22 ธันวาคม 2549 13:38 น.
เจน_จัดให้
เหม่อมองฟ้า แอบอิจฉา เจ้านกน้อย
ปีกกระจ้อย ค่อยบิน ผินเวหา
ใช้ชีวิต เหินไป ในนภา
ดูอิสระเสรี หนักหนา น่าชื่นชม
..................
กลับมามอง ส่องชีวิต ที่เป็นไป
ช่างหมองไหม้ ไม่สดใส แลขื่นขม
เรื่องร้ายร้าย ช่างมากมาย ให้เศร้าตรม
เรื่องดีดี ผ่านมาคล้ายสายลม ไม่จีรัง
..................
อยากจะเป็น เช่นนก วิหกน้อย
ได้ล่องลอย ตามใจ ที่ได้หวัง
แม้อาจเจอ คลื่นลม เข้าประดัง
ไม่หยุดยั้ง บินไป ไม่ท้อใจ
...................
นกตัวน้อยแต่ไม่ด้อยความพยายาม....สู้สู้จ้า
20 ธันวาคม 2549 11:30 น.
เจน_จัดให้
จากคำบอกเล่าของหัวใจ
แม้เหนื่อยล้าเพียงใด...ไม่หยุดฝัน
แม้ต้องล้มลุกคลุกคลานในบางวัน
ก็ยังเบิกบานสุขสันต์..ในหัวใจ
................
ขอบคุณที่ยังยืนเคียงข้าง
ไม่เหินห่างลาร้างไปไหนไหน
แม้เธออยู่ไกลแสนไกล
ยังคงส่งแรงใจให้ไม่เว้นวัน
................
ขอบคุณที่ปลอบยามเหงาเศร้า
ขอบคุณสัมผัสที่แผ่วเบาเหล่านั้น
ขอบคุณทุกถ้อยร้อยรำพัน
ขอบคุณที่ไม่ทิ้งกันยามที่ฉันไม่มีใคร
................
ขอบคุณทุกความห่วงหา
ขอบคุณที่ทำให้ใจไม่เหว่ว้า...หวั่นไหว
ขอบคุณในทุกทุกกำลังใจ
ที่เธอมอบให้ไว้...ไม่เปลี่ยนแปลง
.................
ขอบคุณที่เติมไออุ่นให้หัวใจ
ขอบคุณมิตรภาพที่มีให้ไม่เสแสร้ง
ขอบคุณที่ทำให้หัวใจมีเรี่ยวแรง
ขอบคุณทุกอย่างที่เธอแสดงออกมาจากใจ
.................
...................ขอบใจจริงๆ ที่ทำให้รู้ว่าโลกนี้ยังมีสิ่งที่สวยงาม............
ปล.เราจะรักษาสุขภาพตามที่บอก นอนห่มผ้าด้วย สัญญา
19 ธันวาคม 2549 08:46 น.
เจน_จัดให้
เพราะแตกต่างนั่นหรือคือเหตุผล
เพราะว่าใจฉ้อฉลนั่นหรือใช่
เพราะเพียงคำพูดของใครต่อใคร
นั่นคือฉันที่เธอคิดไว้...จากน้ำลายคน
.................
เพราะสิ่งที่คิดว่าเปลี่ยนไป
ลองถามใจให้ดีถึงเหตุผล
อย่าคิดปัดความผิดให้พ้นตน
เพียงเพราะเธอมีคนใหม่ในหัวใจ
................
ฉันก็อยู่ของฉัน....แบบนี้
เจ้าใจตัวดีก็หาเรื่องมาใส่
รักง่ายๆ....แล้วได้อะไร
คงทำได้แค่สมน้ำหน้าตัวเอง
................
หากฉันชั่วช้าสามานนัก
ก็อย่ามารักให้ใจฉันข่มเหง
จะขอปล่อยเธอไป...ไม่กลัวเกรง
ขออยู่ด้วยตัวเอง...แม้เศร้าเคว้งแต่ไม่เสียน้ำตา
.................
แต่โปรดอย่าขอความเห็นใจจากคนอื่น
อย่าสะอื้นร้องไห้...ร่ำหา
เพราะฉันไม่ใช่คนที่ทิ้งเธอมา
เธอเองนั่นแหละหนาทำตัวเอง
.................
แต่งให้แกนะ ฉันรู้ดีว่าแกเป็นคนยังไง ก็แค่น้ำลายคนอย่าไปสนใจ ฉันก็เคยตกอยู่ในสภาพแบบแกนะ อยู่ดีดีก็โดนว่าเฉยเลย ต่อหน้าเราพูดอีกอย่างลับหลังพูดกะคนอื่นอีกอย่าง เมื่อเค้าคิดไปได้ขนาดนั้น ก็ปล่อยเค้าไปเหอะ เชื่อคนง่ายนัก จะไปรักทำไม เข้มแข็งนะเพื่อน....
15 ธันวาคม 2549 16:26 น.
เจน_จัดให้
สิ่งที่เธอเคยถาม...ในนามของคนรัก
ต้องทำสักเท่าใดจึงจะประจักษ์รักที่ให้
ที่เคยถามวันนี้ขอตอบจากหัวใจ
ฉันไม่อาจตอบได้....คงต้องใช้เวลา
....................
หากรักง่ายอาจแหนงหน่ายในเร็ววัน
อยากให้รักของฉันเป็นเช่นหินผา
สะสมฝุ่นดินผสมลมที่พัดพา
เกิดเป็นเนินอันแกร่งกล้าท้าฟ้าดิน
....................
อยากให้รักฉันเป็นดั่งหยดน้ำ
คอยหยดย้ำร่ำลงที่ตรงหิน
ให้รักหยดทุกวันเป็นอาจิณ
กลายเป็นถิ่นลำธารเมื่อนานเนา
....................
แม้ฉันไม่อาจรักเธอได้ในวันนี้
แต่ขอให้ทุกเวลานาทีมีเรา...ไม่มีเหงา
ขอให้วันเวลานำพาใจของสองเรา
ผูกพัน...แบ่งเบา...ปลอบเศร้า...ตราบเท่านาน
.....................
...........ของฟรีไม่มีในโลก....ความรักก็เช่นกัน...ซึ่งราคาของความรักจะต้องจ่ายด้วยเวลา.....การรอคอยแม้มันจะนานแต่มันก็คุ้มค่าเพื่อแลกกับรักแท้ที่จริงใจ....
15 ธันวาคม 2549 13:09 น.
เจน_จัดให้
เพชรน้ำหนึ่งพึงเสนอว่าเธอรัก
เพราะประจักษ์ว่าแกร่งแข็งดั่งหิน
เป็นสิ่งนำล้ำค่าจากพื้นดิน
ยากจะสิ้นความงามตามเวลา
.................
รักนั้นหรืออมตะเช่นดั่งเพชร
รักนั้นหรือคือสูตรสำเร็จยากจักหา
รักนั้นหรือที่เธอเล่าเท่าผืนฟ้า
รักนั้นหรือคือสิ่งมีค่าที่ยืนยง
................
เพราะแม้เพชรจะแข็งสักเท่าไร
ก็มีจุดหลอมเหลวได้เป็นผุยผง
แล้วรักที่ว่านั้นหรือจะมั่นคง
ให้งวยงงปลงรักชักหวั่นใจ
................
โปรดอย่าบอกรักฉันเท่าชีวิต
โปรดอย่าทำให้คิดไปไหนไหน
เพราะสุดท้ายแม้รักกันสักปานใด
ก็มีจุดหลอมเหลวได้..ถ้าไม่เข้าใจกัน
.................
***แม้แต่เพชรที่เป็นตัวแทนของความรัก ยังมีจุดหลอมแหลวได้ที่ 900 องศา แล้วรักนั่นหนาจะอมตะไปได้อย่างไรกัน***
หน้าส่วนตัว
1137
Calendar
Lovers
5 คน เลิฟเจน_จัดให้
