23 มิถุนายน 2552 20:52 น.
เงามืดบนดวงจันทร์
วันเวลาทุกวันฉันเฝ้าคิด
ถึงความผิดต่างต่างที่สร้างไว้
ทุกทุกสิ่งฝังลึกในจิตใจ
ทำเช่นไรก็ไม่อาจจะลืมเลือน
ความผิดฉันมีมากมายและหลายด้าน
ผิดต่อบ้านต่อครูต่อผองเพื่อน
อุดมการณ์ความตั้งใจจางลบเลือน
แม้คอยเตือนรู้ตนผลเหมือนเดิม
เหตุเพราะตัวแพ้ใจและไหวหวั่น
ทุกทุกวันความทุกข์มาสุมเพิ่ม
ความผิดหวังความท้อแท้คอยซ้ำเติม
ตัวแปรเสริมคือคำพูดและแววตา
จากผู้คนร้อนพันที่เดินผ่าน
จากเหตุการณ์บางอย่างที่พบมา
ฉันแพ้ตัวแพ้ใจไร้ปัญญา
กลายเป็นหมาในสายตาประชาชี
หมาตัวหนึ่งที่คนคอยสมเพช
ค่าเพียงเศษฝุ่นปลิวข้างวิถี
มีแต่คนดูถูกคอยย้ำยี
แต่ยังมีชีวิตและจิตใจ
ฉันจะลุกขึ้นสู้ให้โลกรู้
ฉันจะอยู่ยืนยงและคงไว้
แม้จะล้มสักกี่ครั้งสู้ต่อไป
หนทางไกลเพียงใดไม่หวั่นเกรง
ถึงมีลมพายุก็จะฝ่า
จะเดินหน้าต่อไปด้วยตนเอง
ใช้ชีวิตตามจังหวะทำนองเพลง
ซึ่งบรรเลงจากใจไปสู่ดาว
จะกลับตัวกลับใจในวันนี้
แม้จะมีผิดพลาดบางครั้งคราว
ชีวิตนี้หนทางยังอีกยาว
ฉันจะก้าวต่อไปอย่างมั่นคง
14 มิถุนายน 2552 17:47 น.
เงามืดบนดวงจันทร์
ชีวิตคือความไม่แน่นอน
มีทั้งสุขและทุกข์
ยิ่งเราพยายามวิ่งเข้าหาความสุข
ก็จะมีแต่ความทุกข์เข้ามาแทน
แต่ไม่เข้าใจทำไมต้องมัวมานั่งสิ้นหวัง
ท้อแท้ หมดแรงที่จะสู้ต่อไป
ไม่เข้าใจว่าทำไมเราจึงยอมก้มหัวให้กับความทุกข์อย่างง่ายดาย
ทำเหมือนจะเป็นจะตาย
ทั้งๆที่มันไม่ได้ทำอะไรเราเลย
มีแต่ตัวเราเท่านั้นที่ยอมมันตั้งแต่ยังไม่ทันเริ่มต้นด้วยซ้ำ
เราคิดว่าเราแพ้มัน
แต่แท้จริงเราแพ้ใจตัวเองต่างหาก
แพ้ชนะมันอยู่ที่ใจ
สู้โว้ย
14 มิถุนายน 2552 17:21 น.
เงามืดบนดวงจันทร์
เวลานี้มีแต่ท้อท้อท้อ
นึกถึงพ่อและแม่ก็สงสาร
ลูกคนนี้ทำให้เจ็บทุกวันวาน
เจ็บมานานแสนนานอยากแก้ตัว
ลูกไม่รู้จะทำดีได้แค่ไหน
แต่จะอยู่ให้ไกลจากความชั่ว
แม้บางสิ่งที่ลูกรู้สึกกลัว
ถึงไม่ชัวแต่ลูกจะฝ่าฟัน
ลูกรู้สึกว่าตัวเองเหมือนคนบ้า
ที่ผ่านมาทำแต่เรื่องน่าขบขัน
นั่งหายใจไร้ค่าไปวันวัน
ทำความฝันที่มีหล่นหายไป
มีบางสิ่งทำให้ลูกสะดุ้งตื่น
ลุกขึ้นยืนพร้อมสู้บนทางไกล
ต่อจากนี้จะสู้ด้วยหัวใจ
ไหวไม่ไหวอยู่ที่ใจกำหนดมัน
หน้าส่วนตัว
1248
