19 พฤศจิกายน 2550 20:34 น.
เจน_จัดให้
หยิบปากกาคว้ากระดาษมาวาดฝัน
สลักถ้อยร้อยรำพันสรรอักษร
กลั่นตัวโน้ตจากความรักความอาทร
ทุกบทตอนซ่อนคิดถึงซึ้งเพียงเธอ
.................................
ทุกบรรทัดจัดวางอย่างตั้งใจ
ทุกช่องไฟเว้นว่างไว้ให้เสมอ
ท่วงทำนองพ้องกันฉันและเธอ
รักนะเออพร้อมเสนอจะดูแล
..................................
ในบทเพลงบรรเลงความห่วงหา
โปรดรู้ว่าเธอนั้นหนาคือรักแท้
แม้โลกหมุนวุ่นเวียนจนเปลี่ยนแปร
ขอรักแค่เธอคนเดียวที่เกี่ยวใจ
...................................
Chorus........เพื่อนพ้องน้องพี่ ณ ลานกวีบ้านกลอนไทย
"คุณอาราเล่........ขอร้อยรสบทเพลงบรรเลงซึ้ ง
........................พร่ำรำพึงเหมือนว่าคราอ่อนไหว
........................ฝากบอกเธอคิดถึงตรึงดวงใจ
........................กล่อมคนอยู่ห่างไกลได้ฝันดี
คุณมณีจันทร์.....เมื่อหลับฝัน ขอให้ ได้มีฉัน
........................อยู่ข้างกัน อย่างนี้ ไม่หลบหนี
........................จูงมือเดิน ฝันฝ่า ทางที่มี
........................ให้ถึงที่ ฝั่งฝัน อันแสนไกล
คุณจิตรำพัน.......เอาดวงใจ ใสซื่อ ถือคำสัจ
........................มาร้อยรัด จัดใจ ให้สดใส
........................มีคงมั่น พันรัก หนักแน่นใน
........................ดวงฤทัย ใกล้กัน ฉันและเธอ
พี่ศรรกรา..........หัวใจนี้ บรรเลง เพลงรักหวาน
........................ให้ซาบซ่าน ฤหัย อยู่เสมอ
.........................เพลงรักแผ่ว แว่วมา ว่ารักเธอ
........................ใคร่เสนอ ความจงรัก และภักดี
เจน_จัดให้....... ทุกเรื่องราวร้าวรอนเคยอ่อนใจ
.........................ปลดปล่อยไปให้เลื่อนไหลกับเพลงนี้
.........................คงแต่ความสดใสในนาที
.........................ทุกทิวาราตรีที่รำพึง
คุณครูพิม..........มาฟังเพลงบรรรักสลักจิต
.........................มองมิ่งมิตรคนดีที่คิดถึง
.........................ฟังเพลงหวานรักเราเฝ้าคะนึง
.........................เพลงรักซึ้งสองเรา...เข้าใจกัน
ขออนุญาตนำคอมเม้นท์เพื่อนๆพี่ๆมาลงน๊ะจ๊ะ หุหุ (มะมีค่าตัวให้น๊ะ)
........ในช่วงชีวิตอาจไม่มีใครแต่งเพลงรักให้กับคุณ แต่เวลานี้อาจมีบางคนที่ฟังเพลงรักแล้วกำลังคิดถึงคุณอยู่........
12 พฤศจิกายน 2550 20:50 น.
เจน_จัดให้
...หากคืนนี้มีเธอข้างกาย
คงอุ่นใจคลายหนาวคราวสับสน
หากมีเธออ้อนออดกอดสักคน
คงผ่านพ้นราตรีที่เงียบงัน
...................................
...อยากนอนเคียงเมียงดาวที่พราวฟ้า
อาบอิ่มแสงจันทราพาใฝ่ฝัน
ส่งผ่านรักที่ถักทอก่อด้วยกัน
มีเพียงฉันและเธอเสมอไป....
...................................
...สายลมเย็นเป็นใจให้โหยหา
หวิวแล้วหนาอยากรู้ว่าเธอรู้ไหม
แรงคิดถึงรึงรัดยากวัดได้
คนหนาวใจวอนบางใครเห็นใจที
...................................
.....หุหุ จามีไหมบางใครที่เป็นแบบในเพลงนี้......
27 ตุลาคม 2550 16:29 น.
เจน_จัดให้
อยากจะเป็นคนมั่งมีสักทีหนึ่ง
คงได้ซึ้งถึงรสบทยิ่งใหญ่
ทั้งเงินทองข้าวของกองให้ใช้
สิ่งมุ่งหมายคงจะง่ายแค่ปลายตา
..................................
มีคนรักคนห่วงพ่วงเป็นโหล
มีคนโอ๋ไว้คุยโวโก้หนักหนา
อยากไปไหนก็ได้ไปใจนำพา
จะเหนือฟ้าบาดาลก็หาญไป
...................................
หันมามองตัวเราเศร้านิดนิด
ลองคิดคิดชีวิตนี้มีเท่าไหร่
มีไม่มากไม่น้อยค่อยค่อยใช้
ด้อยกว่าใครแต่หัวใจยังอิ่มเอม
...................................
"คิดว่าอยากมีมันก็ได้แค่คิด ...ดิ้นไปดิ้นมา....ชีวิตเราก็พอแล้วนี่หว่า....
19 ตุลาคม 2550 22:58 น.
เจน_จัดให้
เสียงขลุ่ยพลิ้วลิ่วลมมาพาคิดถึง
ใครคนหนึ่งซึ่งฝากใจให้รักษา
แม้ห่างกันแสนไกลในสายตา
ทุกเวลายังห่วงหาและอาทร
.........................................
ในยามเหงาเศร้าซึมเคยดื่มด่ำ
ในรสคำย้ำว่ารักยากจักถอน
จะยามนี้หรือยามไหนใจอาวรณ์
ทุกบทตอนมีเธอซ่อนอยู่ในใจ
..........................................
หากภาระหนักหนาอย่าเพิ่งท้อ
ฉันยังรอต่อแรงใจไม่ไปไหน
หากแม้นมีน้ำตาล้าเมื่อใด
โปรดรู้ไว้มีหนึ่งใครห่วงใยเธอ
..........................................
" ไม่รู้ว่าเธอต้องเจอกับอะไรบ้าง เหนื่อยแค่ไหนกับการใช้ชีวิต อยากดูแลเธอมากกว่านี้ แต่คงทำได้เพียงแค่ส่งกำลังใจไปให้.....ขอให้รู้ไว้ว่าห่วงใยเสมอ"
18 ตุลาคม 2550 19:10 น.
เจน_จัดให้
แม้จะเป็นเพียงใครๆไม่เคยแคร์
แม้ทำได้เพียงดูแลเธอแบบนี้
แม้ไม่อาจครอบครองปองคนดี
เพียงเท่านี้....เท่าที่มีก็เพียงพอ
.................................
แค่ยินเสียงหัวเราะเสนาะคุ้น
ก็เป็นทุนหนุนนำให้ย่ำต่อ
เพียงได้เห็นรอยยิ้มอิ่มลออ
ก็หายท้อไม่ย่นย่อต่อชะตา
..................................
แม้ไม่อาจคู่เคียงแค่เมียงเจ้า
ก็บรรเทาคิดถึงคะนึงหา
แม้ไม่อาจสัมผัสรัดกายา
ความเหว่ว้าก็โรยราไม่มาเยือน
.....................................
" โลกนี้ไม่มีอะไรได้มาง่ายดาย แต่สิ่งง่ายๆที่จะทำให้เราอยู่อย่างไม่ร้อนรน คือรอยยิ้ม ยิ้มให้กับตัวเอง ยิ้มให้กับความสุขและความเจ็บปวดที่แวะเวียนมาทักทายไม่ว่าวันใด ความสุขจะอยู่กับเรา....."