17 เมษายน 2550 16:43 น.
เจน_จัดให้
คิดถึงนะรู้ไหม....
ยามไม่มีเธอวิ่งเล่นในหัวใจ...แบบนี้
ยามไม่มีเสียงออดอ้อนให้นอนฝันดี
เวลาผ่านไปแต่ละนาทีช่างทรมาน
.....................
เวลาเย็นย่ำฉ่ำฝนพรำ
คิดถึงคำพร่ำพรอดเคยหยอดหวาน
อยากอยู่ในฝันกับเธอตลอดกาล
เหมือนดั่งในวันวานที่ผ่านมา
.....................
คิดถึงกันบ้างไหม....
ณ. ฟ้าไกลมีหนึ่งใครที่ห่วงหา
ฝากเมฆน้อยลอยความรักภักดีมา
รับไว้หน่อยเถิดหนา....จากคนไกลตาที่คิดถึงเธอ
......................
12 เมษายน 2550 11:11 น.
เจน_จัดให้
ในมุมมองลองเปลี่ยนและเรียนรู้
เปิดใจสู่โลกจริงสิ่งใหม่ใหม่
ก้าวจากกรอบขอบลิขิตที่ปิดไว้
ตราบเท่าใด...ให้หัวใจได้นำทาง
..........................
เพียงความคิดมุมเดียวที่เกี่ยวข้อง
อาจจะพร่องของสำคัญควรสรรค์สร้าง
อาจไม่พบประสบสิ่งสิงอำพราง
พาหัวใจให้เหินห่างทางปัญญา
..........................
ยอมรับไว้ในสิ่งที่ผิดพลาด
คำติชมคือโอกาสให้เสาะหา
รู้สิ่งขาดให้วาดเพิ่มเสริมเข้ามา
เป็นผลงานที่มีคุณค่าน่าจดจำ
..........................
"บางทีอาจจะไม่เข้าที....แต่ก็ขอขอบคุณเพื่อนๆพี่ที่ให้โอกาส....ให้น้องคนนี้ได้ใช้จิตนาการที่มีเขียนและวาด....ขอบคุณที่ติชมเพื่อเติมสิ่งที่ขาด...ให้เต็ม....."
โปรดรับการคารวะจากข้าน้อยด้วยจ้า......
ไปเที่ยวสงกรานต์หล่ะเด้อ....เจอกัน 17 เมษายน 2550 จ้า........
ขอให้เพื่อนๆพี่ๆทุกท่านโชคดีปีใหม่ไทยเด้อจ้า.......
คิดถึงทุกท่านเสมอน๊ะ......โดยเฉพาะพี่สาวแสนซน หุหุ
11 เมษายน 2550 16:44 น.
เจน_จัดให้
ในรอยริ้วผิวผ่านกาลเวลา
ในแววตาห่วงหาและล้าไหว
คำคะนึงหนึ่งคำย้ำในใจ
เจ้าอยู่ไหน?...รู้ไหมใครที่เฝ้ารอ
.......................
ก่อนเคยกล่อมถนอมเลี้ยงไม่เกี่ยงทุกข์
หวังเพียงเจ้ามีความสุขไม่เคยท้อ
ความลำบากตรากตรำที่ซ้ำก่อ
พร้อมต้านต่อไม่เคยพ้อรอชะตา
.......................
ในความรักยิ่งใหญ่ยากใดเหมือน
กลับลืมเลือนจากใจไม่ใฝ่หา
เมื่อวันนี้กลายเป็น "เฒ่า" เศร้าวิญญา
ไร้ลูกมาเหลียวแลแม้เกื้อกูล
......................
ก่อนจะไร้สิ้นไปไม่หวนกลับ
ก่อนจะดับลาลับร่างเสื่อมสูญ
กลายเป็น "เถ้า" ถ่านดินสิ้นอาดูร
จงเทิดทูนพ่อแม่...ด้วยใจแท้แลกตัญญู
......................
ภาพ : the written life 2006 copyright by et_eye http://nuntapongk.spaces.live.com
10 เมษายน 2550 07:57 น.
เจน_จัดให้
หนึ่งชีวิตเกิดแก่และแปรผัน
ทุกสิ่งอันดั่งหมอกควันพลันสลาย
ไม่อาจยืนอยู่ยั้งทั้งเรือนกาย
เพียงหมดลมหายใจวายชีพลง
.........................
หนึ่งคุณค่าคงไว้ให้กล่าวขาน
เมื่อพ้นผ่านวานวัยกลายเป็นผง
คือความดีมีไว้ให้ดำรง
ความซื่อตรงคงไว้ในวาจา
.........................
แม้จนยากหรือมากมีสักเท่าไร
จะสูงศักดิ์ยิ่งใหญ่ใต้ผืนฟ้า
หรือจะเป็นเพียงคนธรรมดา
หนึ่งนาทีล้วนมีค่าถ้าใช้เป็น....
"มนุษย์มีคุณค่า เพียงขณะที่มีลมหายใจเท่านั้น เพราะหลังจากการตาย มนุษย์ไม่สามารถเรียกร้องค่าชดเชยสิ่งที่หายไปได้ เพราะความจริงสิ่งที่เกิดขึ้นบนโลก ไม่มีใครเป็นเจ้าของถาวร แต่ผู้เดียว เป็นเพียงแค่การแวะเวียนมาใช้ร่วมกันชั่วคราว แล้วแต่ใครจะใช้มากหรือน้อยต่างกันเท่านั้นเอง"........วิถีทางแห่งการสร้างสุข : ชุติปัญโญ.......
4 เมษายน 2550 13:40 น.
เจน_จัดให้
ณ...เส้นขอบฟ้าไกล...
มีหนึ่งใครเฝ้าห่วงใยอยู่ตรงนั้น...
ในแววตาห่วงหา...และล้าสั่น...
อยู่ในมุมเงียบงัน...แห่งแสงจันทรา...
..........................
เฝ้าเก็บทุกๆความหวังดี.....
เก็บทุกๆเวลานาทีที่มีค่า....
หวังเพียงเติมเต็มฝันที่เธอมุ่งมั่นไขว่คว้า
เป็นแรงใจให้เธอยามอ่อนล้าและสิ้นแรง
..........................
ในทุกๆห้วงห้องดวงใจ....
พร้อมแบ่งปันไว้ให้เธอไม่หน่ายแหนง
ในทุกสิ่งจากใจจริงที่แสดง....
ไม่เคยคิดแอบแฝงให้เคลือบแคลงหัวใจ
..........................
ณ...ขอบของหัวใจเธอ...
จะพบฉันอยู่เสมอๆไม่ว่าวันไหน
หากอยากพักเพราะเหนื่อยนักกับสิ่งใด
ขอโปรดรับรู้ไว้...ยังมีฉันอยู่ใกล้ๆเธอ
...........................
Calendar
Lovers
5 คน เลิฟเจน_จัดให้
หน้าส่วนตัว
1032
