8 กุมภาพันธ์ 2545 17:02 น.
เจ็บ แต่ก็...โอเค
เจ้าอารมณ์ ข่มอะไร ที่ไหนเล่า
ก็ข่มใจ ของเจ้า มิใช่หรือ
เจ้าอารมณ์ ข่มอะไร ที่ไหนฤา
แท้ก็คือ ขืนข่ม อารมณ์เอง
มีอำนาจ ยิ่งยง เป็นองค์เจ้า
เยี่ยงขุนเขา มั่นคง ดำรงค์เคร่ง
อารมณ์เลว อารมณ์ชั่ว ไม่กลัวเกรง
เพราะตนเอง นี่ไงเล่า เจ้าอารมณ์
* * * * * * * * * * * * * * * * * * *
5 กุมภาพันธ์ 2545 16:04 น.
เจ็บ แต่ก็...โอเค
ใจร้อน ใจร้าย จะวายวอด
ฟู่ฟู่ ฟอดฟอด เหมือนงูเห่า
ใจร้อน ใจร้าย ทำลายเรา
โง่เง่า งุ่นง่าน สันดานงู
ใจเร็ว ใจร้อน และใจร้าย
มักง่าย มักโง่ ไม่โก้หรู
ทำอะไร เร่งรีบ เหมือนบีบปู
จะเค้นเลือด จากปู ดูไม่เจอ
เร่งรีบ รีบเร่ง และเร่งรีบ
ปูจะหนีบ เอาหนา อย่าพลั้งเผลอ
เลือดปู ไม่มีดอก จะบอกเกลอ
จะเร่งรีบ เลินเล่อ ไปทำไม
ทำอะไร เร็วรี่ ไม่ดีหรอก
กระฉึกกระฉอกเชื่องช้า เข้าจนได้
ใจเร็ว ใจรีบ บีบหัวใจ
ใจเย็นเย็น เข้าไว้ สบายแฮ....ฯ
* * * * * * * * * * * * * * * * *
1 กุมภาพันธ์ 2545 13:26 น.
เจ็บ แต่ก็...โอเค
คนก็คือสัตว์สังคมอุดมค่า
ย่อมนำพาสิ่งดีเป็นศรีศักดิ์
และคนเราย่อมล้นหลามด้วยความรัก
เมื่อประจักษ์ในนิยามความเป็นคน
คนก็คือสัตว์โลกสู้โศกสุข
คนคือเพื่อนร่วมทุกข์ทุกแห่งหน
มองทุกข์อื่นก่ายกองแล้วมองตน
ทุกข์ท่วมท้นก็จักถอยเหลือน้อยนิด
เห็นคนอื่นทุกข์โศกในโลกหล้า
ก็จุนเจือกายวาจาเมตตาจิต
มอบความรักรวยรินทุกถิ่นทิศ
มอบความคิดความเป็นญาติทุกชาติชน
คนใช่มีไว้เกลียดขึ้งเคียดโกรธ
มัวเพ่งโทษกันทำไมมันไร้ผล
เห็นความผิดคนอื่นไม่ชื่นกมล
เห็นผิดตนซิดีเลิศประเสริฐจริง
ดวงใจคนใช่มีไว้จุดไฟทุกข์
อารมณ์ลุกร้อนเร่ากว่าเตาผิง
เมื่อเห็นทุกข์จุดประทัดสลัดทิ้ง
สรรพสิ่งเกิด-ดับสลับไป
คนก็คือสัตว์สังคมอุดมค่า
รอเวลาตายดับนอนหลับใหล
ที่สุดคนก็ถูกคนเผาป่นไป
เหลือทิ้งไว้แต่ดี-ชั่วในตัวคน.ฯ
* * * * * * * * * * * * * * * * *
หน้าส่วนตัว
1366
