เราคือเรา

เจ็บ แต่ก็...โอเค

เขามองเราไม่เห็นเป็นไรเล่า 
มัวคิดเศร้าเสียใจไปเปล่าเปล่า 
นี่คือความจริงแท้นี่แหละเรา 
ถึงใครเขาไม่เห็นไม่เป็นไร 

ขอให้เห็นเป็นเราเอาไว้ก่อน 
อย่าใจร้อนใจเร็วคิดเหลวไหล 
อย่าน้อยอกอย่าคอยแต่น้อยใจ 
นี่แหละความยิ่งใหญ่ของชีวิต 

อันความจริงยิ่งใหญ่ในวิถี 
เรามีเพียงเท่านี้ในส่วนสิทธิ์ 
อย่าได้ท้อได้ถอยค่อยค่อยคิด 
ทีละนิดคิดทำแต่กรรมดี 

คิดโทษใครที่ไหนก็ไม่ได้ 
จะโทษฝ่ายข้างเราก็ได้นี่ 
เมื่อเห็นโทษเห็นภัยในชีวี 
หาวิธีแก้กรรมทำกันไป 

จนเราพบความงามความสงบ 
จนตัวเราเคารพตัวเราได้ 
จนเกิดความลึกซึ้งถึงข้างใน 
ตามวิสัยพุทธัสปัจจัตตัง 

เขามองเราไม่เห็นเป็นเพราะเขา 
ดวงจันทร์ดับลับเงาเป็นคราวครั้ง 
ความโศกเศร้าของเราเหมือนเงาบัง 
เพื่อขับพลังจันทราราตรีกาล