16 มิถุนายน 2552 20:59 น.
เจน_จัดให้
ในอารมณ์...ขมขื่น...ที่ฝืนทน...
ความสับสน...เวียนวน...จนอ่อนล้า
ในบางคืน...บางวัน...ที่ผ่านมา
เหนื่อยใช่ไหม...ในแววตา...ปวดปร่าใจ
ก้าวต่อก้าว...ร้าวราน...ที่พานพบ
ยากบอกได้...จะบรรจบ...ชาติภพไหน
หากไม่คิด...ปล่อยวาง...ทางของใจ
แบ่งที่ว่าง...บ้างได้ไหม...ให้ตัวเอง
หากจะเปรียบ...โลกเหงา...อย่างเข้าใจ
ท่ามหนทาง...ยาวไกล...ที่คว้างเคว้ง
อาจทำเธอ...ร้องไห้...ด้วยหวั่นเกรง
ไร้ผู้ใด...บรรเลง..เพลงปลอบใจ
แต่เธออาจ...ลืมไป...ในความจริง
มีหนึ่งสิ่ง...เคียงข้าง...ไม่ไปไหน
คอยเป็นเพื่อน...สนิท...อย่างชิดใกล้
ส่องกระจก...แล้วมองไป...นั่นไงเธอ
ไม่มีใคร...ทดแทน...เพื่อนคนนี้
ทั้งร้ายดี...ณ ที่ใด...ใกล้เสมอ
จะสุขเศร้า...เหงาใด...ใจพบเจอ
มีตัวเธอ...เกลอเก่า...เข้าใจกัน
บทส่งใจ...
ณ มุมห้องมุมเดิมที่เคยใช้เป็นที่ทอดอารมณ์อาลัยตายอยาก...ในเวลานี้ ณ มุมห้องมุมเดียวกันนี้ ก็ทำให้เข้าใจได้ว่า...อารมณ์อะไรก็ไม่สามารถยืนยงคงคู่กับชีวิตเราไปได้ตลอด เมื่อเกิดอารมณ์ในแบบที่พอใจอะไรก็ดูดีมีความสุข...มันมาแล้วมันก็ไป เมื่อเกิดอารมณ์ในแบบที่ไม่พอใจอะไรก็ทุกข์ไปหมด...มันมาแล้วมันก็ไปเช่นกัน...รัก รัก แล้วก็ อกหัก....ยิ้ม ยิ้ม แล้วก็ มีน้ำตา... จนดูเหมือนกับว่าสิ่งต่างๆที่บันดลบันดาลจากอารมณ์มันก็แค่ปรากฎการณ์ธรรมชาติอย่างหนึ่ง... ฉะนั้นในเมื่อปรากฎการณ์ธรรมชาติต่างๆเรายังทำความเข้าใจได้...กับใจตัวเองมันก็คงไม่ต่างกัน...พักตรงนี้นั่งมองดูใจสักนาทีแระกัน
ปล.แต่งเองงงเอง หุหุ ขออภัยเพิ่งสร่างไข้จ้า หุหุ
22 พฤษภาคม 2552 23:07 น.
เจน_จัดให้
พาหัวใจดวงน้อยลอยล่องไป
บนผืนฟ้ากว้างใหญ่ได้เรียนรู้
ทุกนาทีมีหมุนเวียนเปลี่ยนฤดู
โลกมิได้สีชมพูอยู่เท่านั้น
ในบางวันผันผ่านกาลแห่งทุกข์
บางวันสุขสดใสในความฝัน
บางคืนเศร้าเหงาใจในเงียบงัน
สารพันเรื่องราวทั้งหนาวร้อน
แต่ ณ แหล่งวุ่นวายหลากหลายนั้น
ยังมีแสงดวงจันทร์ปันอ่อนอ่อน
ส่องสว่างทางชีวิตทุกทิศตอน
ใจว้าวุ่นค่อยค่อยผ่อนนอนฝันดี
....................................
**บทกลอนตอนหนึ่งที่เขียนประดับไว้ ณ ห้องมัลติพาย หุหุ ***
15 เมษายน 2552 20:08 น.
เจน_จัดให้
ครึ้มค่ำพร่ำเพ้อ
ละเมอคิดถึง
สุขสุขซึ้งซึ้ง
ถึง "หนึ่ง" ในใจ
คราครั้งยังพบ
ได้สบตาใส
รอยยิ้มละไม
พาใจเหม่อลอย
จะหลับอย่างไร
หนอใจดวงน้อย
เฝ้าคิดเฝ้าคอย
เกี่ยวก้อยนิ้วเธอ
ลิบลิบพริบพราว
ฝากดาวเสนอ
ส่งสารถึงเธอ
เจอกัน...ฝันเรา
แบบว่า...ครึ้มฟ้า ครึ้มฝน ปนครึ้มใจ...
photo by : Jne
5 มีนาคม 2552 14:35 น.
เจน_จัดให้
จะขอเก็บแสงงามตามใจฝัน
ทุกสีสรรพ์อันตระการผสานศิลป์
จะขอเก็บไออวล ณ มวลดิน
ในทุกถิ่นที่ได้ย่ำตรากตรำไป
โอ้ท้องฟ้าป่ากว้างทางสายเก่า
เมฆบางเบาภูเขาสูงทุ่งราบใหญ่
เจ้าดอกหญ้าพริ้วเอนเล่นลมไกว
กลิ่นพฤกษา ณ ป่าไพรชวนใจลอย
หลากชีวิตรอบข้างอย่างเดิมเดิม
มองมุมใหม่เพิ่มเติมไม่เหงาหงอย
เปลี่ยนวิถีย่ำเดินที่เกินคอย
ทิ้งร่อยรอยเรื่องทุกข์ลุกก้าวไป
....................................................
เพลงประกอบ ขอบคุณกันและกัน - ออกัส
ภาพประกอบ แสงสุดท้ายที่อินเดีย โดย ChenyoyoX
...................................................
แสงเป็นองค์ประกอบที่สำคัญในการถ่ายภาพ
เพราะแสงช่วยส่งสะท้อนให้เห็นทุกสิ่งทุกอย่าง
สิ่งที่ใฝ่ฝันคืออยากเป็นนักเก็บแสง
ที่ได้ไปเยือนทุกถิ่นทุกที่....
....เก็บแสงงามตามใจฝัน ..... หุหุ
...
14 กุมภาพันธ์ 2552 22:12 น.
เจน_จัดให้
เจ้าเมฆน้อยลอยเล่นเด่นผืนฟ้า
จากหนึ่งฟากของนภามาที่นี้
เจ้าคงสุขสนุกสนานมานานที
ผ่านป่าดงพงพีที่สวยงาม
ผ่านชีวิตผู้คนที่หลากหลาย
ล้วนมากมายรายเรื่องเนื่องถูกถาม
ด้วยอารมณ์ปมชีวิตผูกติดตาม
ทุกเขตคามยามนี้มีทุกข์ทน
ต่างแบ่งสีแบ่งสรรพลันแตกแยก
คนเหมือนกันก็ว่าแปลกแผกไม่สน
ไม่คำนึงถึงคุณค่าว่าเป็น "คน"
มุ่งแต่ตนจนมากล้นท้นอัตตา
มิเคยพอในสุขที่ปลุกเร้า...
ทุกข์ก็ยากจะบรรเทาเมื่อเข้าหา
ทุกสิ่งเวียนเพียรผุดเพิ่มเติมขึ้นมา
แล้วโรยราแล้งร้างหว่างวันวัย
เฉกเมฆนี้ก็มีเศร้าเข้ากระทบ
เมื่อได้พบความเย็นเร้นแหล่งใหม่
ด้วยต้องกลั่นเป็นฝนบนฟ้าไกล
มิอาจลอยล่องฟ้าใสได้อีกครา
หากเจ้าเมฆได้รับรู้อยู่ในใจ
หาสิ่งใดยืนยงได้ที่ไหนหนา
แม้ได้เห็นเช่นเป็นไปในสายตา
มิใช่ว่ามีอยู่จริงสิ่งทั้งมวล...
มิเคยมีเกิดดับนับแต่ต้น
เมื่อเจ้ากลายเป็นฝนได้หล่นร่วน
อย่ากังวลในสิ่งใดให้เรรวน
เมื่อถี่ถ้วนในขณะว่าหลั่งริน
เจ้าคงมีแต่รอยยิ้มที่อิ่มเอม
พร้อมปริ่มเปรมเต็มใจในทั้งสิ้น
เป็นฝนฉ่ำชื่นชมพรมพื้นดิน
มิถวิลในความ"เป็น"เช่นเคยมา
................................................
ความรักที่มีต่อหนังสือเล่มหนึ่ง...^_^
..
Calendar
Lovers
5 คน เลิฟเจน_จัดให้
หน้าส่วนตัว
1943
