4 กันยายน 2548 18:50 น.
เจลใส
ยิ่งตัดบัวเหลือใยใจยิ่งเจ็บ
แล้วจะเก็บไว้ทำไมให้ปวดหัว
อยู่ด้วยความหวั่นไหวใจหวาดกลัว
รักพันพัวมัวเมาเราระทม
เป็นพี่น้องคอยข้องเกี่ยวเทียวข้องแวะ
ยังเกาะแกะพบหน้าพาขื่นขม
จะอย่างไรในที่สุดก็ระบม
ด้วยถูกคมมีดรักมาปักใจ
....และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งประสบการณ์เหมือนกันค่ะ
4 กันยายน 2548 18:31 น.
เจลใส
ถึงผู้ชายร้อยเหตุผลคนเคยรัก
จากผู้หญิงอกหักเจ็บหนักหนา
คนที่เธอพ่นคำหวานใส่นานมา
ตลอดเวลาว่าคิดถึงและห่วงใย
หลอกให้หลงบูชาด้วยดวงจิต
แล้วมาคิดตีจากเริ่มผลักไส
ด้วยเหตุผลนานาก็ว่าไป
ทั้งที่จริง เบื่อไง ไม่พูดมา
ช่างตกแต่งวาจาจนสวยหรู
ฟังก็รู้ดูฉันใหม่ไม่ใช่หมา
เห็นเป็นควายหรือไงในสายตา
จึงหาญกล้าริอ่านมาหลอกกัน
ไม่ใช่เด็กอมมือถืออมยิ้ม
หรือยายซิ้มสติฟั่นเรียกไม่หัน
แต่ฉันเป็นผู้หญิงที่รู้ทัน
ว่าเหตุผลเธอนั้นมันไม่จริง
..............อีกหนึ่งประการณ์ที่เคยเจอค่ะ
4 กันยายน 2548 18:12 น.
เจลใส
สายลมพลิ้วพัดผ่านกลางทุ่งข้าว
คืนเหน็บหนาวยาวนานราตรีนี้
เธอคนเก่าอยู่ไหนนะคนดี
คนที่มีแต่รักและห่วงใย
เธอตรงหน้าไม่ใช่คนที่ฉันรัก
คนที่มักเกรี้ยวกราดใส่จนหวั่นไหว
ชักสีหน้าเวลาไม่พอใจ
เธอเปลี่ยนไปน้ำตาฉันไหลร่วงริน
คืนคนรักให้ฉันเถอะปิศาจ
ฉันไม่อาจต่อสู้กับคนใจหิน
คนที่เขาเห็นค่าฉันเพียงดิน
มองเหมือนกินเลือดเนื้อจนหมดกาย
2 กันยายน 2548 14:18 น.
เจลใส
ฉันเดินมาแสนไกลเพื่อค้นหา
จนอ่อนล้ากว่าจะถึงซึ่งวันนี้
ในที่สุดก็ได้หยุดพักสักที
เมื่อฉันเจอเธอคนนี้ที่ปลายทาง
ครบหนึ่งปีแล้วสิที่รู้จัก
อุปสรรคอาจมีบ้างที่ขัดขวาง
แต่ไม่ทำให้สัมพันธ์เราจืดจาง
เพราะมีรักกั้นกลางระหว่างใจ
2 กันยายน 2548 12:57 น.
เจลใส
จากเด็กหญิงสู่นางสาวราวกับฝัน
ผ่านคืนวันหรรษามาหลายฝน
พ่อแม่เลี้ยงจนใหญ่ได้เป็นคน
ผ่านคืนวันหมองหม่นก็หลายครา
จากสองเจ็ดและบัดนี้ปีสี่แปด
แก่ทั้งแดดดำเนินชีพแก่พรรษา
โผล่ลืมตาดูโลกสวยสามกันยา
ล่วงเลยมายี่เอ็ดปีพอดีกาล
รู้สึกสั่น หวั่นไหว ใจหดหู่ เฮ้อ! นี่เราจะแก่ขึ้นอีกหนึ่งปีแล้วเหรอนี่
จำได้ว่าเมื่อตอนอายุ 19 ยังดูไม่แก่เลย พออายุขึ้นเลขสองทำไมมันถึง
เหี่ยวขนาดนี้.........เฮ้อ.....(ถอนหายใจแบบปลงในชะตา)
หน้าส่วนตัว
2291
