12 เมษายน 2553 09:11 น.
เขาสอยดาว
มันฆ่าหมดทุกตำรับสรรพสัตว์
ไม่ผูกมัดกับผู้ใดใครทั้งสิ้น
ไม่ใช่เหี้ยมเป็นโขมดหรือโฉดฉิน
มันไม่ยินไม่ยลเสียงก่นด่า
มันฆ่าความแน่นหนุ่มกระชุ่มกระชวย
ฆ่าความสวยความสาวพราวสิเน่หา
มันฆ่านุ่มนวลละมุนอุ่นกายา
เป็นแห้งเหี่ยวเฉื่อยชาเข้ามาแทน
มันฆ่าหวานไพเราะเสนาะเสียง
เป็นสำเนียงแหบปร่าพร่าเหลือแสน
ทั้งกำลังวังชาขาแขนแมน
มาทดแทนด้วยไม้เท้ายันเข่าเดิน
มันฆ่าเต่งฆ่าตึงให้บึ้งหย่อน
เคยนุ่มอ่อนหวานสวยอายขวยเขิน
เป็นเย็นชาไม่วิตกสะทกสะเทิ้น
เพราะเผชิญเห็นมาแล้วทุกแววตา
มันฆ่าความทรงจำที่ย้ำแม่น
สิ่งง่ายแสนกลับลืมหลงพะวงหา
เคยฉับไวกลายเป็นเนือยและเฉื่อยชา
ไม่ร่ำหาอยากได้อีกสักปีกริ้น
มันฆ่ามิตรภาพที่ซาบซึ้ง
เป็นเครียดขึ้งแค้นโกรธพิโรธสิ้น
ที่เคยเกลียดเปลี่ยนมารักภักดิ์ชีวิน
แข็งเป็นหินก็อ่อนจิตด้วยฤทธิ์มัน
มันฆ่าทรัพย์ศฤงคารผลาญทุกอย่าง
ความแตกต่างกลับเป็นเหมือนคล้ายเยือนฝัน
ถึงยากไร้ผ่านไปกลายกลับกัน
หากขยันมันจะช่วยรวยเงินตรา
มันฆ่าความฉลาดและปราดเปรื่อง
ทุกทุกเรื่องเคยคิดออกต้องกรอกหน้า
มันฆ่าความโง่เขลาเจ้าปัญหา
เป็นปรัชญาเห็นลิขิตชีวิตคน
พระท่านว่ามันเป็นพญายักษ์
ไม่ผ่อนพักกินหมดเอ๋ยไม่เคยสน
สรรพสัตว์ในหล้าแม้นฟ้าบน
ทุกแห่งหนไม่พ้นมันนั่นแน่นอน
มันไม่เว้น ทั้งตัวแม้หัวหาง
เรื่องทุกอย่างเล่าไว้มิใช่หลอน
ตัวมันเองมันยังกินสิ้นทุกตอน
จึงขอวอนอย่าเขลาหรือเบาความ
มันคือใครถ้าประมาทอาจพลาดพลั้ง
ยืนนอนนั่งตั้งสติอย่าผลีผลาม
รู้ตระหนักทุกนาทีวิถีงาม
มัน คือความ..ร้อยเล่ห์..แห่งเวลา
.
10 เมษายน 2553 16:11 น.
เขาสอยดาว
................. ขออภัยอีกครั้งอย่างสูงครับ ..............
10 เมษายน 2553 12:52 น.
เขาสอยดาว
พอเริ่มสายแดดเคยนายก็คลายร้อน
มะลิซ้อนภู่ตอมกลิ่นหอมหวาน
สายลมอ่อนสะบัดโบกโยกยอดตาล
เมฆคืบคลานควบแน่นเต็มแผ่นฟ้า
ดอกแก้วขาวพราวรั้วระรัวกลิ่น
ร่วงลงดินเซซบอบผืนหญ้า
ดอกสีขาวเร้าคะนึงถึงแก้วตา
สายลมพาหอมถวิลกลิ่นแก้มนวล
แล้วร่วงหล่นฝนหนาวลงกราวใหญ่
ดอกหญ้าไม้ไหวชื่นระรื่นสรวล
สัตบรรณแกว่งเปลให้เซซวน
พระพายครวญ เหมือนร้องหา ยอดยาใจ
น้ำฝนเย็นกระเซ็นซ่านสะท้านผิว
บางเม็ดพริ้วปลิวสอดยอดเรียวไผ่
ไหลหล่นร่วงลงดินรดถิ่นไพร
ชะโลมใบยอดเพรียวเขียวขจี
พรูพร่างเถิดพระพิรุณขอบคุณมาก
ชีพหลายหลากจะปลดทุกข์ให้สุขขี
คืนชีวิตให้ชีวาแก่ปฐพี
มวลชีวีอยู่ได้เพราะสายน้ำ
พืชพันธุ์ไม้เริ่มแทงหน่อและต่อกิ่ง
บ้างปลิดทิ้งใบดอกที่ชอกช้ำ
พ้นจากแล้งแห้งเฉาเศร้าระกำ
มาไหวชุ่มชะอุ่มฉ่ำน้ำจากฟ้า
เริงลีลาสสาดซ้ำเม็ดน้ำฝน
บางเม็ดซนซอนไซร้ไล้บุปผา
ระลึกหวานเคยโลมลูบจูบกานดา
วสันต์มาพร่ำพรายเหมือนร่ายมนต์
ฝนชะช่อนกยูงหล่นบนแอ่งน้ำ
คือลำนำของสวรรค์อันสวยล้น
สีแสดแดงไหลท่องล่องสายชล
แล้วลอยพ้นเลยไกลเกินสายตา
บางดอกหล่นลงดินเป็นสินทรัพย์
วนเวียนกลับวัฎจักรภักษาป่า
คือเกิดขึ้น..ตั้งอยู่รับ..ดับชีวา
นี่แหละหนาคือชีวิตลิขิตพรหม ๚ ๛
.
25 มีนาคม 2553 12:10 น.
เขาสอยดาว
ขออภัยครับผม ผมเห็นว่ามีคำที่สะกดผิดอยู่ จึงจะแก้ไข ทำอย่างไรไม่ทราบ ไปลบหมดเลย ไม่ได้เซฟไว้ในเวิรดิ์ก่อนด้วย หายหมดเลยครับ ขออภัยขอรับ
22 มีนาคม 2553 08:12 น.
เขาสอยดาว
อย่าหลงทางก้าวย่างมาตั้งมาก
จงฝ่าขวากหนามไหน่กิ่งไผ่เกี่ยว
เพื่อนเดินมาแต่ไก่โห่อักโขเชียว
จงอย่าเหลียวถอยหลังหรือรั้งรอ
เดินไปพร้อมศรัทธาจะพารอด
ปลวกมดมอดตัวนิดไม่คิดท้อ
มันยึดมั่นความเชื่อไม่เบื่อรอ
ค่อยค่อยก่อสร้างรังอลังการ
มาเถิดเรามีเราไม่เขลาขลาด
ฝันที่ปาดวาดบ่มผสมผสาน
อย่าให้หายปล่อยปละอันตรธาน
ฝันจะหวานเมื่อผ่านขื่นและคืนขม
เมฆที่ลอยอยู่ห้วงฟ้านภากาศ
แม้มิอาจไขว่คว้าอุราสม
แต่มันเป็นของทุกคนได้ยลชม
เป็นของผมของคุณอุ่นไมตรี
จงเรียนรู้เพื่ออ่อนไม่ร้อนแข็ง
พร้อมเรี่ยวแรงแสวงดาวพราวราศี
รู้จักถ่อมค้อมซื่อไม่ถือดี
ทุกนาทีมั่นคงดำรงไว้
แม้วันร่วงขาดผึงถึงก้นเหว
ไม่แหลกเหลวสักวันข้าเห็นฟ้าใส
ธารน้ำตกล้างอาบคราบเหงื่อไคล
แล้วปีนใหม่คว้าดาวเอามาครอง
.
หน้าส่วนตัว
1018
