4 พฤศจิกายน 2546 01:18 น.
เจ้าขาว
ถ่านเก่าก้อนนั้นเคยคิดจุด
ถึงที่สุดยังไงก็ไม่ติด
ทิ้งไว้9 ปีกว่านิดๆ
เธอสะกิดบอกว่ามันเริ่มแดง
จึงสวมสัญชาติญาณแมลงเม่า
บินเข้าไปใกล้แสง
รู้สึกตัวเหยียบเบรกสุดแรง
หวั่นเธอแกล้งหลอกลวง
กลัวว่าปีกน้อยนี้จะไหม้
กลัวหัวใจโดนเผาเราคงร่วง
กลัวอดีตที่ผ่านมาทั้งปวง
จะกลับกลวงว่างเปล่าในพริบตา
จึงขอเก็บไว้เป็นแค่ความทรงจำ
สิ่งที่ทำนึกว่าฝันคงดีกว่า
9 ปีที่ผ่านไปนั้นมีค่า
เกินกว่าจะมาเสี่ยงทาย
2 พฤศจิกายน 2546 20:23 น.
เจ้าขาว
ก็แค่ฝัน แค่เพียงฝันไป
บอกหัวใจ ให้พอใจ
แค่ในฝัน เท่าที่ฝันไป
ก็ยังชื่นใจ แค่มีใคร อยู่ในฝัน
*ใจที่ลอยอยู่ คอยแค่ใครคู่
มีแค่เธออยู่ ใจก็รู้อยู่
ใครที่คอยอยู่ เธอก็รู้อยู่
.....นางในฝัน(ใครคนนั้น...คือเธอ)
ได้ยินไหม ที่มันเพ้อไป
ก็หัวใจ ไม่พอใจ
แค่ในฝัน หากเธอเห็นใจ
ก็คงชื่นใจ หวังให้ไกลเกินกว่าฝัน
(*)