14 เมษายน 2550 01:27 น.
เงาของคนเหงา
การรอคอยบางครั้งมันก้อดูว่าเป็นเรื่องที่ไร้เหตุผล
แต่สำหรับบางคนมันเป็นความหวังให้ก้าวเดินต่อไป
แม้จะรู้ว่าสิ่งที่รอคอยนั้นมันแทบจะไม่มีโอกาสเกิดขึ้นเลย
แต่ก้อยังเต็มใจที่จะรออยู่อย่างนั้นแม้มันจะนานเท่าไรก้อตาม
แต่ความหวังมันก้อยังคงมีอยู่แม้จะน้อยเต็มทีก้อตาม
ถ้าจะให้หยุดรอคอยแล้วลืมไปซะมันอาจเป็นเรื่องง่ายๆของบางคน
แต่มันเป็นเรื่องที่ยากมากสำหรับคนอีกคนหนึ่ง
หากการรอแล้วทำให้ใจเป็นสุขก้าวเดินต่อไปได้ก้อรอต่อไปนะ
แต่หากวันไหนรู้สึกว่าการรอคอยมันทรมารจนทนไม่ไหว
ก้อหยุดมันซะดีกว่ามั้ยอย่าฝื่นต่อไปเลยพยายามลืมมันไป
อย่าให้มันเป็นสิ่งที่มาปั่นทอนจิตใจของเราต่อไปเลย
3 เมษายน 2550 21:43 น.
เงาของคนเหงา
ในที่สุดวันนี้ก็ตาสว่างซะที่ อย่างน้อยก้อคงฉลาดขึ้นกว่าที่เคย
มีหลายคนเค้าก็เคยเตือนให้รู้จักเผื่อใจไว้บ้าง
อย่าไปให้เค้าหมดตอนจบมันจะเจ็บหนัก
แล้ววันนี้ก็รู้แล้วว่ามันเจ็บแค่ไหน
แม้ไม่ได้เลิกกันแต่มันก็ดูไม่ต่างกันเท่าไรเลย
ดูเธอเปลี่ยนไป ไม่ใส่กันเลยว่าฉันจะเป็นยังงัย
อยู่ๆเธอก็เงียบหายไปไม่ส่งข่าวคราวถึงกันเลย
โทรไปคุยด้วยก็ทำเสียงเบื่อๆเหมือนไม่อยากคุย
ก็ไม่ได้อยากจะรบกวนอะไรหรอกนะที่โทรไป
แค่อยากให้เธอรู้ว่า คิดถึง แล้วก็ เป็นห่วง
อีกอย่างคืออยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
ฉันทำอะไรให้ไม่พอใจรึเปล่า
แต่ถามทีไรก็บอกไม่มีอะไร
ผู้ชายไม่ใช่ควายนะครับ จะได้ไม่รู้ว่ามันเปลี่ยน
แค่อยากฟังให้มันเคลียว่าเหตุผลมันคืออะไร
ที่วันนี้ดูเปลี่ยนไป รู้มั้ยว่ามันกังวลแค่ไหน
สับสนมากมายใครที่ไม่เคยเจอคงไม่เข้าใจหรอก
ว่าคนที่เคยคุยกันทุกวันมาตั่ง5 ปี
แล้วอยู่ดีๆก็ห่างกันมันเป็นยังงัย
คิดว่าผู้ชายไม่มีความรู้สึกหรอ คิดว่าผู้ชายไม่มีหัวใจเลยรึงัย
ผู้ชายก็คน ไม่ใช่ก้อนหินที่ไร้ความรู้สึก
รู้มั้ยว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเกือบ 3 เดือนที่เราแทบไม่ได้คุยกันน่ะ
มันทรมารมากแค่ไหน คิดไปต่างๆนาๆว่ามันเกิดจากอะไร
หรือว่าเธอมีคนอื่น หรือว่าที่ผ่านมาฉันคิดไปเองว่าเรารักกัน
เวลาตั่งนานมันไม่ได้มีค่าอะไรเลยหรอ
ถ้ามีอะไรก็บอกกันมาตรงๆดีกว่าอย่าหายไปเฉยๆ
อย่างคิดว่าห่างกันไปเดียวก็ลืม
ความรักนะครับ มันไม่ใช่ของเล่น
อย่างคิดว่ามันจะลืมกันง่ายๆ
ถ้าจะจบมาบอกกันตรงๆมันคงทำให้เจ็บน้อยกว่า
ที่ค่อยๆห่างกันไปแล้วทำเหมือนคนที่ไม่เคยรู้จักกัน
หน้าส่วนตัว
1300
