10 เมษายน 2547 10:08 น.
เงาเมฆ
ทำไม ? ถึงต้องรักเธอ
ทำไม ? ถึงอยากเจอ
อยากอยู่ใกล้
แล้วทำไม ? เธอไม่มีใจ
ให้ใครคนนี้ คนที่รักเธอ
9 เมษายน 2547 15:35 น.
เงาเมฆ
ยังเป็นฉัน
คนที่เธอเคยผูกพันในวันก่อน
คนที่ให้ความห่วงหาและอาทร
คนที่ยังซ่อนเธอไว้ในใจ
ยังเหมือนเดิม
แม้เธอจัเริ่มเปลี่ยนเป็นคนใหม่
ไม่ว่าเธอเปลี่ยนแปลงมากมายอย่างไร
ฉันยังมีหัวใจไว้รอคอย
...
ยังเป็นฉัน
คนที่ทุกคืนวันไม่ท้อถอย
จะเฝ้ารอการกลับมา..จะเฝ้าคอย
แม้จะเป็นไปได้น้อยมาก..เหลือเกิน
9 เมษายน 2547 13:33 น.
เงาเมฆ
ท่ามกลาง...
ท่ามกลาง..ความเหงาและเหว่ว้า
ท่ามกลาง..สายตาที่สับสน
ท่ามกลาง..หนทางที่มืดมน
ท่ามกลาง..ผู้คนที่วุ่นวาย
ท่ามกลาง..ดวงใจที่ทดท้อ
ท่ามกลาง..การรอคอยอย่างหมดความหมาย
ท่ามกลาง..ความคิดถึงอย่างมากมาย
ท่ามกลาง..ความรู้สึกคล้ายว่ามีเธอ
ท่ามกลาง..ความรักเคยคงมั่น
ท่ามกลาง..ความผูกพันธ์กันเสมอ
ท่ามกลาง..ความชื่นชมและหลงเพ้อ
ท่ามกลาง..ความเก้อและเดียวดาย
9 เมษายน 2547 12:58 น.
เงาเมฆ
อย่าคิดโทษกัน
ถึงการกระทำในวันนั้น
ที่เคยพูดจาตัดเยื่อใยกัน
ที่เคยดึงดันจะเป็นฝ่ายไป
ถามใจเธอดูละกัน
ว่ายังมีฉันอยู่สักนิดไหม ?
เท่าที่ผ่านมา..ทำกันไว้อย่างไร
แล้วคิดบ้างไหม ? ทำให้ใครต้องเสียน้ำตา
9 เมษายน 2547 11:42 น.
เงาเมฆ
ขอบอกไว้ตรงนี้แล้วกัน
ฉันไม่ขอยืนยัน
ว่าจะรักเธอได้นานสักกี่วัน
นับจากนี้ แต่ขอให้คนดี
รับรู้ไว้ตรงนี้ ว่าจะรักเธอ
ตราบเท่าชีวิตนี้ยังมี..ลมหายใจ
หน้าส่วนตัว
690
