26 มิถุนายน 2554 09:33 น.
เจรนัย
บรรจงกราบจอมกวีสี่สมัย
ผู้รังสรรค์โลกให้ปรารถนา
เป็นร้อยกรองบทกวีมีราคา
เป็นที่เชิดหน้าชูตาสยามเมือง
ถ้าท่านถามกาลนี้เป็นเช่นไร
คงจะอายถ้าบอกไม่ได้เรื่อง
ภาษาไทยตอนนี้แสนขัดเคือง
หักฟันเฟืองวิบัติภาษาไทย
คนไทยอ่านน้อยลงน้อยลงมาก
ติดแต่ตากตาจ้องจอสีใส
ตัดทอนคำสั้นสั้นจนหวั่นใจ
คำวิไลตัดเหลืออักษรเดียว
จะพูดจาไม่ดูที่สูงต่ำ
กูมึงคำใช้พร่ำจนหวาดเสียว
เพราะเข้าใจใช้เป็นแค่คำเดียว
คงเหลือเทียวคำหยาบหยาบเหลือทน
ท่านคงโศกโศกาถ้านึกถึง
ไทยที่ซึ่งเคยเจริญทุกแห่งหน
ภาษาไทยตอนนี้เสื่อมเวียนวน
จบท้ายบนสิ้นชาติวัฒนธรรม
ร่วมกันเทอญทุกคนสวนกระแส
ใช้คำไทยถูกแท้ไม่โดนขำ
สำนวนไทยงามได้ด้วยตัวคำ
ที่กลั่นเป็นประโยคนำเจรจา
อุทิศแด่ครูกลอนจอมกวี
สุนทรศรีโวหาร กันเทอญหนา
ให้ภาษาไทยดำรงคงสืบมา
เพื่อภาษาไทยนี้ไม่มีตาย