24 กุมภาพันธ์ 2547 19:25 น.
เจรนัย
พี่หมายมอบตัวแล้วแม่แก้วตา
เจ้าจะลงอาญาว่าเยี่ยงไร
หรือจะฟ้องร้องข้าว่าอื่นใด
เจ้าทรามวัยแถลงไขให้ได้ความ
ต้องจำคุกกี่ปีบอกพี่หน่อย
ต้องถูกปรับนับร้อยหรือจึงถาม
พระฏีกาตัดสินสิ้นบทความ
เจ้าคนงามเขาตัดสินว่าเยี่ยงไร
คดีนี้ความพี่ใหญ่หลวงนัก
จะลดทอนแบ่งหักก็มิได้
ผู้ต้องหาอย่างพี่มีโทษตาย
ข้อหารักเจ้าเกินไปไม่น่าเลย...
23 กุมภาพันธ์ 2547 21:30 น.
เจรนัย
มาร้อยแก้วร้อยกรองเป็นมาลัย
คารวะครูไทยกวีศรี
มาร้อยเรื่องร้อยราวเป็นมณี
บรรณาการครูกวีศรีแผ่นดิน
เมืองสยามเมื่อยามสงบศึก
กลอนล้ำลึกเกิดได้ไม่รู้สิ้น
แม้จับดาบฟาดฟันชีพอาจิณ
แต่ร่ายกลอนใฝ่ถวิลยังงดงาม
แม้กาลล่วงเลยผ่านยุคสมัย
ความวิไลยังแทรกซึมทั่วสยาม
อันชนไทยไม่สัดทัดเรียงร้อยความ
เขาจะหยาบแสนต่ำช้าไม่มีดี
22 กุมภาพันธ์ 2547 19:09 น.
เจรนัย
จงดับอย่างเร็วไว
ความร้อนใจดั่งอัคคี
จงดับอย่างเร็วรี่
จิตใจที่ไม่เที่ยงธรรม
จงดับให้จงได้
โกรธาใครควรเลิกกัน
จงดับอย่างมุ่งมั่น
เพื่อชีพนั้นพบนิพพาน
22 กุมภาพันธ์ 2547 19:04 น.
เจรนัย
เผามันให้สิ้นซาก
บรรดากากแห่งตัณหา
เผามันมรณา
ซึ่งที่มากิเลสตน
เผามันให้มอดม้วย
เพื่อจะช่วยดวงจิตตน
เผามันให้สิ้นมนต์
เพื่อให้ตนเป็นคนดี
22 กุมภาพันธ์ 2547 16:51 น.
เจรนัย
วันเวลานาทีที่ล่วงผ่าน
ได้สืบสานตัวฉันเพื่อวันใหม่
หายไปนานหนักหนาระอาใจ
เหมือนจากมิตรชิดใกล้ไปลำพัง
ที่แห่งนี้ยังมีที่เหลือบ้างไหม
ให้ฉันได้แนบใจให้ปลูกฝัง
เป็นที่พักผ่อนใจเสริมพลัง
ขอแค่พอยืนเท่านั้นไม่มากมาย
กลับมาแล้วคนดีคนที่รัก
ที่สมัครร่วมหวังเป็นสหาย
โอ้...ดวงจิตเฉกกวีไม่เสื่อมคลาย
แม้เดินสายแต่หัวใจยังคนเดิม...