30 พฤษภาคม 2549 11:42 น.
เจ้าขาว
ดอกไม้นั้นรู้ดี
เมื่อจุมพิศ ดูดดื่ม จนสาใจ
ผีเสื้อย่อมจากลา
เพียงอธิษฐานเดียว
สีสัน รสหวานชื่น เหล่านี้
คู่ควรเจ้าจดจำ
21 พฤษภาคม 2549 19:10 น.
เจ้าขาว
เด็กทุกคนล้วนเก็บซ่อนปีกเอาไว้
ในใจของพวกเค้านั้น รักการบินเป็นชีวิตจิตใจ
หากยังจำได้ วันที่พ่ออุ้มเราสูงขึ้น
เราต่างยิ้มอย่างร่าเริงกับการมีโอกาสได้ใกล้ชิดท้องฟ้า
เมื่อเริ่มโตขึ้นมา เราก็ยังหัดบินกันอยู่เสมอ
บางคนก็เริ่มจากเก้าอี้ แล้วก็ค่อยๆสูงขึ้น
สูงขึ้นตามวัย หรือสุดแต่ทักษะทางร่างกายของใครจะอำนวย
จำได้ไหม
ชั่วขณะที่ร่างกายลอยอยู่ในอากาศนั้น...
สัมผัสเมื่อยามที่สายลมพัดมาประทะใบหน้า
ความรู้สึกอันยากจะบรรยายเหล่านั้น
ยังคงตราตรึง และฝังลึกอยู่ในหัวใจของใครต่อใคร
หรือเพียงแค่ได้มองลงมาจากยอดไม้
หัวใจก็หลุดลอยไปในท้องฟ้านั้นแล้ว
จากหน้าต่างในตึกสูง
บางเงาที่สะท้อน
เราอาจมองเห็นเด็กน้อยที่ค่อยๆสูงขึ้นทุกวันๆ
ความฝันกลับเล็กลงเรื่อยๆ
เฉพาะบางคนที่ยังไม่ทิ้งปีก ผู้ที่ไม่ลืมวิธีบิน
คนที่ความฝันของเขาสูงกว่าใครๆ
เฉพาะบางคนนั้นเองที่ยังได้สัมผัสสายลมจากวัยเด็กอยู่เสมอ