12 มีนาคม 2545 11:02 น.
เจ็บ แต่ก็...โอเค
พี่น้องร่วมชาติผู้รักสะอาดทุกทุกท่าน
เรามาร่วมสร้างสรรค์โลกสวรรค์กันไหม
โลกสวรรค์เป็นอย่างไรสดใสซาบซ่า
ต้องรอชาติหน้าอยู่บนฟากฟ้าหรืออย่างไร
โลกสวรรค์อยู่ที่นี่อยู่ตรงนี้อยู่ตรงนั้น
ตรงที่มีคนขยันเก็บขยะหยากไย่
ถ้าขยันเก็บขยะที่เกะกะเกลื่อนกลาด
บ้านเมืองก็สะอาดแลดูพิลาสพิไล
นั่นแหละ คือ โลกสวรรค์ คนขยันเก็บขยะ
ไม่ทิ้งบ่อยปล่อยปละเศษขยะใกล้ไกล
แยกขยะเป็นอย่างไรแล้วทำไมแยกขยะ
ก็แค่ทิ้งไปซะเศษขยะน้อยใหญ่
แยกขยะย่อยสลายนี้คืนความหมายให้ธรรมชาติ
แยกขยะวิทยาศาสตร์ออกจากธรรมชาตินั่นไง
พลาสติก ขวด กระป๋อง ที่ก่ายกองเกลื่อนกลาด
มันเป็นขยะวิทยาศาสตร์เรี่ยราดเหลวไหล
แต่ใบตองห่อขนมนั้นน่าชมหนักหนา
เราจงแยกออกมาจากเศษขยะน้อยใหญ่
ฟังบอกเล่าโลกสวรรค์ก็น่าฝันสรรค์สร้าง
ก็ขอเชิญนายนางแยกขยะเร็วไว
ขยะที่เธอทิ้งทำลายสิ่งที่เธอรัก
ถ้าจะทิ้งจงรู้จักแยกประเภทเกรดไหน
โลกนี้เป็นสวรรค์เพราะความขยันสามัคคี
แยกความชั่วจากความดีออกจากชีวีเร็วไว
* * * * * * * * * * * * * * * * *
8 กุมภาพันธ์ 2545 17:02 น.
เจ็บ แต่ก็...โอเค
เจ้าอารมณ์ ข่มอะไร ที่ไหนเล่า
ก็ข่มใจ ของเจ้า มิใช่หรือ
เจ้าอารมณ์ ข่มอะไร ที่ไหนฤา
แท้ก็คือ ขืนข่ม อารมณ์เอง
มีอำนาจ ยิ่งยง เป็นองค์เจ้า
เยี่ยงขุนเขา มั่นคง ดำรงค์เคร่ง
อารมณ์เลว อารมณ์ชั่ว ไม่กลัวเกรง
เพราะตนเอง นี่ไงเล่า เจ้าอารมณ์
* * * * * * * * * * * * * * * * * * *
5 กุมภาพันธ์ 2545 16:04 น.
เจ็บ แต่ก็...โอเค
ใจร้อน ใจร้าย จะวายวอด
ฟู่ฟู่ ฟอดฟอด เหมือนงูเห่า
ใจร้อน ใจร้าย ทำลายเรา
โง่เง่า งุ่นง่าน สันดานงู
ใจเร็ว ใจร้อน และใจร้าย
มักง่าย มักโง่ ไม่โก้หรู
ทำอะไร เร่งรีบ เหมือนบีบปู
จะเค้นเลือด จากปู ดูไม่เจอ
เร่งรีบ รีบเร่ง และเร่งรีบ
ปูจะหนีบ เอาหนา อย่าพลั้งเผลอ
เลือดปู ไม่มีดอก จะบอกเกลอ
จะเร่งรีบ เลินเล่อ ไปทำไม
ทำอะไร เร็วรี่ ไม่ดีหรอก
กระฉึกกระฉอกเชื่องช้า เข้าจนได้
ใจเร็ว ใจรีบ บีบหัวใจ
ใจเย็นเย็น เข้าไว้ สบายแฮ....ฯ
* * * * * * * * * * * * * * * * *
1 กุมภาพันธ์ 2545 13:26 น.
เจ็บ แต่ก็...โอเค
คนก็คือสัตว์สังคมอุดมค่า
ย่อมนำพาสิ่งดีเป็นศรีศักดิ์
และคนเราย่อมล้นหลามด้วยความรัก
เมื่อประจักษ์ในนิยามความเป็นคน
คนก็คือสัตว์โลกสู้โศกสุข
คนคือเพื่อนร่วมทุกข์ทุกแห่งหน
มองทุกข์อื่นก่ายกองแล้วมองตน
ทุกข์ท่วมท้นก็จักถอยเหลือน้อยนิด
เห็นคนอื่นทุกข์โศกในโลกหล้า
ก็จุนเจือกายวาจาเมตตาจิต
มอบความรักรวยรินทุกถิ่นทิศ
มอบความคิดความเป็นญาติทุกชาติชน
คนใช่มีไว้เกลียดขึ้งเคียดโกรธ
มัวเพ่งโทษกันทำไมมันไร้ผล
เห็นความผิดคนอื่นไม่ชื่นกมล
เห็นผิดตนซิดีเลิศประเสริฐจริง
ดวงใจคนใช่มีไว้จุดไฟทุกข์
อารมณ์ลุกร้อนเร่ากว่าเตาผิง
เมื่อเห็นทุกข์จุดประทัดสลัดทิ้ง
สรรพสิ่งเกิด-ดับสลับไป
คนก็คือสัตว์สังคมอุดมค่า
รอเวลาตายดับนอนหลับใหล
ที่สุดคนก็ถูกคนเผาป่นไป
เหลือทิ้งไว้แต่ดี-ชั่วในตัวคน.ฯ
* * * * * * * * * * * * * * * * *
31 มกราคม 2545 11:31 น.
เจ็บ แต่ก็...โอเค
.บ้านแสนสุข.
บ้านเอย บ้านแสนสุข ไม่ทุกข์เศร้า
พ่อแม่เรา ร้อยรัก สมัครสมาน
ไม่เมามาย อบายมุข ร้ายรุกราน
เป็นสื่อรัก ลูกหลาน ในบ้านเรือน
เราอยู่กัน ด้วยรอยยิ้ม เอมอิ่มจิต
พ่อคือมิตร ที่แท้ แม่คือเพื่อน
เราอยู่กัน ด้วยความดี ทุกปีเดือน
สมานเสมือน สรวงสวรรค์ ในบ้านเรา
พ่อรักแม่ คนเดียว อย่างเหนียวแน่น
ไม่มีแฟน ซ้ำสอง ให้หมองเศร้า
แม่รักพ่อ เบิกบาน เนิ่นนานเนา
ลูกคือเงา แห่งรัก ประจักษ์จริง
จึงเป็นบ้าน แสนสุข ไม่ทุกข์โศก
ร่วมพัดโบก ในโลกเย็น เป็นสุขยิ่ง
ถ้าเพื่อนไทย ทำให้เห็น ให้เป็นจริง
แดนสยาม จะสุขยิ่ง แท้จริงเอย ฯ
* * * * * * * * * * * * * * * * * * *
หน้าส่วนตัว
3807
