31 ธันวาคม 2547 01:36 น.
เจ้าขาว
ขอบ ฟ้าจะกางกว้าง เพียงไหน
คุณ อาจอยู่แสนไกล สุดเอื้อม
ความ คิดถึงส่งไป ข้ามขีดเวลา
รัก จักจูงใจเชื่อม ชิดไว้เคียงกัน
18 ธันวาคม 2547 03:30 น.
เจ้าขาว
จะเก็บฝนทุกหยาดสาดคืนฟ้า
คืนทุกแสงดาราที่ฉาดฉาย
คืนทะเลทุกเกลียวคลื่นทุกผืนทราย
คืนดอกไม้สู่กิ่งเก่าเจ้าทิ้งมา
ไม่ขอเก็บสักคำที่เธอเอ่ย
ลืมสิ้นเลยทุกข้อความที่ส่งหา
ยกให้หมดทุกรอยยิ้มหยดน้ำตา
ขอเพียงใจคืนมาเท่านั้นพอ
12 ธันวาคม 2547 13:22 น.
เจ้าขาว
อยากปลดปล่อยเจ้าออกจากกรงขัง
แต่กลับยั้งย้ำทำย้ำคิดใหม่
กลัวก็กลัวเพราะสุดจะทำใจ
ขาดเจ้าไปใจอ้างว้างอยู่กลางกรง
แต่จะยื้อดื้อรั้งยั้งเจ้าไว้
สลดใจในแววตาที่เธอส่ง
มันทิ่มแทงแยงขั้วใจทำไม่ลง
............
สงสาร.....เธอ.....และตัวเอง
บินไปเถิดเธอจ๋าอย่างเหลียวหลัง
จงทิ้งกรงสร้างรังใหม่ให้สุดเจ๋ง
สักวันหนึ่งน้ำตาคงหยุดเอง
อย่ากลัวเกรง ...ชีวิตเป็นของเธอ
8 ธันวาคม 2547 03:04 น.
เจ้าขาว
เพราะกลัวจะเผยใจ
จึงจำต้องหันหลบสายตา
จึงเท่ากับสารภาพ
จึงรุ้มร้อนยิ่งนัก
และคงร้อนขึ้น...และร้อนขึ้น
ยามเผ้ารอคำตอบ
คำตอบที่ไม่ได้ถาม
จากคำถามที่ไม่ได้เอ่ย
ที่สุดอาจว่างเปล่า
จึงอยากย้อนเวลา
อยากไปถามเธอด้วยดวงตา
อ้อนวอนเธอช่วยตอบ
คำตอบในสายตา
ไม่สำคัญว่าเป็นอย่างไร
เพียงเฉลยมันนานนาน
2 ธันวาคม 2547 15:26 น.
เจ้าขาว
คำ ใดใครเอ่ยเอื้อน วาจา
พ่อ เตือนให้รักษา ยิ่งชีพ
สั่ง ให้มั่นสัญญา คำสัตย์
สอน ให้อย่ารีบ เอ่ยถ้อยก่อนตรอง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเจ้าขาว
หน้าส่วนตัว
986
