24 มิถุนายน 2547 11:38 น.

ขอรักเธอไปอย่างนี้

เจ้าขาว

ขอโทษด้วยที่ทำให้เธอทุกข์ 
ด้วยความสุขชั่วพริบตาของนักฝัน 
รู้ทั้งรู้ว่าเธอไม่รักชั้น 
แต่สำคัญตรงชั้นได้รักเธอ 

เพราะเพียงพอมากแล้วที่ได้รัก 
ใช่ว่าจักเฝ้ารอให้ใจเธอเผลอ 
เกิดมาชีวิตนี้ได้มีเธอ 
ไว้ละเมอเพ้อเมาไม่เหงาใจ 

ตั้งกี่สิบล้านคนบนโลกนี้ 
ที่ไม่มีผู้ใดให้รักได้ 
ต้องเหี่ยวแห้งห่มเหงาจนเศร้าตาย 
คงเสียดายถ้าไม่เจอเธอชาตินี้ 

ได้โปรดปล่อยให้ใจชั้นได้รัก 
ถึงอกหักก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ 
ได้หัวเราะจนสุดแรงที่มี 
น้ำตาปลี่ไหลล้นจากก้นใจ 

ทำให้รู้สึกว่าเป็นมนุษย์ 
ใครเล่าหยุดเสียงร้องของใจได้ 
ยอมเบ่งบานจนสุดแล้วโรยราย 
ดีกว่าตายทั้งตูมไม่ภูมิใจ 

ถ้าหากว่าชั้นทำให้เธอเศร้า 
ชั้นจะเอาหน้าไปพ้นเธอก็ได้ 
แต่ในฝันชั้นยังเจอเธอไม่วาย 
รักไม่คลายกลายเป็นอื่นสักคืนเดียว 
				
20 มิถุนายน 2547 14:04 น.

วัชพืช ใจ

เจ้าขาว

จะเนินนานแสนนานนานเพียงใด
จะตั้งใจผลิดอกออกให้เห็น
จะกี่ร้อนกี่ฝนกี่หนาวเย็น
จะคงเป็นเช่นเดิมไม่เปลี่ยนพันธุ์

เป็นดอกไม้พิเศษสำหรับเธอ
เป็นของเธอทั้งตอนตื่นและคืนฝัน
จะมองเห็นหรือไม่ไม่สำคัญ
จะตัดฟันถางทิ้งไม่โกรธเคือง

เป็นธรรมดาของวัชพืช
ดอกจืดๆสนทำไมไม่ใช่เรื่อง
จะรดน้ำพรวนดินก็สิ้นเปลือง
อาจดูเคืองรกตาเวลามอง

ก็เข้าใจไม่ต่างไปจากเธอ
บางครั้งเผลอท้อใจให้มัวหมอง
คิดอีกทีคงแล้วแต่คนมอง
อยากจะลองยืนหยัดดูสักครา

อาจสักทีที่เธอต้องเจ็บช้ำ
ใครแนะนำหมอคนไหนไปรักษา
หากไม่หายอ่อนเพลียเสียน้ำตา
จะเป็นยาสมุนไพรให้ใจเธอ

จึงยังออกดอกบานอยู่อย่างนั้น
ให้เธอมั่นใจไว้ได้เสมอ
ไม่ต้องรดไม่ต้องรักรึบำเรอ
ขึ้นให้เธอเก็บใช้ไม่ขาดแคลน
				
14 พฤษภาคม 2547 21:29 น.

นิทานสั้น ฉบับทุนนิยม เรื่องที่2

เจ้าขาว

นังเอื้อยนั่งร้องไห้

อยู่หน้าซากต้นมะเขือทองที่ร่วงโรย

พลางนึกสอนใจตัวเองว่า

ต้องเก็บเกล็ดปลาบู่มาปลูกทุกครั้งที่นึ่งแป๊ะซะ				
14 พฤษภาคม 2547 21:19 น.

นิทานสั้น ฉบับทุนนิยม เรื่องที่1

เจ้าขาว

หลังจากบรรจงจูบจนมั่นใจแล้ว

เจ้าหญิงก็นำกบเหล่านั้นกลับวัง

ไปทำกับข้าว				
9 พฤษภาคม 2547 02:45 น.

นิราศเชียงใหม่-สันทราย เช้าวันจันทร์

เจ้าขาว

เช้าวันนี้ดีใจไม่ตื่นสาย
ต้นทักทายแล้วย้ายของขึ้นรถเก๋ง
กรีนเดย์รัวกีต้าร์ภาษาเพลง
ดูครื้นเครงทั้งที่เป็นวันลา
ก่อนจะกลับเมืองหลวงช่วงว่างนี้
ต้นคนดีมันพร้อมน้อมอาษา
เป็นสารถีพี่ไปไหนให้บอกมา
ข้อแม้ว่าน้ำมันใกล้เกลี้ยงแล้ว!
สมนาคุณคุณน้องไปสองร้อย
น้ำตาย้อยห้อยร่วงลงตรงเป็นแถว
ถ้าอยู่นานกว่านี้นี่มิแคล้ว
ขุดหัวแกวหัวมันกินกันตาย
เที่ยงกว่ากว่าอยู่ข้างหน้าร้านเล่า
ชวนต้นเข้าไปนั่งหลบแดดบ่าย
จิบกาแฟแช่ร่างวางท่าสบาย
ให้ผ่อนคลายคล้อยเคลิ้มในเสียงทิพย์
โอ้ ทำนองเนื้อร้องโดนใจนัก
จนต้องทักให้เจ้าของร้านช่วยหยิบ
เพลงใครพี่มีขายไหมไซร้ถี่ยิบ
เค้ากระซิบว่าเหลือสองแผ่นสุดท้าย				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเจ้าขาว
Lovings  เจ้าขาว เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเจ้าขาว
Lovings  เจ้าขาว เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเจ้าขาว
Lovings  เจ้าขาว เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงเจ้าขาว