12 พฤศจิกายน 2548 23:07 น.
เจ้าขาว
ในแสงแดดเช้า
ฉันยิ้มอย่างปีติ
อิ่มเอมในความอบอุ่นและความงดงาม
ในยามเที่ยง
ฉันรุ่มร้อน
ก้มหน้าเลี่ยงแดดจ้าที่ส่องลึกลงไปค้นใจ
ในยามเย็น
ใจฉันตื่นฟื้นจากความอ่อนล้า
ภาพงามของแสงยามส่องต้องปุยเมฆ
ปลอบฉันจากความโศกเศร้าใดๆ
จนพบเธอ
ทุกวินาทีที่จิตใจฉันคิดถึง
ราวกับโลกได้หมุนครบหนึ่งวัน
ความปีติ ความกังวล ความหวัง
ความรู้สึกต่างๆหมุนวนเวียนไม่ยอมหยุด
หากดวงอาทิตย์เป็นผู้มอบฤดูกาลแก่โลก
เธอก็คือผู้มอบห้วงอารมณ์ต่างๆแก่หัวใจของฉัน
ฉันได้แต่หวังว่า
เธอจะไม่เลือนลับไปในราตรี
ฉันได้แต่ฝันว่า
สักวันหนึ่ง
ฉันจะมีสิทธิเป็นดวงตะวันของเธอเช่นกัน
1 พฤศจิกายน 2548 20:42 น.
เจ้าขาว
แสงนิ่งนวลอวลฝันอันแสนสุข
ไม่อยากลุกลืมตาอำลาฝัน
เพลินหิ่งห้อยลอยคู่ชื่นชู้กัน
จักจั่นลั่นมนต์เพลงซึ้งซึมซาบใจ
เย็นลมเขาเข้าเย้าหยอกสายหมอก
ไฟสุมคอกแตกเถ้าเคล้าปุยไหม
สานหมอกควันควั่นเกี่ยวเป็นเกลียวไป
ทอจนใหญ่ห่มฟ้าพราววาวดารา