2 ธันวาคม 2554 11:22 น.
เก้า เริงระทวย
.....นั่งคอยโทรศัพท์ผี้ มานาน
รักแต่มิพบพาน เจ็บล้ำ
คิดถึงพี่ทุกกาล มั่นเหมาะ
ฝนซัดซาสาดซ้ำ เจ็บข้อนถึงทรวง
.....สายฝนโปรยชุ่มชื้น เย็นกัน
ตัวค่านี้กลับพลัน รุ่มร้อน
ด้วยหวนนึกถึงวัน ที่จาก
อยากกลับซบอกซ้อน รักผี้นิรันดร์
2 ธันวาคม 2554 11:16 น.
เก้า เริงระทวย
....เสียงซอส่อสะอื้นกลืนกล้ำ
น้ำคำเธอพร่ำร่ำหา
เคยเพรียกเรียกอยู่เรื่อยมา
กลับลาล้างลับห่างไกล
....ซอล้อลักคันปั้นยิ้ม
ปริ่มปริ่มน้ำตาหลั่งไหล
เสียงซอซึ่งสงบเงียบไป
เสียงสะอื้นเสียงใครใช่เสียงซอ
1 ธันวาคม 2554 13:02 น.
เก้า เริงระทวย
คำรำพันของเฮมั่น
"ในบรรดาเครื่องลงทัณฑ์ทั้งหลายในโลกนี้ "ความรัก" นั้นร้ายกาจที่สุด"
.....โอ้ความผิดใดในโลกนี้
จะเท่าที่ฉันทำไว้กับฉัน
เครื่องโทษทัณฑ์ไหนจะเท่าทัณฑ์
ความรักที่ฉันมีให้เธอ....
1 ธันวาคม 2554 12:59 น.
เก้า เริงระทวย
ใครเลยจะรักเธอมากเท่าฉัน
ฤๅใครกันจะห่วงเธอถึงเท่านี้
ใครฤๅใครคิดถึงเธอได้ทุกที
คือถ้อยที่ฉันกล่าวกับตัวเอง
หน้าส่วนตัว
1110
