27 เมษายน 2547 01:17 น.
เจือจันทร์
@คืนแรมค่ำเหนือลำแคว
เรือลากแพค่อยเลื่อนไหล
ไกลห่างแฟนมาแสนไกล
พี่เหงาใจอยู่ในแพ
@แม้เสียงเพลงอึกทึก
พี่กลับนึกถึงนวลแข
ดวงหน้านางอยู่กลางแด
ขอลำแควเป็นพยาน
@มองลำน้ำเลาะเลี้ยวลัด
ตัดทิวทัศน์เขาขนาน
สมลือเลื่องคู่เมืองกาญ
ว่าสถานแห่งสุนทรี
@จึงผิวขลุ่ยเหนือผืนน้ำ
เป็นลำนำกล่อมวิถี
จารึกรสเป็นบทกวี
ณ ที่นี้ที่ได้มา
@เสียงเพลงนั้นก็พลันแผ่ว
ตีสองแล้วแน่นอนหนา
ราตรีนี้ขอร่ำลา
สู่นิทราเหนือลำแคว
23 เมษายน 2547 10:22 น.
เจือจันทร์
@แรงแดดที่แผดแสง
ความแห้งแล้งก็ลุกลาม
เหือดหายทั้งสายน้ำ
ความงดงาม บ่ งอกเงย
@คนข้นต้องทนทุกข์
คนเสพสุขกลับทำเฉย
สายน้ำใจเคยคุ้นเคย
กลับระเหยเหือดจากใจ
@ระอุร้อนแสนอ่อนล้า
อีกเวลาก็เปื่อยไหล
หลอมเหลวกลายเป็นไอ
ความสดใสก็เสื่อมโทรม
@ฟากฟ้าเพลาหลับ
ดาราลับอับแสงโสม
สายลมเศร้าเฝ้าประโลม
กลับยิ่งโหมกระอายแรง
@ต้นไม้ก็ตายหมด
ดินรันทดแตกระแหง
พรุ่งนี้เราคงสิ้นแรง
นอนตายแห้งให้แร้งรุม
หน้าส่วนตัว
1847
