6 เมษายน 2547 09:30 น.
เจลใส
.....ดวงตะวันสาดแสงร้อนแรงกล้า
หมู่ฝูงปลาแหวกว่ายธาราใส
สกุณาเจื้อยแจ้วกังวาลไพร
สุดเบิกบานดวงฤทัยปรีดา
.....เสียงน้ำตกกระทบกับโขดหิน
เสนาะยินโสตไพเราะพฤกษา
ตะวันตกแดดคล้อยลอยลงมา
สกุณาเจื้อยแจ้วแล้วกลับรัง
.....หมู่สัตว์น้อยใหญ่ได้เวลาออก
มาข้างนอกราวกับสรรค์สัง
หากินเติมชีวิตเพิ่มพลัง
เพื่ออยู่ยังวันข้างหน้าสืบไป....
ประมาณอารมณ์ว่าไม่รู้จะแต่งกลอนอะไรอ่ะนะ
..เพราะออกจะอารมณ์ดี...เลยชื่นชมธรรมชาติสักหน่อย
...ไม่เคยแต่งสักทีแนวนี้...ไม่รู้จะพอมองเห็นภาพไหม
หากอยากเห็นภาพแบบนี้เชิญที่เขาใหญ่ได้นะคะ...
5 เมษายน 2547 17:51 น.
เจลใส
.....จะตีอกชกตัวเหมือนวัวคลั่ง
ให้เขายังแลมองแล้วจ้องหน้า
ให้เขาหันมามองด้วยสองตา
ให้เขามาเวทนาทำไมกัน
.....เขาก็เป็นแค่ผู้ชายคนหนึ่ง
ที่ไม่ซึ้งถึงรักของเธอนั่น
หรืออาจเป็นวาสนาไม่ถึงกัน
หรือเหตุผลร้อยพันนานัปการ
อย่าเก็บมาวุ่นวายใส่ใจเลยเถอะ
มีคนอีกเยอะที่เธอมองผ่าน
บางคนแอบชอบเธอมาแสนนาน
จนขึ้นคานเธอก็ไม่ไยดี
พอทีเลิกทำตัวซังกะตาย
หยุดร้องไห้เพราะผู้ชายเฮงซวยคนนี้
เลิกกันแล้วก็จบจบกันเสียที
เบื่อเห็นหน้าบูดบูดอย่างนี้เซ็งจะตาย
5 เมษายน 2547 15:25 น.
เจลใส
.....นอนซมก้มหน้าร้องไห้
หัวใจเธอคงบอบช้ำ
ผลจากการรักคนใจดำ
เลยทำเพื่อนฉันช้ำทรวง
.....คบกันเนิ่นนานนานปี
อย่างนี้ย่อมมีแหนหวง
สรุปความรักกลับลวง
เธอควงใครใครแทนกัน
.....นิ่งซะเพื่อนอย่าร้องไห้
ผ่านไปคิดนั่นมันฝัน
เธอตื่นยืนขึ้นได้สักวัน
จะไม่มีคนนั้นในใจ
.....กลอนบทนี้ให้แด่เธอ....เพื่อนที่แสนดี..อยากบอกนะว่าความรัก
มันเป็นอย่างนี้แหละ...คบได้รักได้ก็เลิกได้.....
เพื่อนจะอยู่ปลอบใจเพื่อน..จนเพื่อนลุกขึ้นยืนได้เอง..แล้วเพื่อนจะไป...
5 เมษายน 2547 09:41 น.
เจลใส
.....ฉันจำไม่ได้หรอกว่าเราได้พูดคุยกันวันที่เท่าไหร่
แต่ที่รู้ๆฉันเป็นฝ่ายเข้าไปคุยกับคุณก่อน และคุณเองก็ไม่ค่อยจะมีเวลาเสวนากับฉันอีกด้วย จนฉันต้องไปหาเพื่อนคนอื่นคุยต่อ.. เป็นอย่างนี้ได้สักสองสามวัน
ตอนแรกฉันไม่ได้แคร์หรือสนใจเสียด้วยซ้ำ ว่าคุณจะคุยกับฉันหรือไม่?
ฉันคิดว่าช่างเถอะ ยังมีคนอีกเยอะแยะที่อยากคุยกับฉัน และมันก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ แต่ทว่าทุกๆครั้งที่ฉันพบคุณฉันจะต้องเข้าไปทักทายก่อนเสมอ
แล้วเราก็ได้พูดคุยกันมากขึ้น ฉันเริ่มรู้ว่าที่คุณไม่ค่อยจะตอบบทสนทนาของฉันเป็นเพราะ คุณมัวยุ่งอยู่กับการทำงานนั่นเอง เอาเป็นว่าฉันขอโทษละกันที่คิดว่าคุณหยิ่ง ฉันรู้สึกว่าเราจะคุยกันถูกคอนะ เป็นความรู้สึกที่ดีมากเลย
ความจริงฉันก็คุยกับคนอื่นถูกคออย่างนี้เยอะแยะเหมือนกันแต่ว่ามันไม่เหมือนความรู้สึกที่ได้คุยกับคุณ ฉันรู้สึกว่าคุณเป็นคนที่อบอุ่น เป็นสุภาพบุรุษ เป็นทั้งเพื่อนที่ร่วมเฮฮา และพี่ชายที่สามารถปกป้องคุ้มครองน้องสาวขี้แยอย่างฉันได้
ทำไม?ฉันถึงได้ไว้ใจให้ความใกล้ชิดสนิทสนมกับคนแปลกหน้าอย่างคุณรวดเร็วเช่นนี้ ฉันเองยังตอบตัวเองไม่ได้เลย แต่ที่ตอบได้แน่นอนตอนนี้
ฉันเริ่มเผลอใจรักคุณซะแล้วสิ ฉันไม่รู้คุณมีใครในใจอีก อืมม์ ไม่ใช่สินะ
ต้องพูดว่าฉันไม่รู้ว่าคุณมีใครในใจหรือยัง? แต่ตอนนี้ใจฉันมีคุณเข้าไปอยู่เรียบร้อยแล้ว
ฉันเริ่มกินไม่ได้นอนไม่หลับ และกระสับกระส่ายทุกครั้งเมื่อไม่ได้สนทนากับคุณ เหมือนชีวิตของฉันมีสิ่งที่ขาดหายไป คุณรู้ไหมว่าคุณใจร้าย
คุณทำให้คนบางคนหลงรัก อืมม์ ไม่สินะ ต้องบอกว่าคุณรู้ไหมว่าคุณโชคร้ายที่มี
ผู้หญิงขี้เหร่ ซื่อบื้อ ซุ่มซ่าม เพ้อฝัน บ้าบอ มาหลงรัก
...คุณคงไม่รู้น่ะสิ หรือว่ารู้แต่แกล้งไม่สนใจ เพราะว่าคุณไม่อยากโชคร้ายนั่นเอง
(
5 เมษายน 2547 09:01 น.
เจลใส
คิดถึงน้ำทะเลสีฟ้า
หาดสุดลูกหูลูกตาสีขาว
ต้นมะพร้าวตามถนนยาวยาว
นึกถึงเรื่องราวระหว่างเรา
เล่นน้ำตั้งแต่เช้ายันค่ำ
ต้มยำอาหารทะเลเผา
ตกดึกหลับตาเบาเบา
เหนื่อยล้าทุเลาลงไป
กลางหาดทรายละเอียด
กายเธอเบียดชิดใกล้
โน้มหน้ามาจูบทันใด
ตกใจตื่นได้ทุกที....
อิอิ อารมณ์นี้ประมาณว่าฝันเอาน่ะ ....
หน้าส่วนตัว
716
