6 มีนาคม 2547 00:53 น.
เจรนัย
อันเรื่องราวเก่าแก่ที่ล่วงผ่าน
เปรียบเหมือนฐานชีวิตในวันใหม่
แม้ว่ามันจะเลวร้ายซักเพียงใด
ขอจำไว้ว่ามันเป็นบทเรียน
จะลืมมันให้ยากแสนลำบาก
อยากวิ่งหนีไปจากให้พ้นเศียร
แต่อดีตคืออดีตมลทินเวียน
เป็นบทเรียนไม่มีลบลืมเลือนไป
จงเข้าใจใช้ชีวิตกับมันเถิด
อย่าได้เกิดซ้ำรอยสองหมดผ่องใส
จำรอยผิดอย่าซ้ำรอยเป็นสุขใจ
ชีวิตใหม่ก็บังเกิดในชีวิน
3 มีนาคม 2547 03:02 น.
เจรนัย
เพระเพียงเธอไม่ใช่คนแรกสำหรับฉัน
ไม่ใช่คนดูเป็นคู่เป็นแฟนกันเหมือนอย่างเขา
ไม่ใช่คนที่มีความรักสนิทแนบชิดเพียงสองเรา
ไม่ใช่คนที่ได้แต่ยั่วเย้าดูเคล้าคลอเคลียไป
ระหว่างเราไม่มีอะไรเป็นพิเศษ
ไม่ได้พึ่งคุณพระเดชอำนาจไหน
ไม่สาบนสาบานด้วยวิญญาณว่าฟ้าผ่าให้ตายไป
และไม่ใช่มาผูกด้ายลิขิตให้ต้องพบพาน
แต่ฉันก็อยากจะบอกเธอนะคนดี
ว่าการที่ได้เจอเธอนี้มันคือปฏิหารย์
แม้ไม่ใช่คนแรกแต่ขอสัญญาว่าเธอจะเป็นสุดท้ายที่ฉันต้องการ
โอ้...วิญญาณฉันขอเพียงเธอที่เป็นคนที่สำคัญสำหรับฉันตลอดไป
ประคองมือของเธอขึ้นอย่างนิ่มนวล
ให้เชิญชวนเปิดตลับที่ใส่แหวนเพชรวงใหญ่
ก่อนที่จะกล่าววาจาที่กลั่นออกมาจากหัวใจ
เออ...แต่งงานกับผมได้ไหม..ครับคนดี