19 สิงหาคม 2551 00:22 น.
เจ้าขาว
ฉันฟัง
เสียงมดเดินในป่า
กว่าพันหมื่นเท้าก้าวย่ำลงบนใบไม้แห้ง
กรอบแกรบกรอบแกรบกรอบแกรบกรอบแกรบ
กรอบแกรบกรอบแกรบกรอบแกรบกรอบแกรบ
กรอบแกรบกรอบแกรบกรอบแกรบกรอบแกรบ
กรอบแกรบกรอบแกรบกรอบแกรบกรอบแกรบ
ระงมไปทั่ว
ดั่งทหารที่เคลื่อนทัพนับพันหมื่นใต้เงาแมกไม้
เพ่งพินิจให้ดี
กรอบแกรบกรอบแกรบกรอบแกรบกรอบแกรบ
กรอบแกรบกรอบแกรบกรอบแกรบกรอบแกรบ
กรอบแกรบกรอบแกรบกรอบแกรบกรอบแกรบ
กรอบแกรบกรอบแกรบกรอบแกรบกรอบแกรบ
ไม่มีใบไม้ใดที่หยุดนิ่งบนผืนพื้น
จึงรู้ว่าป่าสั่นไหว
พอสำนึกได้ก็อนาทใจ
สองเท้าที่ใหญ่ และโตกว่านับร้อยพันเท่านี้
ช่างแผ่วเบา
เหมือนไม่เคยเหยียบลง ให้แผ่นดินสะเทือนเลย
แม้สักครึ่งครั้ง
18 สิงหาคม 2551 00:13 น.
เจ้าขาว
วินาทีที่เหลือต่อจากนี้
อาจไม่มีเธออีกแล้วก็เป็นได้
วินาทีที่กำลังจะผ่านไป
อยากยื้อไว้ให้นานนับนิรันด์<
จะรื้อฟื้นความหลังกลับมาเล่า
จะหอบเอาภาพเก่ากลับมาฝัน
จะกระซิบคำเดิมเคยให้กัน
จะย้อนวันไหล่พิงอิงแนบนอน
จะบอกเธอถึงภาพงามในวันใหม่
จะไม่ยอมให้เธอจากกันไปก่อน
จะยอมทิ้งเข่าลงเพื่ออ้อนวอน
เพียงเธอย้อนคำลามาคืนใจ
วินาทีที่เหลือต่อจากนี้
หากไม่มีเธอแล้วจะไปไหน
ใจที่เหนื่อยกายที่ล้าแรงหายใจ
คงยื้อไปไม่ถึงวินาที
29 มกราคม 2551 00:57 น.
เจ้าขาว
ฟลอร์คือห้องรับแขก
สองร่างเต้นเก้ๆกังๆ
มียิ้มเป็นทำนอง
14 ตุลาคม 2550 09:05 น.
เจ้าขาว
กอบเก็บเศษแก้วแหลก
ติดต่อก่อคืนเป็นแก้วใหม่
ฉันนอนกอดแก้วร้าว
16 กรกฎาคม 2550 09:49 น.
เจ้าขาว
เล่นเด็ดกลีบแสงแดด
เด็ดนานเท่าไหร่ก็ไม่หมด
แดดผลิแสงงามอยู่เสมอ
เล่นเด็ดกลีบดอกไม้
กว่าจะรู้ตัวก็เมื่อสาย
กลีบนั้นยากต่อคืน