13 เมษายน 2550 14:45 น.
เงาของคนเหงา
ใย...หัวใจไม่จำที่ช้ำเจ็บ
ใย...ไม่เก็บภาพเก่าที่เขาสร้าง
ใย...ไม่จำว่ารักเค้านั้นจาง
ใย...จึงวางใจเขาไม่เอาความ
ไม่...คิดหรือว่าเค้าจะมาหลอก
ไม่...ช้ำชอกหรือไรไหนขอถาม
ไม่...กลัวหรือน้ำคำของคนงาม
ไม่...ยอมปรามหัวใจให้ระวัง
จำ...ได้ไหมว่าใครเค้าลาจาก
จำ...คำฝากก่อนไปในความหลัง
จำ...บ้างไหมน้ำคำที่เคยฟัง
จำ...แล้วยังไม่เข็ดจะเอ็ดใคร
ว่า...จะลืมแล้วไงใครคนบอก
ว่า...เค้าหลอกให้ช้ำจำได้ไหม
ว่า...จะเจ็บครั้งเดียวแล้วทำไม
ว่า...จะไม่แล้วหัวใจใครนะยอม
เจ็บ...ครั้งนั้นไม่พอหรอใจจ๋า
เจ็บ...อีกคราพอไหมให้ถนอม
เจ็บ...ครั้งนี้พอแล้วรักจอมปลอม
เจ็บ...จนตรอมแล้วใจใยไม่จำ...
13 เมษายน 2550 13:13 น.
เงาของคนเหงา
เค้าสาดน้ำทาแป้งแสนสนุก
ดูแล้วสุขชื่นใจไม่มัวหมอง
แต่ตอนนี้ตัวเราได้แค่มอง
รอนวลน้องมาเล่นเป็นเพื่อนใจ
ที่นัดไว้ใยเล่าเจ้าไม่มา
พี่มองหาไม่เห็นเจ้าอยู่ไหน
หรือวันนี้น้องแก้วไปกับใคร
แล้วทำไมนัดพี่นี้มาคอย
มาที่เก่าปีก่อนน้องโทรนัด
พี่ก็ปัดบอกเพื่อนไม่ไปไหน
อยากมาเล่นกับเจ้าแม่จอมใจ
แล้วอยู่ไหนน้องจ๋าพี่มารอ
หรือนวลน้องตื่นสายไม่วายคิด
หรือรถติดตรงไหนนวลละออ
หรือที่บ้านไม่ให้มาอย่างเจ้าขอ
หรือพี่รอผิดที่จึงไม่เจอ
12 เมษายน 2550 15:44 น.
เงาของคนเหงา
เมื่อสงกรานต์ปีก่อนเราเที่ยวเล่น
ควงคู่เด่นใครเห็นคงอิจฉา
ร่วมทำบุญปล่อยนกแลปล่อยปลา
บุญนำพาให้เรามารู้จักกัน
พอถึงเข้าพรรษามาแห่เทียน
เวลาเปลี่ยนรักแน่ไม่แปรผัน
ยิ่งสนิทแนบแน่นขึ้นทุกวัน
เธอและฉันสัญญาหน้าเจดีย์
จนวันนี้สงกรานต์เวียนมาครบ
เรานัดพบเล่นน้ำตามวิถี
แม้จะผ่านมาแล้วสักกี่ปี
รักเรานี้ยังมีไม่จืดจาง
11 เมษายน 2550 23:01 น.
เงาของคนเหงา
วันนี้น้องมาทายรัก
ถามเรื่องรักที่เคยผ่าน
ว่าจะขอมาต่อสาน
เรื่องวันวานที่นานมา
วันนี้คงต้องบอก
ไม่ได้หรอกนะน้องจ๋า
เจ็บครานั้นยังละอา
ยากรักษายังจดจำ
คราก่อนเจ้าลาจาก
เจ้ามาฝากไว้รอยช้ำ
ไม่เชื่อแล้วในน้ำคำ
ที่เจ้าทำยังย้ำเตือน
6 เมษายน 2550 15:12 น.
เงาของคนเหงา
ที่ผ่านมาเวลาเยียวยาพี่
จนวันนี้เกือบหายคลายความหมอง
จากวันนั้นชอกช้ำน้ำตานอง
วันที่น้องลาพี่ไปมีใคร
ยังจำคำเจ้าบอกก่อนจะจาก
คำที่ฝากให้ช้ำน้ำตาไหล
สิ่งที่บอกก่อนเจ้าจะลาไกล
ว่าเยื่อใยเราหมดอย่าจดจำ
แล้ววันนี้น้องจ๋ามาหาพี่
เมื่อเขามีคนใหม่ใจเจ้าช้ำ
มาขอโทษสิ่งที่เจ้าเคยทำ
มากลับลำทวงรักพี่ชักงง
แล้วจะให้พี่ทำอย่างไรเล่า
หากเป็นเจ้าลองคิดนิดอนงค์
เมื่อวันเก่าเจ้ายังทิ้งพี่ได้ลง
ใครก็คงกลัวช้ำมันย้ำรอย
หน้าส่วนตัว
827
