16 กุมภาพันธ์ 2551 18:00 น.
เจนรวี
ขอโทดนะที่ทำแบบนี้
แต่ฉันก็เจ็บเกินที่จะไม่รู้สึก
กี่ครั้งแล้วที่ให้อภัยกับคนไม่เคยสำนึก
มันเสียดายความรู้สึกกับคนอย่างเธอ
อยากจะว่ากันอย่างไงก็ได้
ก็เมื่อฉันไม่เคยอยู่ในสายตาเธออยู่แล้วนี่
ผิดกี่คร้งก็ยังหน้าด้านกลับมาทุกที
ทั้งที่ตัวเองแอบไปมีอะไรกับใคร
พอเถอะพอกันที
อย่ากลับมาราวีกับชีวิตฉันอีกเลยได้ไหม
อุตส่าพูดดีๆแล้วก็ยังไม่ไป
ก็ขอโทดนะที่ต้องไล่ คนโลเล
13 กุมภาพันธ์ 2551 23:16 น.
เจนรวี
หากในวันนึงข้างหน้า
ฉันไม่อาจจะรักษาสัญญาที่เคยว่าไว้
ทุกคำที่บอกกลายเป็นเพียงลมปากที่เป่าออกไป
เธอจะโกรธกันไหมคนดี
แค่เพียงจากเธอไปเพราะหน้าที่
ใช่ว่าจะมีคนอื่นเสียที่ไหน
แต่ที่ไปไม่บอกก้อกลัวว่าต่างจะเสียใจ
ยิ่งวันที่รู้ว่าต้องจากไป อาจมีคนร้องไห้ใจขาดรอน
ก้อรู้ว่าได้สัญญาตกลงกันไว้
ว่าจะไม่ทิ้งกันไปไหน ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นข้างหน้า
แต่ความจริงเธอก็น่าจะรู้เหตผลที่จากมา
เพียงเพราะว่า เรา มันต่างกันเพียงใด
หน้าที่ของฉัน
มันไม่ใช่ฝันที่เธอวาดไว้
อนาคตของเธอยังอีกไกล
ฉันไม่อยากรั้งเธอไว้ เพราะฉันเองก็ไม่ดีพอ
5 กุมภาพันธ์ 2551 19:19 น.
เจนรวี
แค่มีบางสิ่งที่อยากบอก
อย่าหาว่าลวงหลอกเลยได้ไหม
แค่ตั้งใจฟังดีๆ สัก1นาทีแล้วค่อยไป
ฉันมี1คำที่คาใจอยากบอกเธอ
ที่ผ่านมา ยอมรับว่าอาจมีหลายเรื่องที่โกหก
แต่ครั้งนี้ไม่ได้พูดตลกสาบานได้
อยากให้รับฟังสักนิดก่อนคิดจะไป
ว่าฉันรักเธอสุดหัวใจเลยนะคนดี
5 กุมภาพันธ์ 2551 09:02 น.
เจนรวี
แค่อยากรู้แต่ไม่อยากถาม
ว่าเธอเอาความรักที่งดงามของเราไว้ที่ไหน
ที่ในวันนี้เธอจึงไม่โทรมาถามถึงความเป็นไป
เพราะเธอทำความรักหล่นหายไปกับระยะทาง ...ที่ห่างกัน
ช่วยกลับมายืนยันความรักของเราหน่อยได้ไหม
ก่อนที่ฉันจะคิดมากไปไกลกว่าความจริงในวันนี้
เธอยังรักกันเหมือนเดิมหรือเปล่าคนดี
หรือที่หายเงียบไปแบบนี้เพราะว่าไม่ค่อยมีเวลา
ไม่อยากทนฟังคนอื่นที่พบเธอเขาเล่าว่า
เห็นภาพเธอเต็มสองตากับใครๆ
ไม่อยากเชื่อที่โบราณบอกว่า วันเวลากับสองคนที่ห่างไกล
มันมักจะทำให้อีกคนเปลี่ยนใจเพียงแค่ไม่ได้พบเจอ
4 กุมภาพันธ์ 2551 23:31 น.
เจนรวี
เธอจะรู้บ้างไหม
ในวันที่เธอทิ้งไปวันนั้น
เธอทำให้ใครร้องไห้ได้หลายวัน
จมอยู่กับความเงียบงันเดียวดาย
วันนี้ไม่มีเธอเหมือนวันนั้น
ชีวิตก้อเงียบงันอ่อนล้า
หันไปทางไหนไม่มีเธอในสายตา
มีแต่ความเหว่ว้า ไม่มีเธอ
ไม่อยากรู้ว่าเธอจะกลับมาไหม
เพราะยังไม่เข้าใจเหตุผลที่หนีหน้า
คำพูดสักคำที่อยากได้ยินว่าจะลา
เธอกลับไม่ยอมพูดออกมาทั้งที่รู้ว่าเธอจะไป
เธอคงจะยังไม่รู้ว่า
กี่เดือนกี่ปีที่เธอไม่มาส่งข่าว
ผู้หญิงคนนึงยังนอนคอยรับฟังทุกเรื่องราว
จากใครที่เขาบังเอิญผ่านไปพบเธอเขาบอกว่าเธอนั้นสบายดี
คงจะลืมหน้าผู้หญิงคนนี้แล้วใช่ไหม
ที่เหินห่างลาร้างจากกันไป
วันนี้ฉันพอเข้าใจว่าเจอใครอยู่ข้างเธอ
หน้าส่วนตัว
830
