19 มิถุนายน 2545 14:28 น.
เจ็บ แต่ก็...โอเค
เขามองเราไม่เห็นเป็นไรเล่า
มัวคิดเศร้าเสียใจไปเปล่าเปล่า
นี่คือความจริงแท้นี่แหละเรา
ถึงใครเขาไม่เห็นไม่เป็นไร
ขอให้เห็นเป็นเราเอาไว้ก่อน
อย่าใจร้อนใจเร็วคิดเหลวไหล
อย่าน้อยอกอย่าคอยแต่น้อยใจ
นี่แหละความยิ่งใหญ่ของชีวิต
อันความจริงยิ่งใหญ่ในวิถี
เรามีเพียงเท่านี้ในส่วนสิทธิ์
อย่าได้ท้อได้ถอยค่อยค่อยคิด
ทีละนิดคิดทำแต่กรรมดี
คิดโทษใครที่ไหนก็ไม่ได้
จะโทษฝ่ายข้างเราก็ได้นี่
เมื่อเห็นโทษเห็นภัยในชีวี
หาวิธีแก้กรรมทำกันไป
จนเราพบความงามความสงบ
จนตัวเราเคารพตัวเราได้
จนเกิดความลึกซึ้งถึงข้างใน
ตามวิสัยพุทธัสปัจจัตตัง
เขามองเราไม่เห็นเป็นเพราะเขา
ดวงจันทร์ดับลับเงาเป็นคราวครั้ง
ความโศกเศร้าของเราเหมือนเงาบัง
เพื่อขับพลังจันทราราตรีกาล
20 มีนาคม 2545 16:33 น.
เจ็บ แต่ก็...โอเค
ชีวิตมนุษย์ชาติย่อมผิดพลาดอยู่บ้าง
ในสำนึกนายนางจงปล่อยวางจิตไว
ยามผิดก็ให้รู้อย่าหดหู่กับความผิด
ล้มแล้วลุกเป็นนิจเพื่อดวงจิตแจ่มใส
อย่าใจน้อยสร้อยเศร้ากับตัวเราเลยนะ
ความผิดพลาด คือ พระช่วยชำระจิตใจ
ให้เรารู้ว่าเรานี้มิได้ดีเต็มร้อย
เราผิดพลาดด่างพร้อยเราก็ด้อยก็ได้
เรามิใช่เทวดาเหนือฟ้าเหนือสวรรค์
เราคือมนุษย์เต็มขั้นเราพระอรหันต์ที่ไหน
เมื่อรู้ตัวว่าเราผิดก็ปรับจิตพิจารณา
ว่าเรานี้นี่หนาไม่แกร่งกล้าเกรียงไกร
จงอ่อนน้อมถ่อมตนกับทุกคนทุกครั้ง
ว่าชีวิตย่อมผิดหวังอย่าจริงจังเกินไป
ให้ความผิดเป็นครูให้ความรู้เป็นอาจารย์
ทำชีวิตเบิกบานกล้าหาญชาญชัย
โลกนี้สวยหรูน่าอยู่ไม่ใช่น้อย
อย่าอับเฉาเศร้าสร้อยอย่าเหี่ยวละห้อยโหยไห้
เมื่อยอมรับความผิดปรับชีวิตสดชื่น
เมื่อเห็นผิดเขาอื่นก็กลมกลืนกันไป
เราก็ผิดเขาก็ผิดทุกชีวิตแหละหนา
ผิดกันไปผิดกันมาอย่าถือสาหมั่นไส้
มาถือศีลกันเถิดเพื่อให้เกิดความสุข
ถ้าถือสาเป็นทุกข์เหมือนเพลิงลุกภายใน
มาปล่อยวางช่างมันจะสุขสันต์เสร็จสม
ล้างกิเลสในอารมณ์จะสุขสมตลอดไป.ฯ
* * * * * * * * * * * * * * * * * * *
19 มีนาคม 2545 18:00 น.
เจ็บ แต่ก็...โอเค
โลกอร่อย คิดอะไร ที่ไหนเล่า
เห็นมัวเมา กับนิยาม ความอร่อย
แล้วจ้านจัด ดัดจริต ประดิดประดอย
แล้วก็คอย ติดกับ ประดับประดา
ทุกส่ำสัตว์ โปรดปราน อาหารอร่อย
ไม่ถูกปาก ไม่ยอมย่อย หรือไรหนา
เห็นแต่ลิ้น กินแต่เรื่อง เปลืองเวลา
โลกโลกา วุ่นวาย เพราะปลายลิ้น
ทุกชายหญิง วิ่งหา เสพราคะ
เพื่อหวังจะ สมสู่ ไม่รู้สิ้น
อารมณ์เพศ อารมณ์พัง คลั่งดวงจินต์
ทุกทั่วถิ่น น้ำลายหยด หิวรสกาม
ทุกรูหู หวังสำเนียงเสียงอร่อย
เสียงเบาค่อยอร่อยเสียงหูเอียงหาม
เมื่อเสียงใด ไม่อร่อย ไม่ปล่อยตาม
จึงล้นหลาม เสียงอร่อย คนปล่อยใจ
ความอร่อย คือความมัน กระนั้นหรือ
แท้ก็คือ ความลวงหลอกจะบอกให้
อาหารกิน เข้าไปย่อย อร่อยอะไร
เสียงใดใด ดังค่อย อร่อยฤา
แล้วอร่อย คืออะไร ใคร่ขอถาม
อันรสกาม รสกร่อย อร่อยหรือ
คือหมาแทะ กระดูกหมา อย่างตาปรือ
อร่อยคือ รสหลอกหลอกขอบอกเอย....ฯ
* * * * * * * * * * * * * * * *
18 มีนาคม 2545 12:28 น.
เจ็บ แต่ก็...โอเค
มาอดทน กันเถิด ประเสริฐแท้
อย่าอ่อนแอ ขี้บ่น ไม่ทนอด
ขันติธรรม นำเที่ยว ไม่เคื้ยวคด
นั่นคือบท ทดสอบ อันชอบธรรม
โลกมีเลว มีร้าย มากหลายหลาก
ความลำบาก ชายหญิง ทุกสิ่งส่ำ
เดื๋ยวเหน็บหนาวเดื๋ยวร้อนรนเดื๋ยวฝนพรำ
อุปสรรค ซ้ำซ้ำ เป็นธรรมดา
กลัวอะไร กับนิยาม ความลำบาก
กลัวอะไร ความยุ่งยาก ทุกทีท่า
กลัวอะไร กับความทุกข์ จุกอุรา
กลัวอะไร กับปัญหา สารพัน
นั่นคือสิ่ง ทดสอบ ให้ชอบเถิด
นั่นคือสิ่ง สูงประเสริฐ เปิดสวรรค์
นั่นคือสิ่ง ธรรมดา เป็นสามัญ
นั่นคือสิ่ง สร้างสรรค์ ทุกชั้นชน
ฉันจะเริ่ม เริงระบำ ความลำบาก
แม้จะยาก อย่างไร จะไม่บ่น
ฉันจะสู้ ทุกข์โศก โลกร้อนรน
อย่างทรหด อดทน ทุกหนทาง
ขอให้เธอ อดทน อย่าบ่นท้อ
มาร่วมก่อ กองไฟ ใสสว่าง
เป็นไฟเพียร เรียนละ สละวาง
อย่าบอบบาง ลืมบท ความอดทน.ฯ
14 มีนาคม 2545 11:31 น.
เจ็บ แต่ก็...โอเค
เกิดเป็นคน อย่าฝืน ยืนเขย่ง
อย่าอวดเก่ง โอ่เกียรติ หยามเหยียดเขา
จงรู้เหมาะ รู้ประมาณ รู้งานเรา
อย่ามัวเมา อำนาจ ขาดสำนึก
ยีนเขย่ง ทรมาน สังขารยิ่ง
คนเย่อหยิ่ง ย่อมอดสู ความรู้สึก
ดูอึ่งอ่าง ตัวพอง คะนองศึก
ดูตัวตึก สูงชัน อันตราย
ยืนเขย่ง เกินการ ไม่นานนัก
ตนก็จัก ล้าเมื่อย เหน็ดเหนื่อยหน่าย
ยืนเขย่ง เกินตน ทุรนทุราย
ย่อมแพ้พ่าย พลังพื้น ลงยืนดิน
ยืนเขย่ง เบ่งขย่ม อารมณ์ขยะ
แรงมานะ หนักหน่วง เหมือนถ่วงหิน
กินอาหาร เหาะเหิน จนเกินกิน
จึงพุงปลิ้น พุงป่อง เกินต้องการ
ยืนเขย่ง เบ่งใหญ่ ข่มใครเขา
ก็โง่เง่า หนักหนา คนหน้าด้าน
มัวหลงเก่ง เหลิงเกล็ด เผด็จการ
ก็ดักดาน ดักแด้ อยู่แต่เดิม
เกิดเป็นคน อย่าฝืน ยืนเขย่ง
รู้จักเกรง ใจเกลอ อย่าเห่อเหิม
ใครเขาตก ใครเขาต่ำ อย่าซ้ำเติม
รู้จักเพิ่ม มิตรสัมพันธ์ ทุกวันเทอญ.ฯ
หน้าส่วนตัว
1114
