30 ตุลาคม 2549 12:58 น.
เจน_จัดให้
ในวันที่อากาศแสนสดใส
เหมือนกับใจข้างในของฉันนี้
ได้แอบคิดถึงเธอ...คนดี
ไม่รู้ว่าเธอจะมีฉันบ้างไหมสักนาทีในหัวใจ
..........
ได้ฟังเพลง....ซึ้ง ซึ้ง
ยิ่งทำให้คิดถึงคำออดอ้อนที่ทำให้หวั่นไหว
อยากรู้จังตอนนี้เธอกำลังทำอะไร
แล้วได้ฝันถึงฉันบ้างไหมในวันวาน
...........
ตื่นเสียที.....ลืมทุกสิ่ง
ไม่อาจแอบอิงพักพิงได้ดั่งฝันหวาน
เมื่อเสียงนาฬิกาดังก้องกังวาน
ก็ต้องตื่นมาพบพานกับความเป็นจริง
..........
เมื่อในวันนี้.....ไม่มีเหลือใคร
เสมือนกระดาษที่ใช้แล้วถูกโยนทิ้ง
ไร้ค่า ไร้ราคา น่าเศร้าจริง
แล้วใยจึงต้องประวิงในทุกสิ่งที่ผ่านมา
..........
ณ ห้องหัวใจอันว่างเปล่า
ที่เคยเก็บเรี่องราวมากมายหนักหนา
มาวันนี้คงต้องปัดกวาด....สักครา
ให้ใจใสใสกลับคืนมาเหมือนดังเดิม
..........
ไม่มีใครรักจริงให้พึ่งได้
ไม่มีรักแท้จากใจใครมาเพิ่มเสริม
มีเพียงเรื่องราวช้ำช้ำมาซ้ำเติม
จงหยุดและเริ่มรักตัวเองน่าจะดี
..........
หากแต่หัวใจไม่หยุดที่จะรัก
แค่เหนื่อยนักขอหยุดพักลงที่ตรงนี้
ขอฟิตซ้อมหัวใจที่อ่อนแอให้แข็งแรงดี
แล้วจะกลับมาสังเวียนแห่งรักนี้...ในสักวัน
...............อ่าๆๆกะจะลาแบบสดใส แต่ไม่ได้เสียเชิงขอจบแบบหักมุมหล่ะกันนะ.......ก้อคงเป็นผลงานชิ้นสุดท้ายแล้วก่อนจะไปหาอนาคตตัวเองสักระยะ.......ไม่ต้องคิดถึงนะเพราะเราจะคิดถึงพวกนายเองหล่ะ หุหุ
29 ตุลาคม 2549 08:52 น.
เจน_จัดให้
ในวันที่อากาศแสนสดใส
เหมือนกับใจข้างในของฉันนี้
ได้แอบคิดถึงเธอ...คนดี
ไม่รู้ว่าเธอจะมีฉันบ้างไหมสักนาทีในหัวใจ
..........
ได้ฟังเพลง....ซึ้ง ซึ้ง
ยิ่งทำให้คิดถึงคำออดอ้อนที่ทำให้หวั่นไหว
อยากรู้จังตอนนี้เธอกำลังทำอะไร
แล้วได้ฝันถึงฉันบ้างไหมในวันวาน
...........
......เพลงมันซึ้งอ่ะ ไม่รู้มีใครจำได้เป่า หุหุ........
28 ตุลาคม 2549 20:48 น.
เจน_จัดให้
คนดีที่โลกรอ....หมอโฮจุน
ผู้เกื้อหนุนชาวบ้านมานานหนักหนา
ยอมละสุขเพื่อรักษา..และเยียวยา
ผู้ยากไร้ด้วยเมตตาน่าชื่นชม
..........
แม้ชีวิตต้องประสบพบเรื่องร้าย
ไม่หวั่นไหวยังคงเป็นหมอด้วยใจไม่ขื่นขม
ขอเพียงคนไข้ไร้ความทุกข์ระทม
ช่างเหมาะสมเป็นปฐมแพทย์...แห่งโลกา
..........
จะขอนำเรื่องราวชีวิตหมอ
มาสานต่อชีวิตจริงให้มีคุณค่า
จะเอื้อเฟื้อต่อเพื่อนมนุษย์ในทุกครา
ทั้งชีวาขอปรารถนาตั้งหน้าทำความดี...
........แด่หมอโฮจุนคนดี๊ดี........หุหุ
28 ตุลาคม 2549 13:11 น.
เจน_จัดให้
แดดยามเช้ายามแรกเข้าฤดูหนาว
อบอุ่นราวกอดคนรักเป็นหนักหนา
สายลมอ่อนอ้อนพริ้วละลิ่วมา
โชยกลิ่นพฤกษาป่านานาพันธุ์
.........
ขอเหยียบย่ำดินดำด้วยเท้าเปล่า
แล้วเดินก้าวสู่อ้อมอกของไพรสันต์
เสียงนกร้องก้องรับสลับกัน
เหมือนเสียงนั้นกล่าวต้อนรับด้วยความยินดี
..........
ธรรมชาติให้โอกาสเรา...เสมอ
แต่เรากลับพลั้งเผลอทำลายเช่นทุกวันนี้
ไม่เคยสนใจในความเสื่อมโทรมที่มี
ไม่ใยดีทรัพยากรล้ำค่าน่าเศร้าใจ
.........
จะได้ชื่นชมลมหนาวอีก...สักกี่ครั้ง
จะได้ฟังเสียงนกร้องอีกนานไหม
จะได้ชื่นชมธรรมชาติงาม...อีกนานสักปานใด
ในเมื่อใจคนไม่คิดค้นจะดูแล...อย่างแท้จริง
28 ตุลาคม 2549 09:11 น.
เจน_จัดให้
ยู้ฮู ยู้ฮู..... พี่อยู่ไหน
ไปแอบทำไมออกมาเดี๋ยวนี้
มาให้น้องแกล้งซะดีดี
ดูซิ ดูซี่ ทำเป็นเมิน
.............
พี่จ๋า.....พี่ที่น่ารัก
นี่แค่ทักแต่ทำไมต้องทำเขิน
อ้าวนั่น...ว่าแล้วก็ลุกเดิน
สงสัยน้องจะกวนเกินเลยรำคาญ
.............
พี่จ๋า..พี่....เราก็มีอยู่แค่นี้
ก็แค่อยากมีวันเวลาที่สนุกสนาน
อยากมีพี่ให้กวนใจไปนานนาน
โปรดสงสาร...น้องสาวตัวน้อยตาดำดำ
..............
ที่กวนใจใช่ว่าแกล้งเสแสร้งเล่น
ที่ทำไปนั้นเป็น...เพราะคิดถึง
ที่ทำไปใช่อยากจะดื้อดึง
เพราะรักจึงกล้ากวนควรเข้าใจ.....
.............อิอิ กวนวันละนิดจิตแจ่มใสน๊ะ อย่าถือสานะจ๊ะ...............
Calendar
Lovers
5 คน เลิฟเจน_จัดให้
หน้าส่วนตัว
995
