26 เมษายน 2547 15:33 น.
เงาเมฆ
ให้ความสำคัญกับสิ่งไหน
ก็ถูกขโมย...ไปอยู่เสมอ
เหมือนให้ความพิเศษ...กับเธอ...
แล้วมาพบเจอกับความเสียใจ
ถูกหักหลังจากคนที่รักที่สุด...
ลืม !! ไปว่าหัวใจคนมันหยุดกันไม่ได้
คนที่รักที่สุด..กับคนที่ไว้ใจ..
มาร่วมมือทำร้ายฉัน..ได้ลงคอ
26 เมษายน 2547 13:30 น.
เงาเมฆ
ถ้ารู้ว่าจะปวดร้าวได้เท่านี้
จะหลีกหนีความรักตั้งแต่เริ่ม
ไม่ให้มีความผูกพันมาเสริมเติม
จะไม่เพิ่มสิ่งใด-ใดระหว่างกัน
ถ้ารู้ว่าจะอ่อนไหวได้เพียงนี้
จะไม่มีความรู้สึกที่เชื่อมั่น
ไม่มีอะไรทั้งนั้น
พบกัน..จากกัน..ผ่านเลยไป
ถ้ารู้ว่าจะอ่อนแอถึงแค่นี้
หัวใจมีรอยแผลจนหม่นไหม้
เพียงแค่รู้เท่านั้นนะ..หัวใจ
คงไม่ให้เธอผ่านมาในชีวิต
10 เมษายน 2547 20:56 น.
เงาเมฆ
ฉันรู้ว่าเพียงเพื่อน
แต่ใจกลับลืมเลือนเผลอไผล
แอบเผลอแอบให้ใจ
แอบห่วงใยใครบางคน
ขอโทษที่เกินเลย
กว่าที่เคยมาทุกหน
จิตใจช่างสับสน
จึงแอบรักเพื่อนบางคน
จนเกินเลย..
10 เมษายน 2547 20:30 น.
เงาเมฆ
ถ้าเวลานั้นย้อนกลับไปได้
ขอกลับไปในวันนั้นอีกสักครั้ง
มีคำหนึ่งที่จะบอกให้เธอฟัง
คำที่มันฝังใจว่า..รักเธอ..
แต่เมื่อย้อนเวลาไปไม่ได้
จะเก็บคำนี้..ไว้กับใจเสมอ
เพื่อเตือนว่าครั้งหนึ่ง..ฉันรักเธอ..
รักเสมอแม้..ไม่อาจเอ่ยคำ..
10 เมษายน 2547 10:57 น.
เงาเมฆ
อยากร้องไห้เวลาดูหนังเศร้า - เศร้า
แต่จนแล้วจนเล่ามันก็ไม่เคยไหล
จนเพื่อน - เพื่อนตั้งฉายา..นางตาไฟ
เรื่องจะรันทดซึ้งเศร้าแค่ไหน..
บ่อน้ำตาก็ไม่เคยแตกสักที
แต่มาวันนี้..นางตาไฟอย่างฉันกลับต้อง
..ร้องไห้..
เมื่อเธอ..คนที่ไว้ใจแปรเปลี่ยนรักจากฉันไปให้เขา
เข้มแข็งไว้นะ..เฝ้าปลอบตัวเองเบา - เบา
ให้คิดว่าเป็นหนังเศร้า - เศร้า
อย่าไปอินกับมันมากเลย
หน้าส่วนตัว
3411
