22 กุมภาพันธ์ 2547 00:25 น.
เจรนัย
ค่ำคืนที่เหน็บหนาว
กับเรื่องราวให้นึกฝัน
นิทานเรื่องละวัน
ก่อนนอนนั้นเด็กชอบใจ
มุดลงใต้ผ้าห่ม
แล้วก้มลงบนหมอนใบ
คุณแม่มานั่งใกล้
หนังสือใหญ่เปิดอ่านพลัน
หนูน้อยติดตารอ
วันนี้หนอขอฟังกัน
ให้จบก่อนนอนฝัน
ตาตั้งมั่นเหมือนตาแมว
คุณแม่ยิ้มละไม
ก็กล่าวไปตามเรื่องแนว
ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว...
นิทานแก้วดำเนินไป
เนื้อเรื่องที่แพรวพราว
ชวนให้เราฝันวิไล
เด็กน้อยฝันละไม
ไม่ทันไรก็หลับพลัน
คุณแม่จัดลูกนอน
ก็ให้พรลูกน้อยกัน
หอมแก้มตอนหลับฝัน
หวังลูกนั้นนอนฝันดี...
20 กุมภาพันธ์ 2547 22:21 น.
เจรนัย
กินอะไรหรือยังตั้งแต่เช้า
นี่ปาเข้าตอนเที่ยงแล้วรู้ไหม
ไปกินข้าวเดี๋ยวนี้เลยไปเร็วไป
งานเอาไว้เดี๋ยวมาทำก็ยังทัน
ฮะโหล...นี่อยู่ไหนหรอช่วยบอกหน่อย
ที่จะไปให้ฉันค่อยนายไหมนั่น
รีบหน่อยนะมันสายแล้วเขาว่ากัน
อย่าลืมหยิบของหลายอันบนโต๊ะนา
นี่...ใจเย็นเสียก่อนได้ไหมเล่า
โธ่คนเราก็มีพลาดกันบ้างหนา
พาลโกรธเขาแล้วเราได้อะไรนา
อย่าดีกว่ามาเถอะมาช่วยแก้กัน
เสียงของเธอทุกประโยคบอกเรื่องราว
ระหว่างเราบอกเล่าเคล้าสุขสรรค์
แม้ชีวิตไม่ยั่งยืนเป็นนิรันดร์
แต่ฉันนั้นพร้อมรักมั่นแต่เพียงเธอ
20 กุมภาพันธ์ 2547 21:12 น.
เจรนัย
ถึงต่างจิตต่างใจก็ใกล้ชิด
ถึงศรัทธาคนละทิศก็มิตรอยู่
ถึงต่างมุมต่างมองก็แฟนกู
ถึงต่างอยู่ต่างพักก็รักเดียว
ความแตกต่างมิใช่สร้างกำแพงกั้น
เธอกับฉันแม้ชีพนั้นไม่เคยเกี่ยว
ความรักยังผูกปมให้กลมเกลียว
รักคำเดียวประสานใจแม้ต่างกัน