28 มิถุนายน 2547 00:15 น.

กรรม

กาล...ผันไปล่วงล้ำ วัยชรา
การ...เริ่มกายโรยรา ย่อท้อ
กาฬ..กรรมก่ออัปรา ชัยต่อ สังขาร
กาน...ร่างหวังเกิดก็ ใช่ใช้เป็นทาง

กรรม...ใดได้ก่อย้อน ปรากฏ กลับคืน
กรรม....ต่อยอดกรรมทด เก็บไว้
กรรม...ดีใช่จักลด กรรมชั่ว ได้เลย
กรรม...ชั่วลดละได้ เลิดล้ำนักแล

26 มิถุนายน 2547 20:37 น.

ใจ

อาภรอบอุ่นเนื้อ ฉันใด เจ้าเอย
ใจอุ่นใจจากใจ แห่งเจ้า
พลีใจจักหมายใจ ครองสิทธิ์ โดยธรรม
ใจร่วมใจรักเร้า หยั่งรู้ใจกัน

26 มิถุนายน 2547 13:54 น.

พิการกายบ่ายหน้า ขอทาน
มือประนมกราบกราน ปากร้อง
ชะตาบ่เป็นพาน ทองส่ง สุขเอย
ทนอยู่เพียงเติมท้อง อิ่มได้ พอสม

ศักดิ์ศรีใดห่อไว้ ลับตา
หาใช่หมดดีมา อวดอ้าง
ไยจึงใส่ครหา ใครต่าง คือคน
เพียงเผื่อแผ่กันบ้าง อยู่ได้ร่วมดิน

สังขารยังไม่ไร้ ดับลม
กลับอยู่ทุกข์ระทม ร่ำไห้
ดินกลบเมื่อใดสม ใจอยาก
ถึงแก่กรรมจบได้ หมดสิ้นกงกรรม

26 มิถุนายน 2547 13:52 น.

พิการกายบ่ายหน้า ขอทาน
มือประนมกราบกราน ปากร้อง
ชะตาบ่เป็นพาน ทองส่ง สุขเอย
ทนอยู่เพียงเติมท้อง อิ่มได้ พอสม

ศักดิ์ศรีใดห่อไว้ ลับตา
หาใช่หมดดีมา อวดอ้าง
ไยจึงใส่ครหา ใครต่าง คือคน
เพียงเผื่อแผ่กันบ้าง อยู่ได้ร่วมดิ

สังขารยังไม่ไร้ ดับลม
กลับอยู่ทุกข์ระทม ร่ำไห้
ดินกลบเมื่อใดสม ใจอยาก
ถึงแก่กรรมจบได้ หมดสิ้นกงกรรม

21 มิถุนายน 2547 07:07 น.

สองคน...หนึ่งคมเคียว...เกี่ยวเก็บกรรม

หนึ่งคมคำ...ควบสองคน...คงเคียงคู่

มือกุมมือ..กายเกลียวกลม...ร่วมล่วงรู้

ยากยอมอยู่...อยากยอมทน...คงคู่เคียง