9 สิงหาคม 2545 19:04 น.
เจรนัย
งามล้ำเลิศงามจริง..........งามเด่น
สบตาเมื่อแลเห็น.............อย่างว่า
ตัวสั่นใจมันเผ่น...............หายไป ไม่มี
มองทีก็แทบบ้า..............บ้ารัก ไม่คลาย
อยากคุยอยากคบหา.........สมาคม
แต่ความอายมันถม..........ไม่ได้
ต้องทนแอบซ่อนทน..........มองห่าง ไกลเจอ
หวังเธอแค่อยู่ใกล้........ใจนี้ ไม่ลืม
9 สิงหาคม 2545 18:32 น.
เจรนัย
อุ่นอันใดไม่อุ่นเท่ามือแม่
ที่ร้อนแท้ยังแพ้ใจแม่ได้
ตอบแทนคุณใช้แม่จนชีพวาย
ยังไม่ได้เสี้ยวรักที่แม่มี
เกราะที่แกร่งยังแกร่งไม่เท่าแม่
เจ็บจนแย่เพื่อลูกเกิดเป็นสุขี
คนจัญไรเกิดแล้วไม่รักดี
แม่ยังรักมันนี้ได้ลงคอ
ห่างบ้านเกิดห่างมารดามาเท่าไร
ไม่กลับไปบ้านกี่วันได้แล้วหนอ
แม่เขาห่วงรอรับนับวันรอ
บาปเกินพอแล้วหนาอย่าช้าเลย
5 สิงหาคม 2545 19:10 น.
เจรนัย
ดาวเป็นเพื่อนเคียงข้างดวงเดือนอุ่น
เมฆขาวละมุนเป็นซี้อาทิตย์แจ่ม
ต้นไม้ยืนเป็นเพื่อนพื้นพสุธาที่แห้งแล้ง
สายน้ำแรงยังนั่งคุยกับสายลม
แสงอาทิตย์ยังล้อเล่นกับใบไม้
เจ้าดอกไม้ยังเล่นกับฝูงหงส์
ทุ่งนาร้องเพลงกล่อมแก่ไพร่พง
ฉันก็คงรักเธอได้เหมือนกัน
5 สิงหาคม 2545 17:12 น.
เจรนัย
จักว่ารักอย่างน้ำขำนักหนา
ต่างไม่กล้าแสดงออกรักให้เห็น
ได้แต่กลัวโน้นนี้ที่จะเป็น
ใครใครเห็นเขาก็ว่าน่ารำคาญ
จะรักกันทั้งทีมีที่ไหน
ได้แต่ใช้คนอื่นไปสื่อสาร
ทำไม่แน่ไม่นอนตลาดกาล
ต่างจะพาลโกรธกันมันไม่ดี
อีกมากรักมากมายอย่างสายน้ำ
เขาก็ถามสับรางเหนื่อยไหมนี่
ใครจะรักเจ้าลงคนอย่างนี้
จะพาลเอาไม่ตายดีซี้แล้วกัน
ขอให้เป็นแค่น้ำพอชุ่มจิต
ให้ได้คิดน่ารักเป็นสุขสันต์
เขาก็จะอิจฉาตามตามกัน
ว่าความรักแบบน้ำนั้นน่ารักดี
5 สิงหาคม 2545 16:51 น.
เจรนัย
รักดำรงอย่างดินถิ่นตั้งมั่น
ไม่เหหันเหหวนทวนกระแส
จากอย่างนี้ต้องอย่างนั้นเป็นหลักแท้
ไม่ต้องแก้โบราณว่ากันไป
รักอย่างดินใครดูรู้แข็งกร้าว
ไม่แพรพราวอ่อนหวานพลางสงสัย
รักจะอยู่ยืนนานได้อย่างไร
ความสุขใจอยู่ใต้ประเพณี
ได้แต่นั่งปิดเงียบไม่เปิดปาก
เพราะต้องรู้มารยาทในทุกที
ยึดหลักเกณฑ์เถรตรงจำนงดี
สุดท้ายทีเลิกราไม่ลงรอย
เอาแค่ความคงทนของดินเถิด
ให้บังเกิดรักนี้ไม่มีถอย
ปรึกษากันนำร่องไม่ต้องคอย
ถึงรักกร่อยก็พลอยได้สุขใจ