5 สิงหาคม 2544 04:55 น.

คอย

แค่อยากรู้เธอยังไม่ลืมฉัน
ภาพมิตรภาพแสนซื่อ ขณะที่พิกเล็ทเดินตามหมีพูห์ไปต้อยๆ รอยเท้าคู่เล็กๆย่ำไปบนหิมะเคียงข้างกับรอยเท้าของหมีพูห์ไปตลอดทาง เป็นความอบอุ่นในหัวใจที่ทั้งสองทิ้งเอาไว้เบื้องหลัง
ทั้งคู่คงเดินมาด้วยกันนานพอสมควรและคงไม่ได้คุยอะไรกันเลย พิกเล็ทเลยต้อง ขอเสียง
ด้วยการเรียกพูท์ เมื่อพูห์ขานรับและถามกลับว่า มีอะไรหรือพิกเล็ท พิกเล็ทกลับเกาะมือพูห์ไว้ก่อนตอบว่า เปล่า ไม่มีอะไร แค่อยากมั่นใจว่าเราเดินมาด้วยกันแค่นั้นเอง
ภาพนี้ ถ้อยสนทนานี้ เรียบง่ายแต่ลึกซึ้ง สังเกตไหมว่าพูห์เดินนำหน้า ควรเป็นพูห์หรือเปล่าที่น่าจะเป็นฝ่าย ขอเสียง พิกเล็ท ว่ายังเดินตามตัวเองมาหรือไม่ นั่นหมายถึงว่าเป็นความกังวลในใจของพิกเล็ทเอง ที่เกรงว่าพูห์จะลืมเพื่อนตัวเล็กๆ อย่างเขา
ในชีวิตเราทุกคนคงเคยผ่านพบมิตรภาพแสนดี แต่มีกี่คนที่รักษามันเอาไว้ได้คงมั่นไม่หวั่นไหว วันคืนแห่งชีวิตกลืนกินและฉุดดึงเรารุดไป หันกลับมามองข้างหลังอีกทีอาจจะเศร้าใจ
หากพบว่า คนที่เราไว้ใจ.ไม่มีใครเดินตามเรามาอีกแล้ว
ไม่อยากเดินข้างหน้าเพราะเกรงว่าฉันจะลืมเธอ ไม่อยากเดินตามหลังเช่นกัน กลัวตามไม่ทัน กลัวเธอทำฉันหล่นหาย อยากให้เราเดินเคียงกันไป อยากอุ่นใจมั่นใจ
ว่าตลอดการเดินทางชีวิตอันยาวไกลเรายังมีกันและกันไปตลอดทาง

อ่านบทความข้างบนแล้วแสนเศร้าและเหงาใจเคยรู้สึกเช่นนี้บ้างไหม
ฉันอยากเดินไปพร้อมเธอ อยากเดินไปพร้อมเธอมากที่สุดและนานที่สุดเท่าที่จะทำได้
แต่ฉันไม่รู้ตัวเองว่าขณะนี้ ฉันคือ หมีพูห์ หรือ พิกเล็ท
และเธอยังเป็นพิกเล็ทหรือหมีพูห์อยู่ไหมในตอนนี้
จะให้ฉันทำอย่างไรดี
ถ้าหาตัวตนของเธอไม่พบ ถ้าฉันเป็นหมีพูห์
การรอคอยใครสักคนเป็นสิ่งที่ดีไม่น้อยถ้ารู้ว่า.มีคนคอยตามจริง
และถ้าฉันเป็นพิกเล็ทฉันก็จะพยายามเดินตามให้ทันได้
เสียดายโอกาสเช่นนั้นไม่มีเลยในความเป็นจริง
เพราะว่าเราต่างมองหาตัวตนของกันและกันไม่เห็น
แม้แต่ภายในจิตใจยังอ่านกันไม่ออกว่า.
เธอรอคอยใครสักคนและมีใครคอยเธอ
จะต้องให้คอยรออีกนานถึงเมื่อไหร่
คงไม่ต้องรอเช่น ภาพยนตร์ ข้างหลังภาพ น่ะ
ที่กล่าวคำว่า รัก เป็นคำแรกและคำสุดท้ายในเวลาเดียวกัน
และไม่มีโอกาสกล่าวเช่นนั้นอีกตลอดไป