21 ธันวาคม 2547 11:30 น.
เก๋า
อย่าเสียใจ ไปเลย นะคนดี..
..ที่ตรงนี้ ยังมีคน คอยห่วงหา..
..ยังเฝ้ารอ รองรับ ซับน้ำตา..
..วันที่เทอ..เหว่ว้า ไม่มีใคร..
..อย่าเศร้าสร้อย ไปเลย นะคนดี..
..เทอยังมี วันพรุ่งนี้ ที่สดใส..
..เมื่อเมฆฝน ที่หม่นฟ้า ซาลงไป..
..เธอจะพบ กับวันใหม่..ที่สวยงาม..
พร้อมจะอยู่ เคียงข้างกาย ยามไหวหวั่น..
..พร้อมจะเดิน ร่วมฝ่าฟัน ซึ่งขวากหนาม..
..ส่งแรงใจ..ให้เธอสู้ อยู่ทุกยาม..
..จงเดินตาม ความใฝ่ฝัน อันยาวไกล..
..เปรียบชีวิต เหมือนละคร ตอนหนึ่งๆ..
..อาจมีซึ่ง ตอนเธอนั้น จะหวั่นไหว..
..ย่อมต้องมี ตอนเจ็บปวด รวดร้าวใจ..
..มีตอนที่ ต้องร้องไห้ ทุกข์ระทม..
..แต่เมือ่ใด ที่บทร้าย ได้พ้นผ่าน..
..ย่อมถึงวัน..ที่หัวใจ..ไม่ขื่นขม..
..ปล่อยความเศร้า..ให้ลอยไป..กับสายลม..
..ถึงจะล้ม..ลุกเดินต่อ...อย่าท้อใจ.