18 มกราคม 2546 09:48 น.
เจ้าขาว
กลางนครหลวงอันกว้างใหญ่
ชั้นเป็นเพื่อนกับความอ้างว้าง
ท่ามกลางผู้คนเป็นล้าน
ชั้นคบหากับความเดียวดาย
คอยร่ำร้องบทเพลง
ที่มีแต่ท่วงทำนอง
ตัวโน้ตทุกตัวปลดปล่อยความเหงาออกมา
แต่ความเหงา
มันกลับเพิ่มมากขึ้นทุกทีๆ
ปรารถนาอันยิ่งใหญ่
คือเพียงใครซักคน
ซักคนที่รับฟัง
ฟังด้วยหัวใจ
แม้สุดท้าย
.....................
...............................
จะเดินจากไปโดยไม่เหลียวกลับมา
/(-_-)
13 มกราคม 2546 04:08 น.
เจ้าขาว
เธอรักชั้นไหม?????
รักสิรัก ยิ่งกว่ารักที่เป็นรัก
ด้วยว่ารัก จึงรักรักเกินกว่า
กว่าจะรัก ต้องรักษ์สุดคณา
เมื่อรักมา จึงรักสุดจะหยุดใจ
12 มกราคม 2546 10:45 น.
เจ้าขาว
ล้านกว่าคนชนกันไปชนกันมา
คอยเหลียวหาหมื่นสายตาที่ประสงค์
คอยสำเนียงเสียงนับพันที่สื่อตรง
ที่เจาะจงส่งมาหาถึงใจ
ร้อยกว่าหนพบคนที่ส่งยิ้ม
แต่ไม่พิมพ์ประทับลงที่ตรงไหน
ขอหนึ่งยิ้มที่พิมพ์ลงตรงกลางใจ
ชั้นจะให้รักตอบเพื่อขอบคุณ
11 มกราคม 2546 10:24 น.
เจ้าขาว
รึเมฆจะไม่อาจรักท้องฟ้า
งั้นนภาคงเหงาเศร้าโดดเดี่ยว
หวังรุ้งเชื่อมสัมพันธ์ให้กลมเกลียว
ยามเมฆเหี่ยวสลายกลายเป็นฝน
โลกใบนี้มีแต่เพื่อนเต็มไปหมด
คอยปลอบปลดทุกข์ใจยามหมองหม่น
แต่ไม่เหลือคู่ใจไว้สักคน
ให้ใจล้นสุขรักอีกสักคราว
รึเมฆจะไม่อาจรักท้องฟ้า
ทั้งที่คอยห่มนภายามเหน็บหนาว
ทั้งที่อยู่คู่ชิดติดทุกคราว
ทั้งที่มองจ้องดาวอยู่ด้วยกัน
หรือต้องยอมให้มหาสมุทร
เค้าเพียงพบกันที่สุดขอบฟ้านั่น
เพียงห่างๆต่างวิถีกันและกัน
แค่เท่านั้นชั้นไม่พร้อมยอมเข้าใจ
ทำไมเมฆจะไม่อาจรักท้องฟ้า
ทำไมปลาจะไม่อาจรักน้ำได้
เป็นเพื่อนแล้วรักกันผิดหรือไร
อย่าเอารักใครไปเปรียบไปเทียบกัน
9 มกราคม 2546 10:27 น.
เจ้าขาว
ยามที่เราพบกัน
ภายในใจชั้นมันวาบหวิว
อยากรู้.....เพราะอะไร
เส้นผมที่ปล่อยปลิว
นวลนิ้วที่ชั้นได้สัมผัส
หรือแววตาที่ลึกซึ้ง
รอยยิ้มที่พิมพ์ใจ
เสียงใสเพียงแผ่วเบา
อาจจะเป็นทั้งหมดนั้น
ชั้นเหมือนกับหิ่งห้อย
ยามเมื่อต้องแสงจันทร์ฉาบฉาย
วาบหวิวไปทั้งเรือนกาย
สะท้านไปทั้งหัวใจ
คำตอบอะไรนั้น
สุดท้ายคงไม่ใส่ใจ
เพียงแต่คำถามใหม่
ที่ฉงนในใจ
เธอล่ะเคยบ้างไหม
สักครั้งที่ชั้น
ทำให้เธอ.............หวิว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเจ้าขาว
หน้าส่วนตัว
760
