29 กรกฎาคม 2550 18:04 น.
เก่งกาจ
เจนนิสาเดินออกมาเรื่อย เหมือนกำลังตัดสินใจหาคำตอบให้ต้นเองว่าควรจะไปจากที่นี่ดีไหม แต่ในระหว่างที่กำลังคิดเรื่องของตนเองอยู่นั้นก็ได้ยินเสียงเฮียบิ๊กพูดกับลูกน้อง
จัดการเก็บไอ้ต้นน้ำให้ได้ ภายในคืนนี้ อย่าพลาดล่ะเฮียบิ๊กพูดกับลูกน้องน้ำเสียงจริงจังและน่ากลัว
ลูกน้องได้ยินดังนั้นรีบพยักหน้าและแยกย้ายกันไปจัดการตามที่นายสั่ง
เจนนิสาได้ยินดังนั้นรีบวิ่งไปหาต้นน้ำทันทีเพื่อบอกให้เขารู้ตัว ในใจเป็นห่วงเขาเป็นที่สุด
ทันทีที่ถึงที่พักของต้นน้ำ เจนนิสาวิ่งตามหาเขาแต่ไม่พบ เจอมะพร้าวรีบถามทันที
มะพร้าว คุณต้นน้ำล่ะเจนถามอย่างร้อนรนกลัวไม่ทันการณ์
เออ คุณฟ้าใส ชวนไปนั่งเล่นกันที่สวนกลางเกาะนะครับนายหญิง อ้าวนายหญิง นายหญิงจะรีบไปไหนมะพร้าวเรียก แต่ไม่ทันแล้ว เจนนิสารีบวิ่งไปที่สวนทันที
ในระหว่างที่วิ่งไปที่สวน เจนนิสาได้แต่พูดกับตนเองว่า ขออย่าให้ต้นน้ำเป็นอะไรไป หากเขาเป็นอะไรไป เธอคงแย่แน่ถ้าไม่มีเขา เธอไม่สนว่าข้างกายเขาจะมีใคร ขอแค่เขามีชีวิตอยู่และมีความสุขมากเธอก็พอใจแล้ว
ต้นน้ำอย่าพึ่งเป็นอะไรนะเจนนิสาพูดกับตัวเอง
เจนนิสารีบวิ่งไปที่นั่นเร็วที่สุดในชีวิต
ทันที่ไปที่สวนเธอรู้ว่าสายไปเสียแล้ว เพราะลูกน้องเฮียบิ๊กสองคนจับตัวต้นน้ำ พร้อมใช้ฟ้าใสเพื่อข่มขู่ ต้นน้ำจะทำอะไรก็ทำไม่ได้ เพราะห่วงฟ้าใสจะเป็นอันตราย
เจนนิสาเห็นดังนั้นใช้ความคิด จากนั้นก็หยิบไม้หนังสติ๊กที่เธอชอบพกติดตัว เล็งไปที่คนร้ายคนหนึ่งที่จับฟ้าใสไว้ พร้อมยิงไปเต็มแรง
ลูกหนังสติ๊กเด้งไปโดนหัวคนร้ายนั้นอย่างแรง ทำให้คนร้ายนั้นต้องปล่อยมือจากฟ้าใส เจนเห็นดังนั้นก็รีบเข้าไปกระโดนถีบกลางอกมันล้มลง เจนรีบเอามือมันไขว้หลังพร้อมนั่งกดทับมันจากนั้นก็ใช้ด้ามปืนตีท้ายทอยให้มันสลบ
ต้นน้ำเห็นดังนั้นก็เห็นเป็นจังหวะใช้ศอกกระแทกไปที่อกมันเต็มแรงแล้วสู้กับมันจนจับมันไว้ได้
แต่ในจังหวะที่ทั้งต้นน้ำ เจนนิสาและฟ้าใสเผลอ คนร้ายที่สลบฟื้นขึ้นและเล็งปืนไปต้นน้ำ เจนนิสาเห็นดังนั้นรีบวิ่งไปเอาร่างป้องกันลูกกระสุนนั้นอย่างไม่คิดชีวิต กระสุนฝังใกล้ปอดมาก
เจนต้นน้ำเรียกเจนเสียงหลง น้ำเสียงเป็นห่วงสุดชีวิต
เจนสลบทันที
มะพร้าวที่เข้ามาทันเวลายิงไปที่มือของมัน อย่างไม่พลาดเป้า ปืนในมือคนร้ายหล่นลง มันกุมมือย่างเจ็บปวด
เจน เจน เจนอย่าเป็นอะไรไปนะต้นน้ำเรียก พร้อมกอดเจนไว้แน่นกลัวเธอเป็นอะไรไปที่สุด
ฟ้าใสได้แต่มองภาพที่แฟนหนุ่มกอดเจนนิสาไว้ อย่างเจ็บแปลบ
ต้นน้ำรีบอุ้มเจนนิสาไปที่ห้องพยาบาลของเกาะ โดยไม่สนใจใครจะคิดยังไง โดยเฉพาะแฟนสาวของตน ในใจนึกเป็นเจนนิสาเป็นที่สุด ชายหนุ่มไม่รู้ว่ากระเป๋าเงินร่วงลงมา มีรูปผู้หญิงคนหนึ่งร่วงลงมา นั่นคือรูปฟ้าใส แต่เมื่อเธอหยิบกระเป๋าเงินขึ้นมาดูก็พบรูปอีกใบหนึ่งซ่อนอยู่นั่นคือรูปเขียนของเจนนิสาในเสื้อผ้า และทรงผมเดียวกับฟ้าใสในภาพถ่ายนั้นไม่มีผิด บัดนี้ฟ้าใสรู้ดีว่าเธอเป็นเพียงตัวแทนของผู้หญิงในภาพเขียนนั่นเอง
เธอรู้สึกเจ็บปวดในใจเป็นที่สุด ยากจะบรรยาย
ในความฝันของเจนนิสา ในระหว่างที่เธอไม่ได้สติ
เธอเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งอายุประมาณห้าขวบ วิ่งอยู่ หน้าตาเหมือนเธอในวัยเด็ก เด็กผู้หญิงคนนั้นวิ่งนำหน้าเธอไป พร้อมหันมามองเธอแล้วยิ้มให้ ส่งมือมาให้เธอเจนนิสาเอื้อมมือไปเพื่อจะสัมผัสมือของเด็กผู้หญิงคนนั้น หากทว่ามีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากทางด้านหลัง
เจนเป็นเสียงของต้นน้ำนั่นเอง
เธอหันไปเจอพบเขายื่นมือมาให้เธอ พร้อมยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
กลับมาเถอะต้นน้ำบอก พร้อมยิ้มให้เธอ
ส่งมือมาให้เธออย่างนั้น และรอเธออยู่
เธอหันมามองเด็กผู้หญิงคนนั้น และมองหน้าต้นน้ำสลับกัน จากนั้นเธอก็ตัดสินใจ
เจนนิสามองหน้าเด็กผู้หญิงคนนั้น พร้อมพูดว่า
ขอโทษนะ ตอนนี้ฉันยังไปอยู่กับเธอไม่ได้เจนกล่าวพร้อมมองเด็กผู้หญิงคนนั้นที่กำลังแสดงสีหน้าผิดหวัง
เจนนิสาเอื้อมมือมาจับมือของต้นน้ำ
ไม่นานเธอก็ได้สติพบว่าเธอกำลังนอนอยู่ในห้องพยาบาลของเกาะ และมีใครคนหนึ่งนั่งจับมือเธอไว้ ทันทีที่เขาเห็นเธอฟื้น เขาก็ยิ้มให้เธอ
เขาคือต้นน้ำ
เจนถามอย่างอ่อนเพลียว่า
ฉันตายแล้วหรือ
เธอยังไม่ตายต้นน้ำบอก พร้อมก้มหน้าโดยใช้ใบหน้าอีกด้านไปคลอเคลียใบหน้าของหญิงสาวอย่างแผ่วเบา
ฟ้าใสที่ยืนดูอยู่ รู้สึกแน่ใจ พร้อมเจ็บปวดเหลือเกินกับความจริงนี้
ฟ้าใสตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง
ต้นน้ำค่ะฟ้าใสเรียก ต้นน้ำและเจนนิสาหันไปมอง
ฟ้าใส ผม....ต้นน้ำพยายามหาคำพูด แต่นึกไม่ออกว่าควรพูดอย่างไร
ฉันมีอะไรจะพูดกับคุณหน่อยค่ะ มาทางนี้กับฉันหน่อยได้ไหมฟ้าใสพูดด้วยใบหน้าเศร้าสร้อย
ทั้งสองเดินมาข้างนอกด้วยกัน เจนนิสามองตามอย่างเสียใจ คิดว่าต้นน้ำไม่เคยรักตน
ทางด้านฟ้าใสกับต้นน้ำ
ต้นน้ำค่ะ ฉันรู้ความจริงหมดแล้วล่ะฟ้าใสบอก พร้อมยิ้มจาง ๆให้อย่างเศร้าสร้อย
ความจริงต้นน้ำพูด เดาออกว่าความจริงนั้นคืออะไร
ค่ะ ฉันรู้แล้วว่าความจริง ผู้หญิงที่คุณรักมาตลอด คือคนที่อยู่ในรูปเขียนนั่น ...เจนนิสาน่ะค่ะฟ้าใสบอกอย่างเศร้า ๆ
ฟ้า...ผม...ขอโทษต้นน้ำกล่าวเสียงเบาแต่ก็หนักแน่น โดยเฉพาะคำสุดท้าย เขาคงไม่สามารถหาคำไหนพูดได้ดีเท่าคำนี้อีกแล้ว
ฟ้าใสส่ายหน้าทั้งน้ำตา เธอไม่พูด ได้แต่ร้องไห้ ต้นน้ำเห็นดังนั้นจับเธอเข้ามาสวมกอดเพื่อปลอบประโลมเห็นใจแฟนสาวเหลือเกิน และเกลียดตัวเองที่เป็นต้นเหตุทำให้เธอเสียใจ
เจนนิสาเห็นได้แต่เจ็บคิดว่าทั้งสองกำลังปรับความเข้าใจกัน น้ำตาไหลรินออกมาเดินออกมาอย่างเงียบ ๆ เดินไปเรื่อย ๆจนถึงสวนที่เธอนั่งดูอาทิตย์ยามอัสดงกับเขาในวันนั้น
จากนั้นเธอก็นั่งร้องไห้อยู่คนเดียวเงียบ ๆ
ขณะนั้นเองก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของใครคนหนึ่งเดินมาข้าง ๆเธอ
เขาคือต้นน้ำนั่นเอง เจนนิสารีบเช็ดน้ำตาจะเดินหนี แต่ว่ายังอ่อนเพลียอยู่จึงจะล้มลงแต่ต้นน้ำรับร่างไว้ได้ทัน
เจนนิสาพยายามสะบัดหนี เพราะไม่อยากถลำลึกไปกว่านี้
ปล่อย บอกให้ปล่อยเจนตวาดพร้อมพยายามแกะแขนเขาออก
เมื่อเห็นเขาไม่ปล่อยตัดสิน จะชกหน้าเขาทีหนึ่งด้วยความหมันไส้ แต่ว่าเขาจับไว้ได้ทัน แล้วเอามือทั้งสองของเธอไพ่หลังของหญิงสาวไว้ ไม่ให้ต่อสู้หรือขัดขืนได้ มองหน้าเจนนิสาอย่างอ่อนโยนและมีความหมาย
ฉันจะลาออกเจนนิสากล่าวเสียงแข็ง พร้อมเบือนหน้าไปอีกทาง
ลาออกทำไมเขาถามเสียงอ่อนโยน
เบื่อเธอตอบสั้น
เบื่อใครชายหนุ่มถามเสียงอ่อนโยนเช่นเคย พร้อมมองเธออย่างมีความหมาย
เจนนิสาหันหน้ามาพูดเสียงดังอย่างเหลืออด
ก็เบื่อเธอนั่นแหละแต่พูดยังไม่ทันจบ ต้นน้ำก็ก้มลงจูบหญิงสาวอย่างรวดเร็ว จูบนั้นรุนแรงในตอนแรก และค่อย ๆอ่อนโยนในตอนท้าย จากนั้นชายหนุ่ม ค่อย ๆถอนริมฝีปาก
และมองเจนนิสาที่เหมือนตกอยู่ในภวังค์
ตอนนี้ อยากลาออกอยู่อีกหรือเปล่าต้นน้ำถามเสียงอ่อนใบหน้าชายหนุ่มห่างจากเธอนิดเดียว
เจนนิสายิ้ม ๆอย่างอาย เธอตอบเสียงเบา พร้อมมองต้นน้ำ
ไม่ออกแล้วก็ได้เจนนิสาบอกยิ้ม
จากนั้นทั้งสองก็สวมกอดกัน อย่างมีความสุข
ทั้งคู่จูงมือกันเดินดูอาทิตย์อัสดงด้วยกัน อย่างมีความสุข
เจน ตอนนี้คุณรู้แล้วใช่ไหม ว่าเราสองคนจะไปโลกใบนั้นที่เราพูดถึงกันได้อย่างไรน่ะต้นน้ำหันมาพูดกับเธอพร้อมยิ้มให้
เจนยิ้ม พร้อมพยักหน้าให้ จากนั้นก็ใช้ใบหน้าด้านหนึ่งของเธอคลอเคลียใบหน้า ด้านหนึ่งของเขาอย่างอ้อน ๆ จากนั้นก็ทั้งคู่ก็สวมกอดกันพร้อมมองอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้า
จบ
29 กรกฎาคม 2550 18:01 น.
เก่งกาจ
เจนนิสาพยายามจะไม่อยู่กับต้นน้ำสองคนจึงพยายามชวนฟ้าใสไปด้วย
คุณฟ้าใส ไม่ไปด้วยกันหรือค่ะเจนเอ่ยชวน
อ๋อ ไม่หรอกค่ะ แดดร้อน ฟ้ากลัวดำฟ้าใสเอ่ยยิ้ม ๆ
งั้นเดี๋ยวผมมานะจ๊ะ ที่รักต้นน้ำกล่าวกับฟ้าใส พร้อมหอมแก้มลาแล้วเดินขึ้นเรือ
เจนนิสา เห็นภาพนั้นได้แต่เจ็บแปลบในใจ เบือนหน้าไปอีกทางอย่างพยายามเก็บซ่อนความรู้สึก
เจนนิสาเดินตามขึ้นเรือไป พร้อมขี่เรือ ขับกระชากอย่างแรง เป็นเหตุให้ต้นน้ำ เซล้มไปข้าง ๆเธอนั่นเอง
เจนนิสาเห็นดังนั้นก็ได้แต่ยิ้ม ขำ ๆ สะใจเล็กน้อยที่ได้แกล้งเขา
ขำอะไร นี่เธอแกล้งฉันเหรอต้นน้ำยืนขึ้นพร้อม กล่าวเสียงแข็ง
ฉันขำขนาดนี้ คงไม่แกล้งเธอมั้งเจนตอบกวน ๆ
ฉันเคยอ่านบทความน่ะนะ เขาบอกว่า ผู้หญิงที่ชอบแกล้งคนอื่น โดยเฉพาะผู้ชาย แสดงว่ากำลังเรียกร้องความสนใจจากผู้ชายคนนั้นอยู่ต้นน้ำกล่าวลอย ๆ
เจนนิสาร้อนตัวเลยพูดออกมาอย่างไม่พอใจ
อะไรใครเรียกร้องความสนใจจากนายกันฮ่ะ ที่ฉันแกล้งเพราะฉันอยากแกล้ง ฉันไม่ชอบนายต่างหากเล่า ผู้ชายอะไรหน้าตาก็ดี แต่หลงตัวเองชะมัดเจนกล่าวพร้อมย่นจมูกให้
ก็คนมันมีดีให้หลงนี่ ไม่งั้นคนอย่างเธอคงไม่มาบอกชอบฉันหรอกใช่ไหมต้นน้ำกล่าวพร้อมยิ้มให้เยาะนิด ๆ
เคยคิดว่าดีเว้ย แต่ตอนไม่นี้ไม่แล้วเว้ยเจนตอบอย่างไม่หนักแน่นนัก
เหรอไม่คิดแล้วเหรอต้นน้ำกล่าวอย่างไม่เชื่อ
ขณะนั้นเองเครื่องก็สะดุด แล้วดับ เนื่องจากน้ำมันหมดนั่นเอง แล้วตอนนี้เรือก็หยุดกลางทะเล
ท้องฟ้าก็มืดครึ้ม ฝนกำลังจะตกลงมาแล้วคาดว่าจะตกหนักเสียด้วย
อ้าว ทำไมเครื่องดับล่ะต้นน้ำถาม
น้ำมันหมดเจนตอบเสียงอ่อย
น้ำมันหมด หมดได้ไง มะพร้าวบอกว่าเติมมาเต็มถังไม่ใช่เหรอต้นน้ำแสร้งถามเหมือนไม่รู้เรื่อง
น้ำมันมันเติมมาเต็มถัง แต่ว่ามันรั่วออกหมดถังแล้วเจนตอบเสียงอ่อยอีก
แล้วมันรั่วได้ไงล่ะต้นน้ำเสียงดัง
แล้วจะเสียงดังไปทำไมล่ะเจนแหวใส่
แล้วมันรั่วได้ยังไงล่ะ ก็ตอบมาสิต้นน้ำถามย้ำ
ก็ฉันทำให้มันรั่วเองมีอะไรไหมเจนตะโกนใส่หน้า พร้อมหลบตาอย่างรู้สึกผิด
ดี ดีมาก ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว สะใจจริง ๆ เป็นไง ลอยอยู่กับเรือกลางทะเลทั้งวันทั้งคืนอย่างนี้แหละดี เดี๋ยว ยังไม่พอ นู่น นั่งตากฝนด้วยล่ะกันนะ ถ้าทางจะตกหนักด้วยสิต้นน้ำกล่าวอย่างเย้ย นิด ๆ
เจนนิสาได้แต่มองฟ้าอย่างอารมณ์เสีย ต้นน้ำได้แต่มองอย่างยิ้ม ๆ แล้วไม่พูดอะไรอีก
ทางด้านมะพร้าวกับลูกปลาที่นั่งทำงานด้วยกันอยู่ห้องทำงาน
นี่นายมะพร้าว ทำไมนายต้องมาหลอกฉันด้วยว่ามันมีงานหนักงานหนา ดูสิฉันเลยไม่ได้ไปกับเพื่อนป่านนี้เพื่อนฉันไม่รู้เป็นไงบ้างลูกปลาบ่นอย่างไม่พอใจ พร้อมมองหน้ามะพร้าวอย่างหงุดหงิด
โถคุณลูกปลาครับ เพื่อนคุณออกจะบึกบึนเกินหญิงขนาดนั้น ไม่มีใครอยากทำอันตรายเพื่อนคุณหรอกครับ นั่งลงแล้วทำงานเถอะ นะมะพร้าวบอกยิ้ม ๆ
งานอะไรอีกละ ไม่เห็นมีงานอะไรเลย ได้แต่ดูเอกสาร เก่า ๆ โฮ้ย อารมณ์เสีย เกลียด จริง ๆ เลย พวกผู้ชายกะล่อนนี่ลูกปลากล่าวอย่างหงุดหงิดพร้อมเดินออกไป
ลูกปลาเดินออกไปเจอฟ้าใส ซึ่งกำลังยืนรอแฟนหนุ่มอย่างเป็นห่วงว่าทำไมไม่กลับมาเสียทีนี่ก็ฝนก็จะตกหนักแล้ว
ป่านนี้แล้ว ทำไมสองคนนั้น ยังไม่กลับมาก็ไม่รู้นะคะคุณลูกปลา โทรศัพท์ก็ไม่มีสัญญาณฟ้าใสบ่นอย่างเป็นห่วง
ค่ะ เดี๋ยวก็คงกลับมา มั้งค่ะคำว่ามั้งค่ะลูกปลาพูดเบา ๆกับตนเองเหมือนรู้สถานการณ์ดีว่าทำไมทั้งคู่ถึงยังไม่กลับมา
อะไรนะค่ะฟ้าใสหันมาถาม
ลูกปลาส่ายหน้าพร้อมพูดว่า
ไม่มีอะไรค่ะ
พูดถึงโทรศัพท์นะค่ะ เบอร์ต้นน้ำก็จำย้าก ยากฟ้าใสบ่นออกมาเหมือนชวนคุย
ยากยังไงค่ะ คุณฟ้าใสลูกปลาหันมาถาม
ก็ยากนะสิค่ะ ก็เบอร์ต้น เบอร์อะไรน้ามีเลขอะไรน้า เดี๋ยวขอฟ้านึกก่อนนะค่ะ อ๋อ เบอร์ 089121031 เอ้อ เบอร์นี้ละค่ะ จำยากไหมล่ะค่ะฟ้าใสเอ่ยถามยิ้ม
ลูกปลาพยักหน้ายิ้ม ๆ
ก็ไม่เข้าใจอยู่ดีค่ะ ยากยังไงหรือค่ะลูกปลาถาม
ก็ไม่ยากหรอกค่ะ แต่ว่าต้นเขาใช้วันเดือนปีเกิดของแม่เขามาเป็นเบอร์โทรศัพท์น่ะค่ะ คิดแล้วก็น่าน้อยใจ เป็นแฟนกันตั้งนานสู้แม่เขาสักนิดก็ไม่ได้ฟ้าใสบ่นออกมา พร้อมมองออกไปยังทะเล
ลูกปลาพยักหน้า ทำหน้าเฉย ๆ แต่ก็นึกอะไรออก เพราะตัวเลขนั้นมันวันเดือนปีเกิดของเจนนิสาเพื่อนของเธอ เธอหันหน้าไปยังทะเล พร้อมคิดอะไรบางออกที่แท้ความจริง แล้วต้นน้ำก็ ....
ลูกปลาได้แต่มองทะเลกับฟ้าใสสลับกันรู้สึกเห็นใจฟ้าใส ที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลย แต่อยากจะบอกหญิงสาวเหลือเกินว่าแม่ที่ต้นน้ำหมายถึง ก็คือแม่คุณของเขานั่นเอง
ทางด้านบนเรือซึ่งตอนนี้ฝนได้เริ่มตกลงมาแล้วเริ่มตกหนักเสียด้วย ทั้งเรือก็ร่มคันสีน้ำเงินอยู่คันเดียว เจนนิสาหยิบขึ้นมา หากแต่ว่าต้นน้ำแย่งไปก่อน พร้อมกางมันออกมา มองเจนนิสาเย้ยนิด ๆ พร้อมพูดว่า
ของฉัน เธอก่อเรื่องทั้งหมด ก็รับผลการกระทำของตนเองไปละกันนะต้นน้ำกล่าวพร้อมยิ้ม
เจนนิสาได้แต่มองอย่างงอน ๆ และไม่พอใจ ได้แต่นั่งหนาวสั่นกลางฝนที่ตกกระหน่ำลงมา อย่างหนาวสั่น เจนนิสานั่งใช้แขนโอบตนเองไว้อย่างหนาวสั่น เหมือนจะต้องการคลายความหนาว หากทว่าก็ไม่ได้ผล เธอปากสั่น ต้นน้ำเห็นดังนั้นก็ยิ้มออกมา
ยิ้ม.. ยิ้ม....อะ..ไรเจนนิสาพูดเสียงสั่น เพราะหนาวมาก
ต้นน้ำส่ายหัว แต่ก็ยังยิ้ม อยู่ เจนนิสามองอย่าง ฉุน ๆ ใช้มือตีเบา ๆ ที่แขนต้นน้ำ เธอตั้งใจจะตีแรง ๆ แต่ไม่มีแรงเพราะหนาวมาก
ต้นน้ำเห็นดังนั้น ก็เดินอ้อมไปด้านหลัง นั่งลงทางด้านหลังเจนนิสา พร้อมกอดเธอไว้จากทางด้านหลังภายใต้ร่มสีน้ำเงินนั้น ใบหน้าของเขาอยู่ข้าง ๆใบหน้าของเจนนิสา เจนนิสาลืมความหนาวไปชั่วขณะ จะขัดขืนแต่ก็ไม่มีแรง ได้แต่ยอมอยู่อย่างนั้น ทั้งคู่ไม่พูดอะไรเลย เจนนิสาได้แต่นั่งอยู่ภายในวงแขนของเขา เหมือนคลายความหนาวไปได้มากทีเดียว เจนนิสารู้สึกดีขึ้นมาก
สักพักหนึ่งฝนก็หยุดตก เป็นเวลาใกล้ค่ำแล้ว เจนนิสาจะยืนขึ้น แต่รู้สึกวิงเวียนหน้ามืด จึงล้มลงหมดสติ สาเหตุคงเป็นเพราะตากฝนนาน ๆนั่นเอง
ต้นน้ำรับร่างหญิงสาวไว้ทัน เจนนิสาไม่ได้สติ
เธอ เธอต้นน้ำเรียก แต่เจนนิสาไม่ตอบ ยังหลับไม่ได้สติอยู่ในอ้อมแขนของเขา
ต้นน้ำมองเจนนิสาด้วยแววตาอ่อนโยน พร้อมยิ้มออกมา มือปัดเส้นผมที่บังหน้าหญิงสาวออกไป จากนั้นก็นั่งลงกับพื้นเรือ พร้อมโอบเจนนิสาไว้ในวงแขนพยายามนั่งให้ไออุ่นจากร่างกายเขาส่งผ่านไปยังหญิงสาวให้มากที่สุด จากนั้นเขาก็ค่อย ๆจูบหน้าผากหญิงสาวอย่างแผ่วเบาอย่างทะนุทะนอม
เขานั่งกอดหญิงสาวอยู่นาน จนกระทั่งมะพร้าวขับเรืออีกลำมารับ เพื่อกลับไปยังเกาะตะวันรอน
ที่ห้องพักของเจนนิสา ซึ่งยังหลับไม่ได้สติอยู่นั้น เจนได้แต่ละเมอชื่อต้นน้ำออกมาเบา ๆ ลูกปลาได้ยินอย่างนั้นได้แต่ส่ายหน้าในรักซ้อน รักสามเส้านี้
เมื่อเจนเริ่มได้สติ ก็ลืมตาขึ้นอย่างอ่อนเพลียเล็กน้อย แต่รู้สึกดีขึ้นมาก
ตื่นแล้วเหรอ ยัยเจนลูกปลาพูด พลางช่วยพยุงเพื่อนให้นั่งบนเตียง
อือ นี่ฉันกลับมาที่เกาะได้ยังไงเจนถามอย่างเพลียนิดนึง
นายมะพร้าวไปรับพวกเธอสองคนน่ะ แหม ระหว่างนอน ละเมอชื่อนายต้นน้ำใหญ่เลยนะ ดีนะที่แฟนเขาไม่มาได้ยินเข้าลูกปลาตำหนินิดนึง
ละเมอเหรอเจนถามอย่างตกใจ
เออนะดิ เพ้อเรียกชื่อเขาทั้งคืนลูกปลาบอก
หวังว่า ฉันคงไม่ละเมอเรียกชื่อนายต้นน้ำ เวลาอยู่กับเขาด้วยหรอกนะเจนถามเหมือนขอความเห็น
ไม่รู้ อือ ฉันให้ลูกปลาตอบ พลางยื่นหนังสือเล่มหนึ่งให้
อะไร เหรอ ปลาเจนถามอย่างแปลกใจ
ของขวัญ จากฉัน วันนี้วันเกิดแก จำไม่ได้หรือไงปลาบอก
เจนนิสาทำท่านึก แล้วก็ยิ้มออกมา ลูกปลามองหน้าเจนนิสา อยากจะพูดอะไรบางอย่างที่ได้รู้มา
เจนลูกปลาเรียกชื่อเจน
อะไรเจนหันมามองหน้าอย่างแปลกใจ
ไม่มีอะไร แกไปอาบน้ำเถอะ จะได้ไปกินข้าวกันลูกปลาเปลี่ยนใจ แล้วเดินผละไปอีกทางตัดสินใจว่าไม่พูดเพราะเดี๋ยวจะไปสร้างความยุ่งยากให้ทั้งสามคน
เจนนิสามองตามลูกปลา พร้อมมองหนังสือที่เพื่อนสาวให้ เป็นหนังสือต้นไม้ทั่วโลก ลูกปลารู้ดีว่าเจนเป็นคนรักธรรมชาติ คงไม่มีใครรู้ใจเจนดีเท่าลูกปลาอีกแล้ว เธอหันไปมองทางด้านหลังเพื่อนแล้วยิ้มออกมาอย่างขอบคุณ
เมื่อทานข้าวเรียบร้อยแล้วเจนก็เดินไปยังที่แห่งหนึ่งบนเกาะ มันเหมือนเป็นสวนเล็ก ๆ อยู่กลางเกาะ ที่เธอตั้งใจทำมันขึ้นมา กลางสวนมีชิงช้าตัวใหญ่ตัวหนึ่ง รอบ ๆชิงช้ามีพันธุ์ไม้ที่เธอปลูกไว้อยู่หลายชนิด เธอมักมานั่งที่ชิงช้านี้ เพื่อดูพระอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้านั้น
ในขณะนั้นเองเธอก็เห็นต้นน้ำนั่งอยู่ที่ชิงช้านั้น พร้อมเล่นกีตาร์ร้องเพลงเบา ๆอยู่คนเดียว เจนนิสาได้แต่ยืนมองดูเขาอย่างต้องมนต์ ทันที่เขาเล่นเพลงจบ เขาก็หันมามองเธอด้วยสายตาอ่อนโยนจนเจนนิสารู้สึกได้
สวยจังต้นน้ำพูดพร้อมมองเธอ
เจนนิสาอึ้งไปเล็กน้อยที่เขาพูดอย่างนั้นออกมา
ฉันหมายถึงดวงอาทิตย์น่ะ ดวงอาทิตย์ยามอัสดงเขาพูดต่อพร้อมมองเธอ
เจนได้ยินอย่างนั้น ก็ยิ้มแก้เขิน
อือ ใช่ ตั้งแต่เกิดมาฉันว่าอาทิตย์ยามอัสดง ไม่มีที่ไหนสวยเท่าที่นี่แล้วละเจนตอบยิ้ม ๆ แต่ไม่ได้มองหน้าเขา แต่เฝ้าดูดวงอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้า
เธอคิดอย่างนั้นจริง ๆหรือต้นน้ำถามพร้อมมองเธออย่างมีความหมาย
แต่เจนไม่เข้าใจยังคงยิ้ม เหมือนไม่รู้ความหมายนั้นสักนิด
อือ เออฉันขอบใจเธอมากนะที่พาฉันมาส่งที่หอพัก ทั้งที่ฉันก็แกล้งเธอเจนบอกพร้อมไม่กล้าสบตาเพราะรู้สึกผิด และละอายใจที่แกล้งเขา
ไม่เป็นไรต้นน้ำบอกพลางนั่งมองดวงอาทิตย์นั้น
นี่เธอเคยคิดไหม ว่าดวงอาทิตย์ยามอัสดง ถ้าเปรียบแล้วเหมือนปากบ่อ แล้วพื้นที่เรายืนอยู่บนโลกนี่ก็เหมือนก้นบ่อ ถ้าเราสามารถหาทางเพื่อเข้าใกล้ปากบ่อนั่น เราก็จะรู้ว่าโลกที่เราใฝ่ฝันอยู่แท้จริงมันมีอยู่จริงเจนนิสากล่าวยิ้ม ๆ พร้อมมองหน้าเขา
นั่นสิ แล้วทำยังไงถึงจะไปใกล้มันได้ละต้นน้ำหันมาถามเธอพร้อมสบตา จากนั้นทั้งคู่รู้สึกเหมือนต้องมนต์อีกครั้ง ครานี้เขาค่อย ๆจะก้มลงเพื่อจุมพิตหญิงสาว หากทว่าก็มีเสียงของใครคนหนึ่งดังขึ้น
เป็นเสียงของฟ้าใสซึ่งเรียกเขาแต่ทว่ายังไม่เห็นร่างของฟ้าใส
ต้นน้ำค่ะ คุณอยู่ไหน ฟ้าใสเรียก ทันทีที่เห็นเขาเธอรีบเดินเข้าไปหาทันทีพร้อมยิ้มให้
ว่าไงจ๊ะ ที่รักต้นน้ำเน้นคำว่าที่รัก พร้อมดูปฏิกิริยาของเจนนิสา
มะพร้าวตามหาคุณอยู่น่ะค่ะ บอกว่ามีคนที่คุณไม่ปลื้มมาตามหาฟ้าใสบอกพร้อมจับมือเขาไว้มากุมเหมือนที่เคยทำทุกครั้ง
เจนนิสาได้แต่เบือนหน้าไปอีกทางเหมือนไม่อยากรับรู้ไม่อยากเห็นให้ปวดใจ
ผมว่า เราสองคนไปหามะพร้าว พร้อมแขกคนที่ว่าดีกว่านะ ไปจ๊ะ ที่รักต้นน้ำเน้นคำว่าที่รักพร้อมสังเกตท่าทีของเจนนิสาอีกครั้ง เจนนิสาได้แต่นิ่งเงียบ
คุณเจน ไปกันค่ะฟ้าใสชวนพร้อมเดินตามต้นน้ำที่เดินจูงมือนำออกไป
เจนนิสาได้แต่เดินตามมองดูทั้งคู่กระหนุงกระหนิงกันอย่างเจ็บแปลบในใจ
ทางด้านที่พัก เฮียบิ๊กพร้อมลูกสมุนอีกห้าหกคน รอต้นน้ำอย่างวางอำนาจ เฮียบิ๊กเป็นคู่อริกับต้นน้ำเพราะเขาต้องการซื้อเกาะนี่เพื่อทำเป็นรีสอร์ท แต่ต้นน้ำไม่ยอมแพ้ เขาไม่ยอมขายและไม่เกรงกลัวเฮียบิ๊กสักนิด
นึกว่าแขกที่ไหน ที่แท้ก็เฮียบิ๊กนี่เองต้นน้ำกล่าวพร้อมมองเฮียบิ๊ก
รู้ว่าเป็นเฮียก็ดีแล้ว คงรู้ต่อสินะว่าเฮียมาที่เพื่ออะไรเฮียบิ๊กกล่าว พร้อมมองต้นน้ำด้วยสายตาแปลก ๆ มันดูเหมือนอยากข่มขู่ให้ต้นน้ำกลัว แต่ต้นน้ำกลับมองอย่างไม่กลัวสักนิด
รู้ แต่ยังไงผมก็ไม่ขายเกาะตะวันรอนนี้ให้เฮียบิ๊กเด็ดขาด มะพร้าวส่งแขกทีสิต้นน้ำบอกพร้อมมองหน้าเฮียบิ๊กอย่างไม่เกรงกลัว
ไอ้ต้นน้ำคิดว่าเป็นเจ้าของเกาะ แล้วจะมาเสียมารยาทกับเฮียได้นะเฮียบิ๊กเสียงแข็ง
กับคนอย่างเฮีย ผมว่าคงไม่จำเป็นต้องใช้มารยาทหรอกต้นน้ำบอกอย่างไม่เกรงกลัว
เฮียบิ๊กขุ่นเคือง และไม่พอใจมากเดินออกไปอย่างหัวเสีย
เจนนิสาได้ยินคำว่าเจ้าของเกาะ นึกรู้ทันทีว่าต้นน้ำก็คือนายหัวประจำเกาะนี้ เป็นนายจ้างเธอนั่นเอง
ต้นน้ำเหมือนจะรู้ตัวหันไปมองเจนนิสา เจนนิสาได้แต่มองต้นน้ำอย่างไม่พอใจ รู้สึกเสียใจปนกันไป เหมือนโดนหลอก เธอเดินเลี่ยงไปอีกทาง ต้นน้ำจะเดินตามแต่เกรงใจแฟนสาวที่ยืนมองเขาอยู่
มีเพียงสองคนเท่านั้นที่เข้าใจความรู้สึกของต้นน้ำ นั่นคือมะพร้าวกับลูกปลา
แต่ทั้งสองก็ไม่รู้จะช่วยยังไง
29 กรกฎาคม 2550 17:59 น.
เก่งกาจ
สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเจนนิสา อายุยี่สิบแปดปี จบปริญญาตรี สาขาวิทยาศาสตร์การกีฬา ที่เลือกเรียน เพราะนิสัยเป็นคนห้าว ๆ ลุย เหมือนผู้ชาย แต่ก็อ่อนไหวเหมือนผู้หญิงคนอื่น นะค่ะ แต่ไม่ค่อยอ่อนโยนเท่าไร หรือพูดง่าย ๆ ไม่มีความอ่อนโยนเอาเสียเลย และตอนนี้ฉันทำงานเป็นหัวหน้าดูแลคนงานอยู่ที่เกาะสัมปทานรังนกแห่งหนึ่ง ที่มีชื่อว่า เกาะตะวันรอน คุณคงนึกภาพออกว่าดิฉันคงเป็นหญิงสาวรูปร่างสันทัด ผิวสองสีใช่ไหม ถ้าคุณคิดอย่างนั้น ถูกต้องค่ะ แต่ว่าฉันทำงานมาสองปีแล้ว ยังไม่เคยเห็นเจ้านายคนที่จ้างฉันมาเป็นหัวหน้าอยู่ที่เกาะแห่งนี้เลยสักครั้ง
สวัสดีครับ ผมชื่อ ต้นน้ำ จบปริญญาโท คณะศิลปกรรมศาสตร์ เอกดนตรี และจิตรกรรม มาจากต่างประเทศ ผมนิสัยเหมือนผู้หญิง คือเป็นคนอ่อนไหวง่าย และค่อนข้างอ่อนโยน เจ้าสำอาง สาว ๆมักบอกว่าผมเป็นคนมีเสน่ห์ ผมมีแฟนสาวชื่อ ฟ้าใส เราเรียนจบมาจากที่มหาลัยเดียวกัน เธอเรียบร้อย แต่ก็เป็นคนช่างพูด ขี้อ้อน เหมือนคุณหนูไฮโซทั่วไป ผมว่านิสัยเราก็เข้ากันได้ดีนะ หรือพวกคุณคิดว่าอย่างไรครับ
ขณะนี้ ผมกับแฟนสาวกำลังเดินทางไปยังเกาะสัมปทานรังนกแห่งหนึ่ง ที่มีนามว่า เกาะตะวันรอน
ขณะที่เจนนิสากำลังง่วนอยู่กับการดูแลลูกน้อง ที่กำลังขนรังนกซึ่งเป็นสินค้าส่งลงเรือขนส่งนั้น ก็มีลูกน้องชื่อมะพร้าว วิ่งมาบอกเธอพร้อมหอบก่อนอย่างรู้สึกเหนื่อยว่า
นายหญิง เพื่อนของนายหัวที่มาจากกรุงเทพที่ชื่อต้นน้ำมาถึงเกาะตะวันรอนแล้ว มะพร้าวบอกพร้อมยิ้มให้
มะพร้าว ฉันบอกกี่ครั้งแล้ว ว่าให้เรียกฉันว่าหัวหน้า อย่าเรียกว่า นายหญิง เพราะฉันเป็นแค่ลูกจ้างคนหนึ่งเหมือนกัน ไม่ใช่เจ้าของเกาะนะยะเจนหันมาบ่น แต่น้ำเสียงไม่จริงจังนัก
แหม นายหญิง ไม่เป็นไรหรอก ถ้านายหัวเค้ารู้ เค้าไม่ว่าอะไรหรอก นอกจากจะดีใจน่ะมะพร้าวพูดสองแง่สองง่าม พร้อมยิ้มออกมา แต่ดูเหมือนเจนนิสาจะไม่ได้เอะใจ
อย่าทำเป็นพูดเล่นไปนะมะพร้าว ฉันเอาจริงนะ ฉันน่ะทำงานที่นี่มาหลายเดือนแล้ว ชักอยากจะเป็นเจ้าของเกาะนี่จริง ๆ เสียแล้วสิเจนนิสารับมุข พร้อมยิ้มออกมา ด้วยความเป็นคนจริงใจ สนุกสนาน และเปิดเผย อีกทั้งยังกล้าหาญ ทำให้ลูกน้องที่นี่รัก และนับถือเจนนิสา
แหมอย่างนี้ ต้องรีบไปบอกนายหัวเสียแล้ว แกจะได้ดีใจมะพร้าวพูดพร้อมยิ้มออกมา
มะพร้าว เลิกพูดเล่นได้แล้ว แล้วไหนล่ะ เพื่อนของนายหัวของเธอน่ะที่มาถึงแล้ว เขาอยู่ไหนเจนพูดเปลี่ยนเรื่องทันที
มะพร้าวเห็น ต้นน้ำกับฟ้าใส เดินเข้ามาพร้อมข้าวของที่นำมาด้วย ก็ชี้ไปที่ทั้งคู่
นู่นไงนายหญิง เดินมานู่นแล้วมะพร้าวตอบพลางชี้ให้ดู
ทันทีที่เจนนิสาเผชิญหน้ากับต้นน้ำ หน้าเธอก็เปลี่ยนสีทันที
ภาพอดีตสมัยมัธยมปลายของเจนิสาผุดขึ้นทันที ในหัวเธอ
วันนั้นเธอเดินเข้าไปหาต้นน้ำด้วยท่าทีกระสับกระส่ายอย่างที่เธอไม่เคยเป็นมาก่อนในชีวิต เธอไม่เคยวางตัวไม่ถูกขนาดนี้มาก่อนเลย
ต้นน้ำหันหน้ามา พร้อมมองเธอแล้วยิ้มให้ ในความคิดของเจนิสา คิดว่าช่างเป็นรอยยิ้มที่อ่อนโยนและอ่อนหวานยิ่งนัก เธอหามานานผู้ชายที่มีบุคลิกและนิสัยเหมือนผู้หญิง นั่นคืออ่อนโยนเหมือนผู้หญิง มานานแสนนาน วันนี้เธอบอกกับตัวเองว่า ผู้ชายคนนั้นคือต้นน้ำ
เจนนิสา เบือนหน้าไปอีกทางพร้อมพยายามเก็บอาการเขินอายเอาไว้ จากนั้นเธอก็รวบรวมความกล้าแล้วพูดออกไปว่า
ต้นน้ำ คือ... คือ... ฉัน ฉัน...ฉัน เอ่อ... ฉัน ..ฉันเจนนิสาพยายามจะพูดแต่พูดไม่ออก
อะไรหรือครับต้นน้ำพูดพร้อมยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน
ฉันชอบเธอเจนนิสาพูดออกไปอย่างเสียงดัง คนรอบข้างหันมามองเธอเป็นตาเดียวกัน พร้อมซุบซิบนินทากันใหญ่ แต่เจนนิสาไม่สนใจ
ต้นน้ำอึ้งไปสักครู่หนึ่งพร้อมพูดออกมา หน้าตาเฉยชาอย่างที่สุด
ขอบคุณนะ แต่ฉันไปไม่ชอบผู้หญิงอย่างเธอหรอกต้นน้ำพูดน้ำเสียงเรียบเฉย แต่ทำร้ายความรู้สึกและหัวใจดวงน้อย ๆของเจนนิสาเหลือเกิน
เสียงหัวเราะดังขึ้นในบริเวณรอบข้างนั้น มันเป็นเสียงหัวเราะที่ขบขันในตัวเจนนิสาที่ไม่เจียมตัว ไปหลงรักหนุ่มเจ้าเสน่ห์อย่างต้นน้ำเข้านั่นเอง
เมื่อเจนนิสาไปที่โต๊ะซึ่งเป็นที่รวมแกงค์ลูกหมูของเธอนั่นเอง ปลาซึ่งเป็นเพื่อนเธอหันมามองเธอพร้อมแหวใส่อย่างไม่พอใจเมื่อรู้ว่าเจนิสาไปบอกชอบต้นน้ำ เพราะเสียชื่อแกงค์
เจน แก รู้ตัวหรือเปล่าทำอะไรลงไป อีเพื่อนสมองตื้นปลาด่า แต่ก็น้ำเสียงไม่จริงจัง เพราะไม่อยากให้เพื่อนเสียใจ
สมองตื้น หมายความว่าอะไรเจนนิสาไม่เข้าใจ พร้อมทำหน้างง
ก็ทำอะไรไม่คิดถึงผลเสียที่จะตามมานะสิฉันก็เรียกแกว่า สมองตื้นปลาด่า แต่ไม่จริงจัง
ฉันไปทำอะไรให้แกไม่พอใจอีกละเจนแหวใส่บ้าง
ทำอะไรนะเหรอ ก็แกไปบอกชอบไอ้นั่นนะสิปลาโต้ตอบกลับ
ไอ้นั่นไหนเจนไม่เข้าใจ
ก็ไอ้ต้นน้ำ ไอ้เทพบุตรประจำโรงเรียนนี้ แต่เป็นไอ้ห่วยประจำแกงค์ของเรานะสิปลาตอบอย่างไม่พอใจ
ฉันก็ไม่เข้าใจอยู่ดี ว่ามันเสียหายตรงไหน แล้วก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าพวกแกโกรธฉันเพราะอะไรเจนบอกพร้อมส่ายหัว
หือเจน แกเป็นลูกพี่แกงค์เรานะเว้ย แล้วลูกพี่ไปชอบไอ้ห่วยคนหนึ่งเนี่ย ลูกน้องที่ไหนมันจะรับได้วะปลาตอบอย่างเหลืออด
ห่วย ห่วยตรงไหนปลาเจนโต้
ก็ห่วยตรงที่ มันดีแต่วาดรูป เล่นดนตรี แล้วก็ดีแต่ฟันผู้หญิงน่ะสิ หรือแกคิดว่าไม่ห่วยปลาเถียงพร้อมเท้าสะเอว
ไม่ห่วย เพราะว่าเวลาที่ฉันฟังเพลงของมันก่อนแข่งขันเทควันโด ฉันถึงได้เหรียญทองมาเจนเถียง
เจนนี่แกกล้าเถียงฉัน เพราะออกรับแทนคนอย่างมันหรือปลาโมโหเลือดขึ้นหน้า
ขอโทษเจนกล่าวเสียงอ่อยทันทีเมื่อรู้สึกตัว ปลาค่อย ๆคลายความโมโห
ดี เห็นว่ามันดีนักใช่ไหม ฉันจะบอกอะไรแกให้ ไอ้ห่วยนั่น มันเอาเรื่องแกไปโพนทะนาทั่ว
โรงเรียน ว่าแกเป็นหนึ่งในบัญชีดำมันแล้วปลาบอก
บัญชีดำอะไรเจนถามอย่างสงสัย
โหเจน แกนี่เก่งแต่ใช้กำลัง จริง ๆนะ ก็ถ้าแกขึ้นบัญชีดำมันแล้ว ก็แสดงว่าแกผ่านเรื่องอย่างว่ามากับมันแล้วนะสิปลาบอกอย่างเหลืออด พร้อมโมโหแทนเพื่อน
ไม่จริง ง่ะเจนพูด
ไม่จริง เหรอ แกก็ไม่ถามคนทั้งโรงเรียนเลยไป เฮ้ยเพราะอย่างงี้แกงค์เราต้องเสียเครดิต แถมลูกน้องในแกงค์สิบคนก็ลาออกกันไปยังไม่ทันที่ปลาจะพูดจบ เจนก็เดินออกไป ตรงไปที่ต้นน้ำที่กำลังเล่นกีตาร์พร้อมร้องเพลงอย่างอารมณ์ดี
จากนั้นเธอก็ต่อยไปหนึ่งหมัด
ไอ้คนปากเสีย นิสัยห่วยเจนพูดพร้อมร้องไห้ออกมา
ต้นน้ำเช็ดเลือดที่มุมปาก พร้อมยิ้มให้เหมือนหยัน ยิ่งทำให้เจนรู้สึกเจ็บปวดยิ่งนัก
ชาตินี้ฉันจะไม่ขอพบคนอย่างแกอีกจากนั้นเจนก็วิ่งออกไป
กลับมายังปัจจุบันซึ่งเจนที่พึ่งตื่นจากภวังค์ มองหน้าต้นน้ำอย่างไม่ถูกชะตา
ผมขอแนะนำนะครับ นายหญิง นี่คุณ..มะพร้าวทำท่าจะแนะนำ
ไม่ต้องหรอกมะพร้าว รู้จักกันแล้ว สมัยเรียนมัธยมน่ะต้นน้ำกล่าว
อ๋อ รู้จักกันก็ดีแล้ว แสดงว่าเป็นเพื่อนกันใช่ไหมครับมะพร้าวถามโดยไม่สังเกตสีหน้าเจน
ก็ทำนองนั้นเจนตอบ พยายามไม่สบตาต้นน้ำเพราะเดี๋ยวจะควบคุมอารมณ์ขุ่นเคืองไม่ได้
นายหญิง เจอหน้าเพื่อนเก่าแต่ทำไม ทำหน้าเหมือนปวดท้องขี้อย่างนั้นครับมะพร้าวแซว
ก็จะไม่ให้ปวดท้องขี้ได้อย่างไรละมะพร้าว ก็หน้าเพื่อนเก่าคล้ายยาระบายออกขนาดนี้เจนเหน็บแนมต้นน้ำพร้อมยิ้มให้ซื่อ ๆ
พึ่งรู้ว่าเกาะนี้ มีลิงเห่าได้เหมือนหมาด้วยนะมะพร้าว นายว่าไหมต้นน้ำเอาคืน
ฟ้าใสแอบเอามือปิดปาก ขัน ๆ แต่รักษามารยาทไม่อยากให้เจนนิสาไม่พอใจ
นายว่าใครเป็นลิงเจนถามอย่างไม่พอใจ
แล้วเธอจะร้อนตัวไปทำไมล่ะ เอ.. หรือว่าเมื่อเช้า ส่องกระจก รู้สึกว่าตัวเองอยู่เกาะนานเกินไป หน้าชักเหมือนลิง ไปทุกทีต้นน้ำกล่าวยิ้ม ๆ ฟ้าใสหัวเราะเบา ๆ
มะพร้าว ดูแลกันเองแล้วกันนะ ฉันไปละ เห็นหน้าบางคนแล้ว..ปวดขี้เจนกล่าวพร้อมเดินไปอย่างอารมณ์เสีย
เจนนิสาเดินไปที่หอพัก ซึ่งมีลูกปลาเพื่อนสนิทของเธอนั่งทำบัญชีอยู่
ไอ้ปากหมา ปากเสีย ฉันเกลียดแกเจนนิสากล่าวพร้อมกำหมัดทุบเตียงคนเดียว ลูกปลาเห็นดังนั้นก็แปลกใจ
เจนเป็นไรไป อารมณ์เสียมาจากไหนปลาถาม
จะไม่ให้อารมณ์เสียได้ไง ก็ฉันโดนหมามันกัดมาเจนตอบอย่างฉุนจัด
หมาเหรอ หมาที่ไหน บนเกาะนี้มีหมาด้วยเหรอ แล้วแกเป็นไรมากเปล่าเนี่ยปลาเดินเข้าดูเพื่อนอย่างเป็นห่วง
ก็หมา .. ก็ไอ้ห่วยนั่นนะสิเจนตอบอย่างไม่พอใจ
ไอ้ห่วยไหนปลาถามอย่างสงสัย
ก็ไอ้ห่วยประจำแกงค์เรานะสิเจนตอบ
ฮ่ะ..ไอ้ต้นน้ำมันมาถึงนี่เลยหรือนี่ปลาตกใจทันทีที่รู้
ก็ใช่นะสิ ขนาดมาหลบอยู่มุมโลกขนาดนี้ มันยังตามมาถูกเลย ท่าทางชาติที่แล้วคงไปทำเวรทำกรรมกับมันไว้แน่เลยเจนตอบอย่างไม่พอใจ
แล้วเดินหนีมันมาทำไม ทำไมไม่ตอกกลับไปให้เจ็บแสบ ให้สมกับฉายาปากตะไกของแกปลากล่าวอย่างไม่พอใจ
ไม่รู้ เห็นหน้ามันนึกไม่ออกว่าจะด่ามันว่าอะไรเจนกล่าวเสียงอ่อย
หือเจน ที่ด่ามันไม่ออก เพราะยังรักมันนะสิปลาพูดอย่างหมันไส้
ไม่ใช่สักหน่อยเจนปฏิเสธ
อย่าเถียง ใช่ชัด ๆปลากล่าวพลางชี้หน้าเพื่อนที่พยายามจะพูดต่อ
แล้วนี่พาแฟนมาด้วยเจนกล่าวอย่างเสียใจ
โห พาแฟนมาเย้ยถึงนี่ ไอ้นี่มันน่านักปลากล่าวอย่างโมโหแทนเพื่อน
ทำไงดี ปลา ไม่อยากเจอหน้ามันเลย นี่มะพร้าวก็บอกว่ามันอยู่เป็นอาทิตย์เลยเจนบ่นออกมา
นี่เจนฉันนึกอะไรออกแล้ว ในเมื่อมันมาหาเราถึงนี่ เราก็หาทางแกล้งมันเลยสิปลากล่าวพร้อมทำหน้าอย่างมีเลศนัย
แกล้งมันเหรอ แกล้งยังไงละเจนยิ้มออกมา เหมือนเห็นด้วยกับแผนการร้ายของเพื่อนสนิท
ก็พรุ่งนี้เห็นมะพร้าวบอกว่ามันจะไปขับเรือเล่นกลางทะเลใช่ไหม แผนเราก็อย่างนี้เลยทั้งสองสาวนั่งวางแผนกันอยู่สองคนพร้อมหัวเราะอย่างสะใจ โดยหารู้ไม่ว่ามะพร้าวได้ยินแผนการทั้งหมดว่าทั้งสองจะเจาะถังน้ำมันของเรือให้น้ำมันหมด แล้วปล่อยให้ต้นน้ำลอยอยู่กลางทะเล
รุ่งเช้าของวันที่ต้นน้ำจะไปขับเรือกลางทะเลก็มาถึง
เจนนิสากับลูกปลาหัวเราะกันคิกคักอยู่สองคนโดยหารู้ไม่ว่า เวลาข้างเหตุการณ์จะไม่เป็นอย่างที่สองคนคิด
ต้นน้ำก็เดินออกมาพร้อมฟ้าใส หากแต่ว่าฟ้าใสเหมือนใส่ชุดอยู่บ้านเหมือนจะไม่ออกไปด้วย
คุณต้นน้ำครับ คือนายช่างเรือ เมื่อคืน เมาหนัก เดินไม่ดูทางตะปูตำเท้ามาขับเรื่อให้ไม่ได้ มะพร้าวกล่าว
แล้วไง มะพร้าวต้นน้ำเอ่ยถามพร้อมยิ้ม
เราก็เลยแก้ปัญหาโดยให้ คุณเจนขับเรือให้คุณแทน เพราะเธอก็ชำนาญเรื่องขับเรือแล้วก็การช่างมะพร้าวบอก
เจนนิสาทำท่าจะขัดแต่ก็ไม่ทันแล้ว ลูกปลาหาวิธีแก้อยู่เพราะไม่อยากให้ทั้งสองอยู่กันตามลำพัง เพราะกลัวว่าเพื่อนของเธอจะใจอ่อน แล้วเสียใจอีกครั้ง
ไม่เป็นไรเจน เดี๋ยวฉันไปด้วยปลาออกความเห็นทำท่าจะเดินตาม
คุณลูกปลาครับ วันนี้คุณต้องช่วยผมทำบัญชี เพื่อทำเป็นเอกสารส่งไปให้ลูกค้า คุณคงไปกับคุณเจนไม่ได้แล้วละ ไป ไปกับผมมะพร้าวไม่รอให้ปลาปฏิเสธ ดึงมือเธอไปอีกทางทันที ลูกปลามองเจนนิสอย่างหมดหนทางช่วย
Lovers
0 คน เลิฟเก่งกาจ
หน้าส่วนตัว
1437
