12 ตุลาคม 2547 11:59 น.
เงาดาว
ถอนหายใจอยู่หลายครั้ง
ทรุดตัวลงนั่งแล้วกอดเข่า
แอบร้องไห้กับตัวเองเบาๆ
คิดถึงคืนวันเก่าๆที่มีเราอยู่ใกล้กัน
นานแค่ไหนนับจากวันเราไกลห่าง
ฉันยังจมอยู่กับความอ้างว้าง
กับภาพเลือนลางของความฝัน
ยังแอบร้องไห้เมื่อไหร่ที่คิคกัน
เหมือนว่าคืนและวันเพิ่งผ่านพ้นไป
ไม่อาจห้ามใจไม่ให้คิดถึง
อยากเห็นแววตาซึ้งๆของคนเคยใกล้
วันนี้ยังนั่งกอดเข่าและปวดร้าวในใจ
เพราะไม่รู้ว่าเมื่อไหร่คนเคยใกล้จะกลับมาเจอ
8 กันยายน 2547 13:53 น.
เงาดาว
เวลาที่รู้สึกเหงา
ทำไมต้องคิดถึงเขาคนนั้น
คล้ายว่าหัวแอบผูกพันธ์
และทำไมต้องไหวหวั่นเมื่อเขาห่างไกล
ไม่กล้ายิ้มไม่กล้ามองตา
แข้งขามันชาเป็นบ้าใบ้
แอบมองยามเธอเผลอแล้วฝันเพ้อไปไกล
นี่เขาเรียกว่ารักใช่ไหมใครบอกที
20 กุมภาพันธ์ 2547 11:21 น.
เงาดาว
ดึกดื่นค่ำคืนนี้
แสงดาวริบหรี่อยู่ที่ปลายฟ้า
ฝากดาว...ทวงถามคำสัญญา
จากคนที่จากลา...
อีกซีกหนึ่งของฟ้า...สุดไกล
ยังยังรอเธอตรงนี้..ที่เดิม
อยากรู้ว่าใจเธอมีอะไรเพิ่มเติม
ไปจากเดิมไหม
ฝากความคิดถึงกับดวงดาว
รับรู้บ้างหรือเปล่า...คนเข้าใจ
อยู่ไหนนะ...อยู่ไหน
ช่วยส่งข่าวฝากดาวมา
29 มกราคม 2547 12:14 น.
เงาดาว
เพราะระยะทางทำให้เราห่างกัน
เลยทำให้ความผูกพันดูห่างเหิน
แต่เพราะยังห่วงใยเธอมากเหลือเกิน
จึงไม่อยากให้เผชิญเรื่องทุกข์ใจ
คิดถึงฉันนะเวลาเหงา
ในวันที่ถูกความเศร้ารุมทำร้าย
ยินดีให้คำปรึกษาเมื่อเวลามีทุกข์ใดๆ
อย่าลืมว่าเธอยังมีใครคอยห่วงใย
ต ล อ ด เ ว ล า
19 ธันวาคม 2546 11:29 น.
เงาดาว
ขอร้องเธอบ้างได้ไหม
ที่ผ่านมาไม่ว่าอะไร...
ฉันยอมให้เธอทุกอย่าง
แต่วันนี้..เธอมาขอแยกทาง
ขอให้ฉันได้ทำอะไรบางอย่าง
ตามใจตัวเองบ้างได้ไหม
จะไม่ยอมให้เธอไปจากฉัน
จะยื้อคืนและวันให้เธอยังอยู่ใกล้ๆ
และจะขอร้องเธอไม่ให้ไป
แค่เรื่องเดียวเท่านั้น...
ทำให้ฉันบ้างได้ไหม....คนดี