24 ธันวาคม 2551 12:19 น.
เคมิกวี
ศุภวาระ ดิถี ขึ้นปีใหม่
ขออวยชัย พรล้ำเลิศ ประเสริฐศรี
สถิตมั่น บันดาลดล มงคลทวี
มากมั่งมี พูนภิรมย์ อุดมชัย
ให้สมหวัง ดั่งจิต อธิษฐาน
สุขสำราญ พิพัฒน์ผล มงคลสมัย
ปราศจาก ทุกข์โศก ไร้โรคภัย
จงเจริญ ก้าวไกล ชัยอนันต์
พรประสงค์ พึงประสิทธิ์ สัมฤทธิ์ผล
มิ่งมงคล ปรีดิ์เปรม เกษมสันต์
สำเร็จกิจ การงาน ทุกวาร...วัน
สดชื่นขวัญ เรืองรอง ผ่องฤดี
ขออำนาจ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ สถิตหล้า
บุญรักษา อิ่มเอม เกษมศรี
ขึ้นปีใหม่ ชัยมงคล ดลชีวี
สวัสดี สุขสวัสดิ์ พิพัฒน์พร ฯลฯ
3 มกราคม 2550 11:09 น.
เคมิกวี
ธรรมชาติ ขาดสมดุล หรือคลุ้มคลั่ง
น้ำสาดฝั่ง พังทลาย หลายแห่งหน
น้ำเหนือหลาก มากปริมาณ จะต้านทน
น้ำเวียนวน ล่องใต้ ใกล้พระนคร
กระแสเชี่ยว เรี่ยวแรงมาก มหาศาล
ไหลแรงผ่าน เกินกว่ามี หลายปีก่อน
แรงกระทบ ทำนบแยก แตกเป็นตอน
ไหลท่วมย้อน แผ่นดิน ถิ่นทุ่งนา
ผันน้ำออก นอกเขตขอบ รอบท่วมทุ่ง
เพื่อเมืองกรุง พ้นภัย ไร้ปัญหา
น้ำล้นคลอง ท่วมเข้า เคล้าน้ำตา
อาจมากกว่า น้ำเจิ่งนอง ทั่วท้องไทย
ทั้งนาข้าว ไร่สวน มิควรล้ม
ต้องมาจม หมดราคา น่าใจหาย
เหลือแต่ซาก ไร้สิ้น ทรัพย์สินมลาย
ไม่เว้นวาย หนี้สินล้น พ้นเกินตัว
ทางเดินเท้า เข้าออก ตรอกซอยปิด
น้ำท่วมมิด ปิดถม จมมิดหัว
ขาดน้ำใช้ ไฟฟ้า ยิ่งน่ากลัว
พายเรือรั่ว ออกเข้า ทุกเช้าเย็น
เคยอุดม สมบูรณ์ เคยพูนสุข
ต้องทนทุกข์ วิถีทาง ไม่ว่างเว้น
อู่ข้าวน้ำ ล้ำค่า มาลำเค็ญ
คราวจำเป็น ชื้อน้ำ-ข้าว ร้าวหัวใจ
บ้านเคยอยู่ ดูแล ย่ำแย่นัก
ห่างเรือนหลัก พักพิง อิงอาศัย
ต้องหลบหลีก ปลีกหนี ที่พ้นภัย
ทิ้งเรือนไทย อาศัยข้าง ริมทางเดิน
น้ำท่วมทุ่ง น้ำท่วมนา น้ำตาตก
อย่าเวียนวก วนซ้ำ ให้ห่างเหิน
ทุกข์ลำบาก ยากแค้น แสนเหลือเกิน
ต้องเผชิญ ยถากรรม หน้าทำนา
สันหลังใหญ่ ใช้รับแบก ค่อยแหลกหัก
ไร้แหล่งหลัก ชักทยอย ลดน้อยหน้า
สันหลังแบก แอกคันไถ ในก่อนมา
วันนี้หนา ท้องพยุง ทุ่งน้ำเต็ม
พฤศจิกายน 2549
3 มกราคม 2550 11:00 น.
เคมิกวี
เคยเคียงคู่ อยู่ข้าง ไม่ห่างหนี
เฝ้าพัดวี ปลอมขวัญ วันเศร้าหมอง
ร่วมกันอยู่ รู้รับ ประคับประคอง
รักเรืองรอง ครองเคล้า เราเข้ากัน
เคยปวดเจ็บ เหน็บหนาว ร้าวทนทุกข์
เคยล้มลุก คลุกคลาน ครั้งผ่านผัน
เคยรันทด หมดหนทาง ระหว่างวัน
เคยฝ่าฟัน ปันแบ่ง แต่งแต้มใจ
เมื่อปลายทาง ที่ย่างก้าว ยังยาวนัก
แม้ว่ารัก จักใหญ่ยิ่ง กว่าสิ่งไหน
พิสูจน์คน อีกหนทาง ยังห่างไกล
ละเลยไป ระหว่างทาง กลางผู้คน
คนเคยข้าง เคียงคู่ ไม่อยู่แล้ว
ที่แน่แน่ว แปรเปลี่ยนไป ให้สับสน
แม้เคยรัก ปรารถนา กว่าทุกคน
ที่สุขล้น จนหมองเศร้า เคล้าน้ำตา
เพราะแง่หนึ่ง มุมมอง ลองพลาดผิด
ซึ่งถูกปิด สำคัญรัก จักเสน่หา
เลยละลืม จุดเริ่มต้น แต่คนมา
เพียงรู้ว่า เข้าใจกัน นั้นอย่างดี
แล้วจะอยู่ เพื่ออะไร ในโลกหล้า
แม้ได้มา ทุกสิ่งฝัน วันก่อนนี้
มือที่ไฝ่ ใจที่คว้า มานับปี
เมื่อไม่มี เธออยู่ใกล้ เพื่อใครกัน
เพิ่งเข้าใจ ในตัวฉัน ก็วันนี้
วันไม่มี ที่เธออยู่ คู่กับฉัน
อยู่อย่างคน ไร้หัวใจ ไปวันวัน
เพียงผ่านผัน วันคืนผ่าน อย่างกร้านชา
มกราคม 2549
6 มิถุนายน 2546 15:38 น.
เคมิกวี
จะหมั่นเพียร กระทำคำสั่งสอน
จะขจัดเขลาย่อหย่อนการศึกษา
จะเร่งรีบขวนขวายในวิชา
จะยืนสู้เพียรอุตสาห์พยายาม
จะค่อยเติมถ้วยชามิให้ล้น
จะสู้ทน ที่คนมองเหยียดหยาม
จะน้อมรับ สดุดีสิ่งดีงาม
จะเป็นตาม ความหวังอย่างตั้งใจ
5 กุมภาพันธ์ 2544
หน้าส่วนตัว
1637
