15 มิถุนายน 2549 23:45 น.
เจ้าขาว
พอได้หยุดเพียงครู่
อาการหอบค่อยๆบรรเทา
เชิดหน้าโอบสายลม
กลิ่นอากาศวันใหม่
โชยมาพร้อมแสงแห่งตะวัน
อุ่นแดดเต็มสองปอด
หลักฐานอันสำคัญ
ของสิ่งที่เรียกว่าชีวิต
ลมหายใจที่รัก
30 พฤษภาคม 2549 11:42 น.
เจ้าขาว
ดอกไม้นั้นรู้ดี
เมื่อจุมพิศ ดูดดื่ม จนสาใจ
ผีเสื้อย่อมจากลา
เพียงอธิษฐานเดียว
สีสัน รสหวานชื่น เหล่านี้
คู่ควรเจ้าจดจำ
21 พฤษภาคม 2549 19:10 น.
เจ้าขาว
เด็กทุกคนล้วนเก็บซ่อนปีกเอาไว้
ในใจของพวกเค้านั้น รักการบินเป็นชีวิตจิตใจ
หากยังจำได้ วันที่พ่ออุ้มเราสูงขึ้น
เราต่างยิ้มอย่างร่าเริงกับการมีโอกาสได้ใกล้ชิดท้องฟ้า
เมื่อเริ่มโตขึ้นมา เราก็ยังหัดบินกันอยู่เสมอ
บางคนก็เริ่มจากเก้าอี้ แล้วก็ค่อยๆสูงขึ้น
สูงขึ้นตามวัย หรือสุดแต่ทักษะทางร่างกายของใครจะอำนวย
จำได้ไหม
ชั่วขณะที่ร่างกายลอยอยู่ในอากาศนั้น...
สัมผัสเมื่อยามที่สายลมพัดมาประทะใบหน้า
ความรู้สึกอันยากจะบรรยายเหล่านั้น
ยังคงตราตรึง และฝังลึกอยู่ในหัวใจของใครต่อใคร
หรือเพียงแค่ได้มองลงมาจากยอดไม้
หัวใจก็หลุดลอยไปในท้องฟ้านั้นแล้ว
จากหน้าต่างในตึกสูง
บางเงาที่สะท้อน
เราอาจมองเห็นเด็กน้อยที่ค่อยๆสูงขึ้นทุกวันๆ
ความฝันกลับเล็กลงเรื่อยๆ
เฉพาะบางคนที่ยังไม่ทิ้งปีก ผู้ที่ไม่ลืมวิธีบิน
คนที่ความฝันของเขาสูงกว่าใครๆ
เฉพาะบางคนนั้นเองที่ยังได้สัมผัสสายลมจากวัยเด็กอยู่เสมอ
18 เมษายน 2549 01:55 น.
เจ้าขาว
ชั่วขณะ.....เพื่อพบ
ชั่วพริบตา.....เพื่อรัก
ชั่วชีวิต.....เพื่อลืม
16 เมษายน 2549 18:19 น.
เจ้าขาว
อย่าให้ฉันแต่งเพลงเลยตอนนี้
เพราะคงมีแต่ทำนองอันเศร้าหมอง
ทุกจังหวะแผ่วลงทุกช่วงกลอง
ใครจักร้องเลียนเสียงไห้ของหัวใจ
อย่าให้ต้องสัมผัสพู่กันนั้น
มือที่สั่นหวั่นเส้นสะท้านไหว
ใจที่สั่นหวั่นนิ่งทิ้งชีพไป
ผืนผ้าใบไร้สีปาดขาดวิญญา
อย่าให้กล้องลั่นภาพต้องสาปนี้
ใครอยากมีความเศร้าเฝ้าข้างฝา
แสงที่ย้อนร้อนไปทั้งดวงตา
เผาอุราระอุคุชั่วกัลป์
อย่าได้ชิมซักจานที่วางจัด
ความเหงาผัดต้มน้ำตาพล่าสิ้นฝัน
รสขมขื่นขืนใจใครชิมมัน
ทุกข์ทุกวันทุกข์ทุกคืนจนสิ้นลม
ขอให้ฉันเสียใจเถิดวันนี้
ขอฉันมีโทษทัณฑ์อันเหมาะสม
ฐานมอบรักต่ำค่ามาให้ชม
ขอตกตรมห่มโศกจนโลกวาย
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเจ้าขาว
หน้าส่วนตัว
1125
