3 มีนาคม 2547 23:11 น.
เจลใส
เฝ้าคร่ำครวญหวนคำนึงคิดถึงพี่
อ่อนฤดีที่จักตามคอยถามหา
เมื่อไหร่หนอดวงตะวันแลจันทรา
จักนำพาดวงใจให้คืนรัง
จากไปไกลแสนนานเนิ่นนานนัก
ห่วงความรักใยไม่กลับดั่งใจหวัง
รอแสนนานเพียงให้กลับเพื่อจักฟัง
คำรักฉันที่ฝังไว้ในใจเธอ
26 กุมภาพันธ์ 2547 18:20 น.
เจลใส
เธอก็แค่ผู้ชายเฮงซวยคนหนึ่ง
ที่เคยซึ้งรำพึงเพ้อมีใจให้
ทำเจ็บแสบแปลบปวดร้าวทรวงใน
กี่รายต่อกี่รายให้ตายกัน
เห็นตัวหล่อปานพ่อเทพบุตร
ไม่เคยหยุดหลอกรักให้อาสัญ
ไม่เคยกลัววันไหนเวรตามทัน
จะตายตกตามกันไม่หวั่นเกรง
เห็นผู้หญิงเป็นต้องวิ่งเข้าใส่
พอมีใจมอบให้ก็ข่มเหง
สักวันหนึ่งอยากให้รู้กับตัวเอง
ว่าที่เธอครื้นเครงเจ็บแทบตาย
พอสักทีที่รักฉันจักบอก
ที่เธอหลอกให้รักแล้วกลับหาย
เขามอบใจด้วยภักดิ์แล้วกลับกลาย
ต้องเจ็บปวดจนตายเพราะน้ำคำ
ฉันก็เป็นผู้หญิงอีกคนหนึ่ง
ที่เคยซึ้งถึงเธอเพ้อจนช้ำ
มันเจ็บแสบแปลบปวดรักการกระทำ
ของผู้ชายใจดำทำเฮงซวย...
26 กุมภาพันธ์ 2547 10:07 น.
เจลใส
สักวาชมจันทร์ด้วยมั่นหมาย
ว่ากระต่ายคงลงมาเบื้องล่าง
มาค้นหาความรักระหว่างทาง
หยุดอ้างว้างเหว่ว้าโศกาใจ
อยู่ผู้เดียวเปลี่ยวเปล่าคงเหงาแท้
มีคนแลคอยชแง้เจ้าบ้างไหม
หรือเพียงฉันคอยชมจันทร์เฝ้าห่วงใย
ด้วยฝังใจอยากให้เธอโน้มมา
คงเหมือนรักของข้าในครานี้
ด้วยที่มีเพียงแต่ความห่วงหา
ด้วยคอยรอคอยรักจักกลับมา
กลับเหว่ว้าเหมือนข้ามองดวงจันทร์
คล้ายสิ่งใดที่รอด้วยลมแล้ง
หวังเปลี่ยนแปลงแต่งรักกลับอาสัญ
กระต่ายน้อยคงไม่โน้มจากเงาจันทร์
เหมือนรักฉันไม่มีวันกลับคืนเอย..
25 กุมภาพันธ์ 2547 12:28 น.
เจลใส
จำได้ไหมใครคนหนึ่งรำพึงไห้
ยามเธอไปฉุดรั้งทั้งแขนขา
แม้อ้อนวอนเป็นเลือดจากน้ำตา
เธอก็หายินยอมด้วยพร้อมไป
แล้ววันนี้จะกลับมาทำไมเล่า
หรือรักเน่าจึงเหงาเขาผลักไส
เธอจะมาเว้าวอนขอร้องใคร
คงไม่ได้แม้แต่ความปรานี
หรือต่อให้วันใดน้ำท่วมโลก
ความช้ำโศกวันวานมิถอยหนี
มีแต่แค้นเท่านั้นเพิ่มทวี
แม้นรู้ดีที่ทำก่อกรรมเวร
ด้วยหวังให้ดวงใจได้สำนึก
คงรู้สึกที่เคยทำหวังให้เห็น
ว่าคนอื่นฟื้นใจได้ลำเค็ญ
เหมือนเธอเป็นเช่นตอนนี้นี่อย่างไร....
24 กุมภาพันธ์ 2547 11:01 น.
เจลใส
เฝ้าฝึกปรือมือสองให้คล่องแคล่ว
ชั้นปลายแถวแนวหลังหวังขึ้นหน้า
ตั้งแต่เด็กตัวน้อยน้อยคอยเวลา
จะเก่งกล้าอ้าปีกแห่งกวี
ความฝันใฝ่วัยเยาว์เขาว่าบ้า
จึงตั้งหน้าศึกษาเพื่อศักดิ์ศรี
ให้รู้บ้างข้างหน้าข้าได้ดี
ก็เพราะมีคำกลอนคอยสอนทาง
กลอนเคยช่วยกล่อมเกลาขัดเอาจิต
ที่เคยคิดริษยาด่าโผงผาง
ให้กิเลสจับหนามาเบาบาง
แล้วยื่นทางสุขสว่างให้ก้าวเดิน
หน้าส่วนตัว
595
