นั่งเหงาใต้เงาฟ้าสีหม่น ทั้งที่มีผู้คนมากมายอยู่รอบข้าง ก็ไม่วายที่จะอ้างว้าง เพราะคนรอบข้างไม่ใช่คนข้างใจ เหม่อมองนอกหน้าต่างบานเก่า ก็ไม่วายที่จะเหงาอีกจนได้ อยากจะนอนหลับตาแต่คงไม่อาจหลับใจ เมื่อไม่มีเธออยู่ใกล้ก็ไม่รู้จะทำไงดี เมื่อก่อนตอนมีเธออยู่นั้น ไม่เคยจะหนาวสั่นในวันฝนพรำอย่างนี้ แค่หลับตาพักลงบนตักคนดี ให้หัวใจสองเรานี้โอบกอดกัน ตอนนี้ไม่มีเธอเหมือนเก่า ฉันจึงต้องนั่งเหงาไปอย่างนั้น ฝนตกปรอยๆคนใจน้อยยังพร่ำรำพัน ฝากสายฝนไปบอกสั้นๆ...คิดถึงเธอ
หน้าส่วนตัว
1186
