27 พฤศจิกายน 2547 03:11 น.
เจ้าขาว
คงเป็นวันที่ฉันจนมุม
กลัดกลุ้มไปทั้งใจ
หนทางข้างหน้าตีบตัน
ทำฉันหวั่นไหว
รู้ดีต้องเดินอีกไกล
แต่ใครล่ะชี้ทาง
คงเป็นคืนที่ฉันจนใจ
สิ้นไร้
ใครเคียงข้าง
มุมนี้
มืดมนลนลาน
เส้นขนานบานไปไม่พบกัน
27 พฤศจิกายน 2547 02:09 น.
เจ้าขาว
คืนนี้ใจข้าฯขาดสบั้น
เธอปันอ้อมกอดให้ใครอื่น
ครวญครางอย่างไรคงไม่คืน
สุดฝืนสุดรั้งพังทลาย
ใจเอยเคยถนอมหายตรอมเศร้า
เธอเข้ามาช่วยตอนใกล้สาย
ครานี้ที่หวังจะหยัดกาย
สุดท้ายเธอย้ำซ้ำแทรกดิน
คืนนี้ข้าฯสุดทรมาน
วันวานผ่านหายมลายสิ้น
เสียงหัวใจสลายใครได้ยิน
ดับดิ้นเดียวดายลำพัง
คืนก่อนเคยนอนอิงแอบ
คืนนี้ปวดแสบแทบคลั่ง
เธอแนบไหล่ใครใจข้าพัง
เหมือนคนถูกฝังทั้งเป็น
คืนนี้ข้าฯขอคืนคำ
เธอทำข้าฯเยี่ยงของเล่น
ทุ่มเทรักษายากเย็น
เธอไม่เคยเห็นราคา
ข้าฯจำต้องขอสิ้นสัจจ์
ไม่อยากเป็นสัตว์สิ้นค่า
คืนนี้ข้าฯขอเสียน้ำตา
วันหน้าไม่ขอคืนดี
26 พฤศจิกายน 2547 18:57 น.
เจ้าขาว
ยาม
รัก
เธอ
รั้ง
ยาม
ชัง
เธอ
ลา
ยาม
นี้
เธอ
ลืม
18 พฤศจิกายน 2547 13:47 น.
เจ้าขาว
อีกครั้งที่ชั้นแพ้
ความเหงาความเศร้าและโดดเดี่ยว
หลั่งน้ำตาเนืองนอง
คิดสมเพชตัวเอง
ไยหยุดน้ำตาไว้ไม่ได้
เจ็บใจที่อ่อนแอ
การต่อสู้ยาวนาน
ชนะในฝัน........แพ้ยามตื่น
เหนื่อยล้ากายและใจ
ชั้นสู้เพื่อสิ่งที่ไม่เคยพบ
ไม่รู้จะจบลงที่ไหน
ก่อนร่างหมดลมหายใจ
ขอให้ได้เห็นสักครั้ง
13 พฤศจิกายน 2547 11:59 น.
เจ้าขาว
ในบางร่องบางรอยของรอยยิ้ม
อาจพบลิ่มความเงียบหงอยคอยสลัก
ยิ้มหมองๆมองเหงาๆเศร้ายิ่งนัก
ใครมาทักฝืนยิ้มให้ใจเงียบงัน
มองใกล้ๆรอยสกัดมุมปากนี้
รอยฟันที่เคยกดเก็บความเจ็บนั่น
บางร่องแสบลึกลงไปถึงใจนั้น
ยามปากมันต้องยิ้มสู้ภาพบาดตา
บางรอยยิ้มรสหวานยังเจืออยู่
อยากให้รู้รอยยิ้มนั้นช่างเปี่ยมค่า
ยามนึกย้อนเรื่องราวที่ผ่านมา
ชุบชีวาพาสุขสมอมยิ้มพลัน
เธอมองเห็นอะไรในยิ้มนี้
รอยยิ้มที่ริมฝีปากสั่น
ปากเม้มแน่นแนบสนิทไม่เห็นฟัน
ริมปากนั้นเปียกเปื้อนรอยน้ำตา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเจ้าขาว
หน้าส่วนตัว
1175
