11 พฤศจิกายน 2547 01:32 น.
เจ้าขาว
ฝนจะตกจากฟ้า
น้ำตาจะไหลอาบพวงแก้ม
อะไรที่จะเกิด
พระอาทิตย์จะตก
ฟ้าจากแจ้งจะจรจากหาย
อะไรที่จะเกิด
ความเจ็บปวดมาเยือน
เธอร่ำร้องดั่งจะขาดใจ
อะไรที่จะเกิด
รุ้งรอจะทอแสง
พระจันทร์เจ้ารอจะอวดโฉม
เด็กน้อยรอลืมตา
6 พฤศจิกายน 2547 03:22 น.
เจ้าขาว
ชำเลืองมองกระจก
หน้ากากผีนั้นไม่น่ากลัว
ยามเราหลอกตัวเอง
4 พฤศจิกายน 2547 15:15 น.
เจ้าขาว
ฉันเคยแต่งฟ้าสวยด้วยปุยฝัน
เอารักปั้นเป็นสะพานผ่านเวหา
เชื่อมหัวใจจากจันทร์สู่ดารา
เชื่อมเวลาระยะทางที่ห่างไกล
อาจเป็นเพราะฉันปั้นมันด้วยฝัน
เพียงคำมั่นฤาจะรั้งใจเธอไหว
เธอเลือกทางคอนกรีตกรีดหัวใจ
จำปล่อยไปทั้งที่เจ็บเก็บน้ำตา
ฉันเคยแต่งฟ้าสวยด้วยปุยฝัน
แล้วถึงวันก็พบว่าไร้ค่า
สะพานผุพังไปตามเวลา
เรามันบ้าเฝ้ารอรอทำไม
พยายามบอกใจให้ยอมรับ
มันก็รับว่ามันรับไม่ไหว
เพียงคิดว่าที่ผ่านมาแค่ฝันไป
ลมหายใจสูดสั่นคั้นวิญญาณ์
จะมีไหมใครสักคนบนโลกนี้
จะเคยดีเลวอย่างไรฉันไม่ว่า
ขอเพียงจริงไม่ทิ้งไปให้ค้างคา
ฉันสัญญาจะพาข้ามสะพานทอง