Singin' In The Rain

เจน_จัดให้

...พี่ยองมินเป็นคนที่ซื้อร่มให้ฉันในวันที่ฝนตก...
...แต่คุณแทกกีคือคนที่พร้อมจะยืนตากฝนไปกับฉัน...
 
ไม่รู้อะไรทำให้จำคำพูดของตัวละครในซีรี่ย์เกาหลีเรื่อง Vineyard Man ได้แม่นจัง...แม้ซีรี่ย์เรื่องนี้จะลาจอไปแล้ว ก็ตาม  (หุหุไม่เป็นไรซื้อแผ่นเก็บไว้แล้วว)

มันก็น่าคิดระหว่างคนที่ซื้อร่มให้กับคนที่พร้อมจะยืนตากฝนไปด้วยกัน..
.ถ้าให้เลือกก็คิดว่าขอเลือกคนที่พร้อมจะยืนตากฝนไปด้วยกันดีกว่า
ก็มันน่าซึ้งใจกว่ากันเยอะเลยนินา...
 
"ได้ผจญหนาวบ้างร้อนบ้าง...เคียงข้างกัน
ไม่ต้องมีอะไรปกป้องมากมาย...แค่มือซ้ายของเธอยังจับมือขวาฉันไว้
ก็ทำให้มั่นใจและอบอุ่น..."

ความโรแมนติกและมุขขำขำมันก็ทำให้หัวใจชุ่มฉ่ำไปด้วยได้เหมือนกัน 
บางครั้งคนเรามักตั้งเงื่อนไขให้กับความรัก มากมาย  แต่อาจลืมไปว่า
สิ่งเหล่านั้นมันสำคัญและเป็นสิ่งที่ก่อให้เกิดคำว่ารัก จริงๆหรือเปล่า

บางครั้งความรักก็ไม่มีเหตุผลรองรับไม่มีสมการให้ Run เพื่อหาความสัมพันธ์
แต่มันก็เป็นความรัก...และอาจเป็นรักแท้ก็ได้ใครจะไปรู้   หุหุ 

................................................

ในซีรี่ย์เรื่องนี้มีอะไรหลายๆอย่างที่ตรงใจ...โดยเฉพาะบรรยากาศในเรื่อง 
ไร่องุ่น ทุ่งหญ้า ภูเขา ลำธาร ท้องฟ้า ดวงดาวและดวงจันทร์ยามค่ำคืน...ตลอดจน
เรื่องราวที่ดำเนินไป   ทำให้รู้สึกว่าง่ายๆแค่นี้เองชีวิต...

ถ้าเลือกได้ก็ขอได้ใช้ชีวิตท่ามกลางสิ่งแวดล้อมแบบนี้ก็คงจะดีไม่น้อย...

ทุกๆวันที่ชีวิตถูกเหวี่ยงให้ห่างไกลจากธรรมชาติ  ทุกสิ่งทุกอย่างถูกจำกัดไว้ด้วยเวลา  ว่าต้องทำโน่นทำนี่ทำนั่น  วันๆดูวุ่นวายไปหมด...บางทีเหมือนจะขาดใจ
 (โดยเฉพาะการต้องติดแหง็ก อยู่บนท้องถนนในวันที่ฝนตก)...
ใจข้างในแม้ไม่ยินดีกะความเป็นไปเหล่านี้ แต่ก้อไม่สามารถหลีกหนีไปไหนได้...คงต้องยอมรับสภาพกันไป
 
การยอมรับ...เป็นสิ่งหนึ่งที่ให้ความอึดอัดใจมันดูน้อยลงไป...คิดๆไป
นอกหน้าต่างยังมีต้นไม้ดอกไม้ ลมเย็นๆ มีความหวังที่จะได้เจออะไรดีดีอยู่อีกมากมาย...จินตนาการหล่อเลี้ยงหัวใจให้มีแรงต่อไป...

...................................................
พอใจในพื้นที่เล็กๆตรงนี้...แค่รอยเท้าที่ยืนเหยียบอยู่บนโลกใบนี้...
ก็ไม่ว่าใครยิ่งใหญ่แค่ไหนก็ยืนได้แค่พื้นที่เท่านี้เท่านั้น
 
ขอบคุณซีรี่ย์เรื่องนี้ที่ทำให้หัวใจแข็งแรงขึ้น...

ปล.มะได้มาโปรโมตเด้อจ้า...แค่รู้สึกนึกคิด