27 กุมภาพันธ์ 2547 12:56 น.
เจ้าขาว
ค่ำคืนยืนเปล่ามองดาวเหนือ
มือกำตังค์แต๊ะเอียยังเหลือเฟือ
ใจบิ่นเบื่อบอกลามหานคร
จะจับรถมุ่งหน้าไปเชียงใหม่
แต่ในใจยังห่วงแม่อัปสร
จึงนิราศฝากฟ้ามาอาวรณ์
กล่อมเธอนอนแทนนิทานผ่านนิทรา
ไปครานี้พี่คิดว่าสัก3คืน
ถ้าน้องตื่นวันจันทร์ไม่เห็นหน้า
ยอมให้น้องหยิกแก้มยามกลับมา
พี่สัญญาไม่หลอกลวงอย่าห่วงเลย
/(-_-)
24 กุมภาพันธ์ 2547 02:28 น.
เจ้าขาว
หากความรักเรา อยู่ยั้งยืนยง
ชั้นก็เหมือนอยู่คง ชีพด้วย
หากสัมพันธ์พินาศลง ทนอยู่ได้ฤา
ชั้นก็เหมือนมอดม้วย หมดสิ้นดิ้นแด
18 กุมภาพันธ์ 2547 18:28 น.
เจ้าขาว
เมื่อเข้าสู่ยุทธจักร
จอมยุทธ์ทุกคนจะพกกระบี่ไว้สามเล่มเสมอ
และใช้กระบี่ทั้งสามเล่มนี้ท่องไปในโลกจนสิ้นลม
เล่มหนึ่งอยู่ในมือ
กระบี่เล่มนี้ใช้ตัดสิ่งที่อยู่ในปัจจุบัน ให้ขาดในปัจจบัน แต่อาจจะยังกลับมาต่อกันได้ในอนาคต
เล่มหนึ่งอยู่ในปาก
กระบี่เล่มนี้ใช้ตัดสิ่งที่อยู่ในปัจจุบันและอนาคต ให้ขาดในปัจจุบัน น้อยครั้งที่กลับมาต่อกันได้ในอนาคต
เล่มหนึ่งอยู่ในใจ
กระบี่เล่มนี้ใช้ตัดสิ่งที่อยู่ในอดีต ในปัจจุบัน และในอนาคต สิ่งที่กระบี่เล่มนี้ตัดจะไม่กลับมาต่อกันได้สนิทเช่นเดิมอีกต่อไป
จอมยุทธ์ส่วนมากใช้กระบี่ในมือ
แต่บางครั้งแม้จะถือกระบี่ทั้งสองมือ ก็ยังไม่อาจชนะได้
จอมยุทธ์อีกส่วนหนึ่งใช้กระบี่ในปาก
ด้วยกระบี่เล่มนี้บางครั้งศึกที่ยาวนานก็กลับสั้น
แต่ถ้าพลาดพลั้งก็ทำเอาผู้ใช้เกิดอาการธาตุไฟเข้าแทรกจนเสียผู้เสียคน
จอมยุทธ์ที่ช่ำชองศึกใช้กระบี่ในใจ ก็ยุติศึกได้ตั้งแต่ยังไม่มีศึก
เมื่อเข้าสู่ยุทธจักร
การประลองยุทธ์จะเกิดขึ้นเสมอ
เหล่าจอมยุทธ์ที่มีฝีมือจะหมั่นฝึกฝนกำลังทั้งภายในและภายนอกตลอดเวลา
กำลังภายนอกทำให้กระบี่ทั้งสามสามารถฟาดฟันได้ดั่งใจ
แต่กำลังภายในทำให้มือนั้นจับกระบี่ทั้งสามเล่มเอาไว้ได้อย่างมั่นคง
จอมยุทธ์ทุกผู้รู้ดีว่าตราบเท่าที่กระบี่ยังอยู่ในมือ ศึกก็ยังไม่ยุติ
จ้าวยุทธภพไม่ได้หมายถึงผู้ที่มีกระบี่เล่มที่คมที่สุด
จ้าวยุทธภพไม่ได้หมายถึงผู้มีวรยุทธ์สูง สามารถใช้กระบี่ทั้ง3ได้อย่างคล่องแคล่วที่สุด
ผู้ที่สามารถเลือกใช้กระบี่ทั้งสามได้อย่างถูกกาล(ก่อน-หลัง หนัก-เบา มาก-น้อย)จึงจะเหมาะสมเรียกว่า จ้าวยุทธภพ
18 กุมภาพันธ์ 2547 16:45 น.
เจ้าขาว
บนดวงจันทร์
ชั้นรู้สึกได้ถึงแรงดึงดูดที่ส่งมาจากโลก
ที่นี่ไม่มีน้ำขึ้นน้ำลง
มีเพียงน้ำหยดน้อยที่ไหลเอื่อยๆ
ยามหันไปมองดาวสีฟ้าที่จากมา
โลกกับพระจันทร์ยึดเหนี่ยวกันด้วยสิ่งใด
แรงดึงดูด รึว่า ความรัก
นักวิทยาศาสตร์คงไม่ลังเลที่จะเลือกอย่างแรก
แต่ชั้นแอบมองเห็นความรักของเธอทั้งคู่
ที่ส่งผ่านแสงนวลลงไปยังพื้นโลก
ยามเธอสุขโลกจะเห็นเธอกลมสวย
ยามเธองอนโลกก็ได้ชื่นชมเพียงเสี้ยวยิ้ม
ยามเธอโกรธโลกก็ได้เรียนรู้ถึงความมืดมิด
อาจจะเพียงจินตนาการของผู้อ้างว้าง
แต่บางอย่างในใจ ยืนยันคำตอบนี้อย่างหนักแน่น
บนดวงจันทร์
ชั้นรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นที่ส่งมาจากโลก
ที่นี่โลกไม่เคยส่องแสงมาหา
โลกไม่ใช่ดวงอาทิตย์ชั้นรู้
แต่เธอจะอธิบายความรุ่มร้อนภายในใจนี้อย่างไร
ชั้นมั่นใจว่ามันถูกส่งมาจากโลก
บนดวงจันทร์
ดวงดาวช่างสุขสว่างเพราะไม่มีชั้นบรรยากาศมาปิดกั้น
แม้จะไม่อาจมองเห็นด้วยตา
แต่เธอก็สุขสว่างในใจนี้เช่นกัน
ความมืดทำให้ดาวปรากฏชัดเพียงใด
ความคิดถึงก็ฉายภาพเธอชัดเพียงนั้น
บนดวงจันทร์
ชั้นกลับค้นพบหลายสิ่งที่สำคัญบนพื้นโลก
ยามนี้ชั้นรู้แน่แล้วว่า
แรงดึงดูด และความอบอุ่นเหล่านั้น
ส่งมาจากเธอ
18 กุมภาพันธ์ 2547 05:21 น.
เจ้าขาว
มนุษย์อวกาศเดินทางไกลถึงดาวอังคาร
เพื่อจะเรียนรู้ในสิ่งเดียวกัน
กับที่ชั้นได้พบตอนที่บินสำรวจหัวใจเธอ
แม้จะไม่มีสิ่งที่เราหวังว่ามี
แต่การเดินทางอันยาวนานเพื่อพิสูจน์มัน
ก็มอบสุขน้อยๆแก่เราอย่างเพียงพอแล้ว
เพราะมีอีกหลายคนที่ไม่มีโอกาสโดยสารยานอวกาศที่ชื่อว่ารักเลยสักครั้ง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเจ้าขาว
หน้าส่วนตัว
778
