2 มกราคม 2549 14:07 น.
เก่งกาจ
โอ๊ย!!ขิมจิกหัวเด็กผู้หญิงคนหนึ่งมาตบหนึ่งฉาด พร้อมถือคัตเตอร์เตรียมกรีดหน้าเด็กหญิงคนนั้น
ถ้าเธอไม่กลับมา หน้ายัยนี่ยับแน่!ขิมขู่
Rainได้ยินเสียงคนร้องจึงหันกลับมาเธอเห็นดังนั้น เธอโกรธขิมมาก
เธอทำอะไรของเธอ!! Rainตะโกนเสียงแข็งอย่างโกรธจัดที่เห็นขิมรังแกคนอื่นอย่างนั้น
เรามีเรื่องต้องตกลงกันขิมกล่าวจุดประสงค์ของเธอ
คิดว่าตัวเองเก่ง แล้วจะมารังแกคนที่อ่อนแอกว่าอย่างนี้เหรอ Rainกล่าวเสียงแข็ง
ก็ฉันพูดดีกับเธอ เธออยากไม่ฟังเองนี่ขิมกล่าวในมือยังคงใช้คัตเตอร์จี้ไปที่หน้าของเด็กคนนั้น
ฉันยอมฟังก็ได้!! แต่ต้องปล่อยเด็กนั่นไปก่อน!! Rainต่อรอง ได้ผลขิมปล่อยเด็กทันทีจากนั้นก็เดินตรงไปที่ Rain
เอาละเข้าเรื่องของเราได้แล้ว ฉันอยากวัดตัวต่อตัวกับเธอขิมท้าRainด้วยสีหน้าจริงจัง
เดิมพันของเธอละ Rainถาม
ใครชนะ ได้เป็นแฟนจินและห้ามคนแพ้ยุ่งเกี่ยวกับเขาเด็ดขาด!!เธอบอกข้อตกลงของผู้ชนะ
ได้แต่ ถ้าฉันชนะ เธอต้องสัญญาว่าจะไม่ระรานเด็กในโรงเรียนฉัน ไม่งั้นฉันเอาเธอตายแน่!! Rainบอกข้อเสนอ
หลังจากนั้นทั้งสองก็เปลี่ยนชุดเป็นนักกีฬาเทควันโด
ทั้งสองต่างตั้งท่าเตรียมพร้อมสู้ยังไม่ทันที่กรรมการจะเป่านกหวีดเริ่มการแข็งขัน ขิมก็ปล่อยหมัดไปที่ใบหน้าของRainอย่างเต็มแรง พร้อมกระโดดเตะกลางหน้าอกRainอย่างจัง
เธอนี่มันลอบกัดเก่งเสียจริง!! Rainเอามือกุมปากพร้อมเช็ดเลือกที่ไหลตรงมุมปาก แล้วพยุงร่างของตนเองลุกขึ้นมา
Rainรู้ดีว่าขิมไม่เล่นตามกฎกติกาแล้ว เธอจึงไม่คิดที่จะสู้ตามเกมส์ต่อไป
Rainวิ่งเข้าไปหาขิมจะชกไปที่ใบหน้าของขิมแต่ขิมหลบทัน แต่ทันที่ขิมไม่ทันระวัง เธอก็หมุนตัวพร้อมฟาดขาไปกลางอกขิม ขิมล้มลงเพราะไม่อาจต้านแรงนั้นได้
หากแต่ขิมก็ไม่ยอมแพ้ เธอเตะไปที่ข้อเท้าของRain ในจังหวะที่Rainล้มหงายตัวนั้น ขิมก็ฟาดเท้าไปที่ท้องน้อยของRainอย่างเต็มแรง Rainจุกมากยังไม่ทันจะตั้งตัว ขิมก็กระโดดคร่อมตัวพร้อมจิกหัวRainมาต่อยอย่างไม่ยั้ง
คิดจะมาเป็นคู่แข่งของฉันมันไม่ง่ายนักหรอกนะ!!ขิมประกาศกร้าวพร้อม ต่อยRainไม่ยั้งมือ ผู้คนรอบด้านได้แต่รอลุ้นว่าRainจะสู้ได้หรือไม่ ไม่มีใครกล้าไปช่วยRainจากการทำร้ายของขิมได้สักคน
ในจังหวะนั้นเองRainก็คว้ามือของขิมที่กำลังจะต่อยมาที่ใบหน้าของเธอพลางจับหักข้อมือจนขิมร้องโอดครวญออกมา จากนั้นเธอก็ผลักขิมเต็มแรงจนกระเด็นไปอีกทางทันทีที่Rainจะปล่อยหมัดบ้างก็มีเสียงออด ดังขึ้นเป็นสัญญาณบอกว่าหมดเวลาการแข็งขัน
เธอแพ้ฉันแล้วนะ ต่อไปอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก ไม่งั้นเธอตายแน่!!จากนั้นRainก็ผลักอกขิม แล้วผละเดินจากไป
ทันใดนั้น ขณะที่Rainไม่ระวังตัว ขิมก็ใช้คัตเตอร์วิ่งกระโจนหาRain หากแต่Rainรู้ทันจึงหันหลัง แล้วตวัดขาไปที่กลางหน้าของขิม ขิมล้มลงอย่างแรง พร้อมสลบไปทันที
ลูกพี่ เจ๋งที่สุดเลยฮ่ะกะเทยคนหนึ่งซึ่งเป็นลูกน้องของRainชม
มันแน่อยู่แล้ว Rainกล่าวพร้อมยิ้มออกมา
ว่าแต่คืนนี้เราจะไปฉลองที่ไหนดีละฮ่ะลูกน้องของRainถาม พลางทำท่าคิดว่าจะไปที่ไหนกันดี
ที่ไหนดีละ อ๋อฉันรู้แล้ว.... Rainกล่าวพลางยิ้มออกมาอย่างมีแผน
Rainพาที่ผับแห่งหนึ่งที่คนนิยมไปที่สุดมากในขณะนี้ เมื่อไปถึงเธอไม่รีรอที่จะออกไปเต้นอย่างสนุกสุดเหวี่ยงกลางฟลอร์
เอ้าพวกเรา!! สนุกให้เต็มที่เลยนะ Rainกล่าวพลางเหวี่ยงไม้เหวี่ยงมือไปตามจังหวะเพลง
ทันใดนั้นเองร่างของเธอก็ไปชนกับใครคนหนึ่ง
คนคนนั้นคือชายร่างสูงโปร่งคนหนึ่ง หน้าตาท่าทางเอาเรื่องRainไม่น้อย
ขอโทษ Rainกล่าวพลางจะออกไปเต้นต่อ แต่ชายคนนั้นก็ดึงมือเธอเอาไว้
คิดว่าขอโทษแล้วจะหายกันได้ง่าย ๆอย่างนั้นเหรอ!?!ชายคนนั้นตวาดเสียงดัง แต่Rainไม่มีท่าทีสะทกสะท้าน
ซวยจริง ๆ!! ทำไมวันนี้ฉันเจอแต่คนกวนประสาทนะ Rainกล่าวเหมือนสะกดกลั้นความไม่พอใจเอาไว้
ยัยตัวแสบกล้าดียังไงมารังแกน้องสาวของฉัน!!ชายคนนั้นค่อย ๆกล่าวอย่างช้า ๆ แต่ชัดเจน พร้อมมองRainด้วยสายตาเอาเรื่อง
น้องสาวของนาย ใครกัน? Rainถาม พลางเอามือเท้าสะเอวอย่างไม่เกรงกลัว
จะใครซะอีกละ? ก็ขิมคนที่มีเรื่องในวันนี้นะสิชายคนนั้นตวาดอีก
นายกับยัยนั่นสมเป็นพี่น้องกันจริง ๆเลยนะว่างมากนักหรือไง วันๆเอาแต่หาเรื่องคนอื่น Rainด่าชายคนนั้น ที่ยืนจะเอาเรื่องเธอในขณะนี้
ใช่ แล้วจะทำไม จะว่าไปเธอนี่ก็หน้าตาไม่เลวเหมือนกัน... พี่ชายของขิมลูบไล้ใบหน้าของRain Rainพยายามปัดมือนั้นไป แต่พี่ชายของขิมไม่เลิกรา
เรามาสนุกกันดีกว่านะพี่ชายขิมทำท่ากรุ้มกริ่มกับRain Rainชักจะหมดความอดทน
เอามือสกปรก ๆของนายออกไปเดี๋ยวนี้นะ!!
2 มกราคม 2549 14:06 น.
เก่งกาจ
แล้วเรื่องที่เธอประกาศเป็นศัตรูกับฉันจะว่ายังไง?!ผมกล่าวเสียงดังเหมือนจะขู่ให้เธอรู้สึกกลัว แต่มันไม่ได้ผมครับ เธอไม่เกรงกลัวผมสักนิด
ฉันไม่เคยประกาศเป็นศัตรูกับใครถ้าคนพวกนั้นไม่มากวนประสาทฉันก่อนเธอกล่าว
แต่มีคนเค้าบอกฉันว่าอย่างนั้นจริง ๆนี่นาผมถามเธอเหมือนอยากจะสืบว่าความจริงเป็นอย่างไรกันแน่
ไอ้สารเลวนั่นนะสิ นายนี่มันโง่จริง ๆที่ปล่อยให้ไอ้คนพรรค์ต่ำอย่างนั้นหลอกเอาได้!!เธอเย้ยผม พร้อมรอยยิ้มที่มุมปากเหมือนหยันผม
โง่อย่างนั้นเหรอ?! รู้ไหมฉันเกลียดที่สุด ก็คือมีคนมาด่าฉันว่าโง่ โดยเฉพาะเป็นผู้หญิง!!ผมค่อยกล่าวเหมือนสะกดกลั้นอารมณ์
ฉันไม่อยากเสียเวลากับเรื่องไร้สาระนะ ท่าอยากจะวัดกันตัวต่อตัวก็ได้ เข้ามาเลยเธอท้าทายผม พร้อมกำหมัดขึ้นเป็นเชิงเตรียมพร้อม
ไม่มีใครสอนเธอหรือว่าอยู่ต่อหน้าผู้ชายอย่าอวดเก่งผมกล่าวกับเธอ พร้อมหยันเธอนิดหนึ่งประมาณว่าเธอจะมีปัญญาทำอะไรผมได้
กับกุ๊ย สวะอย่างนายคงไม่ต้องใช่มารยาทหรอก สิ้นคำเธอก็ตบผมไปหนึ่งฉาดอย่างแรงหน้าผมสะบัดตามแรงตบนั้น และ นั่นคือสิ่งเริ่มต้นของสงครามทางอารมณ์ ระหว่างผมและเธอ
นี่เธอกล้าตบฉันหรือ อย่าอยู่เลยยัยตัวแสบ!!!จากนั้นเธอก็เริ่มก่อนโดยกำหมัดจะต่อยมาที่ใบหน้าผมเต็มแรง แต่ผมหลบได้ทันครับ จากนั้นผมก็รวบร่างทางด้านหลังเธอไว้
กล้า ๆอย่างนี้เสปกฉันเลย อย่างนี้มันต้องโดนจากนั้นผมก็รีบห้อมแก้มเธอฟอดใหญ่ มันทำให้เธอยิ่งโกรธผมหนักเข้าไปอีก แต่ยิ่งเธอดิ้นรน ผมก็ยิ่งกอดรัดเธอแน่นเข้าไปอีก
ไอ้บ้า!! กล้าดียังไงมาทำกับฉันแบบนี้!!เธอหันไปจะขอความช่วยเหลือจากลูกน้อง
พวกแกยืนเซ่ออะไร จัดการกับพวกมันสิ แต่ลูกน้องของ Rainก็สู้อะไรลูกน้องผมไม่ได้ พร้อมสยบต่อบาทาของลูกน้องผมโดยสิ้นเชิง
ผู้หญิงบ้าอะไร!! ตีนหนักเหมือนกระบืออย่างนี้..ลูกน้องสองคนของ Rainโอดครวญออกมาหลังจากสู้ลูกน้องผมไม่ได้
เป็นไง ยอมฉันหรือยัง??ผมถามเธอทันที หวังให้เธอยอมจำนน แต่หาได้เป็นเช่นนั้น
ฉันไม่ยอมก้มหัวให้กับเศษมนุษย์อย่างแกหรอก!!เธอกล่าวเสียงแข็ง พร้อมท่าทีอวดดี
คำก็สวะ สองคะก็เศษมนุษย์ ผู้หญิงอย่างเธอดีนักหรือไง?!ผมว่าเธอตอบบ้าง แต่เธอยังไม่ยอมรดราวาศอกเช่นเคย
ก็ดีกว่าคนอย่างนายละกัน!!เธอตวาดใส่ผม แต่ผมไม่สะทกสะท้าน
ปล่อยนะไอ้บ้า!! ฉันบอกให้ปล่อย!! Rainร้องโอดครวญ เนื่องจากเธอยิ้นดิ้นรน ผมก็ยิ่งกอดรัดจนแน่น
ไม่ปล่อย!! อยากรู้นักผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างเธอจะมีปัญญาทำอะไรฉันได้ ทันทีเมื่อสิ้นคำของผม เธอก็กระทืบเท้ามาที่เท้าผมอย่างเต็มแรง ผมรีบปล่อยเธอพลางกุมเท้าอย่างเจ็บปวด ไม่ทันที่ผมจะได้ตั้งหลัก เธอก็ใช้เข่าตีไปที่เป้ากางเกงผมอย่างแรง
ยัยบ้าเอ๊!! จำเอาไว้นะ ฉันจะทำให้เธอเจ็บแสบถึงที่สุดเลยทีเดียว!!ผมกล่าวฝากรอยแค้นไว้กับเธอ
ฝันไปเหอะ!! ต่อให้ฉันเห็นนายตายไปต่อหน้าฉันก็ไม่มีวันเสียน้ำตาให้คนอย่างนายหรอก...เธอกล่าวพร้อมรีบวิ่งหนีไป พร้อมกับความรู้สึกประหลาดที่ก่อขึ้นในใจ
วันหนึ่งมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งนำส่งดอกกุหลาบขาวพันดอกมาให้ผมที่ซ้อมเทควันโดในวันวาเลนไทน์
เธอชื่อขิมเป็นรุ่นน้องในชมรมเทควันโด ได้ข่าวว่าเธอแอบชอบผมมานานดังนั้นเมื่อเธอรู้ข่าวจากคนข้างเคียงผมว่าตอนนี้ ผมกำลังแอบชอบ Rain เธอจึงไม่รอช้าที่จะเปิดเผยใจตนเองเพราะกลัวจะสูญเสียผมไป
เธอเดินเข้ามาหาผมพร้อมดอกกุหลาบขาวในมือหนึ่งดอก
ฉันชอบพี่มาก ๆเลย เป็นแฟนกับฉันได้ไหมคะเธอกล่าวพร้อมยื่นดอกกุหลาบขาวให้ผม
ไม่ได้ผมตอบเรียบๆแต่จริงจัง จนฝ่ายหญิงถึงแก่ผงะไม่คิดว่าจะได้ยินคำปฏิเสธที่ทำร้ายจิตใจขนาดนั้น
ทำไมล่ะคะ??เธอถามอ่อยๆ ผมไม่กล่าวสิ่งใด ได้แต่ยื่นบางอย่างให้กับเธอมันคือใบสนเท่ห์ที่ผมตั้งใจทำเพื่อประกาศบางอย่างแก่ทุกคน
ลูกพี่ฮ่ะ!! ลูกพี่!!ลูกน้องที่เป็นกะเทยคนหนึ่งของ Rainเรียกเธอ พร้อมใบหน้าที่แตกตื่นในมือถือใบสนเท่ห์ใบหนึ่งมาด้วย
อะไร??เธอเอ่ยถามเสียงเข้ม
ดูนี่สิฮ่ะกะเทยคนนั้นยื่นใบสนเท่ห์ให้เธอดู ทันทีที่ Rainหยิบไปอ่านก็โกรธจนหน้าแดงทันที
ในข้อความนั้นมีใจความว่า
ใครกล้าแตะ Rainของฉันแม้แต่ปลายก้อย ได้เห็นดีกัน ลงชื่อ จิน!!
เธอขยำใบสนเท่ห์ทิ้งทันที แต่ทันใดนั้นก็มีหญิงสาวคนหนึ่งท่าทางไม่เป็นมิตรเดินเข้ามาหา Rainด้วยท่าทีที่เอาเรื่อง
เธอใช่ไหม? ผู้หญิงที่ชื่อ Rainแฟนจิน..ยัยนั่นถาม Rain
ฉันไม่เคยเป็นแฟนนายงี่เง่านั่น Rainปฏิเสธเสียงแข็งแววตาเอาเรื่องไม่แพ้กัน
แต่จินเค้าบอกฉันอย่างนั้นนี่ขิมกล่าวเสียงแข็งเหมือนจะบีบให้เธอยอมรับ
นายนั่นจะบอกเธอว่ายังไง ฉันไม่สนใจนะ หมดธุระแล้วใช่ไหม?!?! Rainกล่าวเสร็จก็ผละจากไปทันทีอย่างไม่อยากมีเรื่อง
กลับมาเดี๋ยวนี้นะ!! ฉันบอกให้กลับมาขิมตะโกนเสียงแข็งแต่ไม่เห็น Rainกลับมา เธอจึงคิดทำบางอย่าง
โอ๊ย!!
2 มกราคม 2549 14:03 น.
เก่งกาจ
สวัสดีครับ คุณผู้อ่าน ผมเป็นใครคุณคงอยากทราบ แต่ว่าผมขออนุญาตไม่กล่าวถึงตนเองก่อน ผมอยากแนะนำผู้หญิงคนหนึ่งให้คุณผู้อ่านรู้จัก ใครนะหรือครับ?? เธอชื่อ Rainครับ เธออายุรุ่นราวคราวเดียวกับผม นิสัยของเธอเป็นคนมุทะลุ ดุดัน ไม่ชอบเห็นคนอื่นรังแกคนที่อ่อนแอกว่า ผมรู้ได้ยังไงนะหรือครับ?? ก็ลองไปชมเหตุการณ์นี้ดูสิครับ เป็นเหตุการณ์ที่ทำให้ผมและเธอต้องพบเจอกันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ก็คือเธอไปมีเรื่องกับนักเรียนชายคนหนึ่งในสังกัดของผม เหตุเพราะผู้ชายคนนี้ทิ้งรุ่นน้องที่โรงเรียนเธอไปอย่างไม่มีเยื่อใย
ขณะที่รุ่นน้องของผมกำลังเดินกลับบ้านอยู่นั้น ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งพร้อมสมุนที่เป็นกะเทยอีกสองคนยืนขวางทางอยู่
พวกเธอมายืนขวางทางฉันทำไม..ชายหนุ่มคนนั้นถามเมื่อเห็นนักเรียนหญิงซึ่งดูเหมือนจะเป็นหัวหน้ากลุ่ม ในตอนนั้นก็มีลมพัดอย่างรุนแรง เหมือนเป็นลางบอกเหตุร้ายในเวลาอันใกล้นี้
ถามได้ ฉันก็มีธุระกับนายนะสิ!!Rainกล่าวเรียบแต่เยือกเย็นจนชายหนุ่มคนนั้นเริ่มกลัว
แต่ฉันไม่มีธุระกับพวกเธอ!!ชายหนุ่มคนนั้นกล่าว พร้อมแววตาที่ส่อแววระแวดระวัง
แต่ฉันมี! สิ้นคำ เธอก็ตบหน้าชายคนนั้นไปหนึ่งฉาด พร้อมแววตาแข็งกร้าว
ยัยบ้าเอ๊ย!!!ฉันไปทำอะไรให้แก ชายหนุ่มคงนั้นกุมแก้มที่โดนแรงตบเข้าเต็มแรงด้วยความเจ็บพร้อมกล่าวอย่างอารมณ์เสีย
ทำอะไรนะเหรอ.. แกจำไม่ได้หรือว่าไปทำสารเลวอะไรไว้ Rainตบอีกฉาดอย่างเต็มแรง
ชายคนนั้นสุดจะทน ทำท่าจะเงื้อมือตบหญิงสาว หากแต่เห็นพักพวกของ Rainที่รูปร่างบึกบึนจึงไม่กล้าเสี่ยงได้แต่ข่มอารมณ์โกรธไว้
ผู้ชายที่ทำกับผู้หญิงเหมือนดอกไม้ริมทางแบบนี้ ให้อภัยกันไม่ได้!!! Rainค่อยๆกล่าวอย่างเรียบ ๆแต่แฝงไว้ด้วยความน่ากลัว
แกจะทำอะไรฉันนะ??ชายหนุ่มคนนั้นกล่าวอย่างเกรงกลัวสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกับตนเอง
ไม่มีอะไรมากหรอก แค่อยากให้แกลิ้มรสการตกเป็นเมียกะเทยสักหนึ่งคืน เป็นการสั่งสอนแค่นั้นเองเธอกล่าวพร้อมส่งสัญญาณให้ลูกน้องที่เป็นกะเทยทำตามคำสั่ง เจ้าพวกนั้นลงมือทำตามอย่างไม่รอช้า เพราะจะได้มีผู้ชายมาตกถึงท้องสักที นี่คงเป็นสิ่งที่มันต้องการจึงยอมร่วมมือกับ Rain
แกทำอย่างนี้ไม่ได้นะ!! อีนังบ้า นังโรคจิต!!! ฉันจะให้ลูกพี่ฉันมาเล่นงานแกให้หนักเลย โอ๊ย!!! หยุดเดี๋ยวนี้นะอีนังบ้า !!ชายคนนั้นร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดแต่แวบหนึ่งก็รู้สึกมีความสุขอย่างประหลาด
หลังจากวันนั้นไม่นานชายคนนั้นก็มาขอความช่วยเหลือจากผมให้แก้แค้น Rain ผมไม่ได้สอบถามรายละเอียดอะไรมากรับปากที่จะช่วยลูกน้องทันที
เหตุที่ผมช่วยเขาเพราะในฐานะหัวหน้าแกงค์ไม่ต้องการให้ใครมาเหยียดหยามลูกน้องในกลุ่มจึงรับปากทั้งที่ไม่ทราบต้นสายปลายเหตุ
ก่อนอื่นผมต้องขอแนะนำตนเองก่อน ผมชื่อ จินครับ ผมเป็นคนที่ค่อนข้างมุทะลุดุดันไม่แพ้ Rain หรือเรียกว่าขิงก็รา ข่าก็แรง
ลูกพี่ครับชายคนที่ Rainหาเรื่องเรียกผม
มีอะไร แล้วนั่นหน้านายไปโดนอะไรมาผมถามเสียงเข้ม ขณะกำลังฝึกซ้อมเทควันโดกับลูกน้องอีกคนหนึ่งอย่างจริงจัง
ลูกพี่ต้องช่วยผมแก้เผ็ดยัยบ้าที่ส่งลูกน้องมารุมโทรมผมนะครับชายคนนั้นอ้อนวอนผม ในตอนนั้นผมจับลูกน้องที่เป็นคู่ซ้อมให้ทุ่มลงได้ และหันไปถามชายรุ่นน้องด้วยสีหน้าจริงจัง
ผู้หญิงคนเดียวทำไมมีพิษสงนัก
มันร้ายกาจมากนะครับ ถึงขั้นประกาศว่าหากมันเห็นพวกเราเข้าไปในถิ่นมัน มันจะยำให้เละชายคนนั้นใส่ไฟ จังหวะนั้นผมก็กระโดดเตะเจ้าแผ่นกระดานบาง ๆที่คู่ซ้อมเตรียมไว้ให้อย่างแรงจนมันแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ อย่างโกรธแค้น
ยัยนั่นกล้าขนาดนั้นเลยเหรอ
ครับชายคนนั้นตอบพลางแอบลอบยิ้มที่สามารถใส่ไฟได้สำเร็จ
หมดธุระของนาย ออกไปได้แล้วผมกล่าวเสียงเข้ม
แล้วลูกพี่จะจัดการมันให้ผมหรือเปล่าชายคนนั้นเร้าหรือ
ถ้าสิ่งที่นายพูดเป็นเรื่องจริง ยัยนั่นได้เจอกับฉันสักตั้งแน่!!ผมประกาศกร้าวพร้อมหักไม้ที่อยู่ในมืออย่างแค้นเคืองที่ผู้หญิงที่ชื่อ Rainมาหยามศักดิ์ศรีแกงค์ของผมถึงเพียงนี้
วันนั้นผมเข้าไปขวางเธอพร้อมลูกน้องผม ที่เป็นทอมบอยอีกสองคนด้วยท่าทีที่เอาเรื่องเธอถึงที่สุด
พวกนายมายืนขวางทางพวกฉันทำไม Rainถามเรียบ ๆเช่นเคย แต่แววตามองมาที่พวกผมเหมือนไม่ยอมเช่นกัน
ยัยตัวแสบเธอใช่ไหมที่ชื่อ Rainผมถามเธอ เราสองคนต่างมองกันอย่างไม่มีใครกลัวใคร
ใช่ มีอะไร..เธอตอบอย่างฉะฉาน ผมคิดในใจว่าผู้หญิงคนนี้ช่างกล้าเสียเหลือเกิน ขนาดอยู่ต่อหน้าผมยังไม่มีท่ากลัวเกรงสักนิด
เธอใช่ไหม?? ที่มีเรื่องกับเด็กฉันเมื่อหลายวันก่อนผมถามพร้อมเดินเข้ามาหาเธอ ตายังคงจ้องมองเธออย่างเอาเรื่อง
ถ้าเป็นฉันแล้วทำไมเธอถามกวนประสาทผม
ยัยตัวดี!! กล้าดียังไงถึงปล่อยให้ยัยปอบพวกนี้รุมโทรมลูกน้องฉันเยินขนาดนั้น!!ผมกล่าวเสียงดังอย่างนึกเอาเรื่องเธอ เพราะต้องการรักษาหน้าของลูกน้อง
สำหรับคนสารเลวพรรค์นั้น ทำแค่นั้นมันยังน้อยไปเธอตอบอย่างยียวนในแบบของเธอจนผมชักจะหมดความอดทน
แล้วเรื่องที่เธอประกาศเป็นศัตรูกับฉันจะว่ายังไง?!
24 ธันวาคม 2548 10:26 น.
เก่งกาจ
สวัสดีคะคุณผู้อ่าน แก้วเองนะคะ แก้วมาเขียนต่อจากกัส ค่ะ คุณผู้อ่านคงอยากรู้ว่าในช่วงเวลาที่แก้วกำลังอยู่ในภาวะวิกฤตินั้น แก้วรู้สึกอย่างไรบ้าง ??
ในช่วงเวลานั้นแก้วขอบอกตามตรงว่าแก้ว อยากพบกัสเป็นที่สุด ทำไมหรือคะ ไม่รู้เหมือนกัน แต่เวลานั้นเหมือนสิ่งที่แก้วหวังก็เป็นจริง แก้วพบว่ากัสมาอยู่ใกล้ ๆแก้วจริง ๆ เขาเอื้อมมือมาให้แก้ว พร้อมกับรอยยิ้มที่อ่อนโยน และแสนหวานนั้น
แก้วไม่ต้องเสียเวลาคิดเลยค่ะ แก้วส่งมือไปให้เขา พร้อมเดินตามเขาไปที่แห่งหนึ่ง ที่มีเพียงแก้วและเขา มันเป็นสถานที่สวยงามแห่งหนึ่งเลยก็ว่าได้
เหมือนเขาจะเข้าใจความรู้สึกแก้ว กัสหันมาบอกว่าอยากร้องไห้ไหมแก้วอยากบอกเขาเหลือเกินว่าลืมสิ่งที่เลวร้ายที่เกิดขึ้นไปแล้ว คือความจริงที่รู้ว่าแฟนตนไม่ซื่อสัตย์กับเธอ เสียสนิทเมื่ออยู่ใกล้เขา ทำไมน้า?? แก้วจึงลืมมันเสียสนิท อาจเพราะเวลานี้เป็นเวลาแห่งความสุขที่แก้วได้มีเขาอยู่เคียงข้าง ที่เคยนึกเคืองโกรธเรื่องของเขา แก้วก็ลืมอาจเป็นเพราะแก้วทั้งรักและต้องการเขา แต่เพียงผู้เดียวในหัวใจ เมื่อมีเขาอยู่ก็เหมือนทดแทนสิ่งที่ขาดหายไป โดยที่แก้วไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว
คุณหายโกรธผมแล้วหรือยังแก้วกัสหันมาถามแก้วด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเช่นเคยไม่ต่างจากวันที่ทั้งสองจะแยกทางกัน แก้วยิ้มให้เขาค่ะ ก่อนตอบด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนเช่นกัน
นั่นแน่ !!!คุณผู้อ่านคงสงสัยว่าแก้วจะตอบเขาว่าอย่างไร
แก้วตอบว่าอย่างไรนะหรือคะแก้วหายโกรธกัสแล้วล่ะ แต่ว่ารัก แก้วยังตัดใจไม่ได้เสียที กัสยิ้มให้แก้วค่ะก่อนตอบว่า จะตัดใจได้อย่างไรละ ก็คุณคือหญิงเดียวในดวงใจของผมนี่นาเมื่อแก้วได้ยินอย่างนั้น แก้วไม่รอช้าค่ะคุณผู้อ่าน แก้วโผกอดเขาทันที และอยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้ อยากมีแค่เขาและแก้วอยู่ในอ้อมกอดของกันและกันต่อไป
แก้ว เสียงชายหนุ่มคนหนึ่งเรียกแก้วมาจากอีกด้านหนึ่ง เขาคือดนัย แก้วเห็นค่ะว่าดนัยส่งมือพร้อมสายตาที่วิงวอนอยากจะให้แก้วให้อภัยในสิ่งที่เขาทำ แก้วมองเขาพร้อมมองกัสอย่างชั่งใจผมสำนึกผิด ให้อภัยผมแล้วเรากับมาเริ่มต้นใหม่อีกครั้งนะดนัยกล่าวกับแก้วอย่างอ้อนวอน
คุณผู้อ่านคงคิดว่าแก้วคงจะให้อภัยเขาได้ ในเมื่อแก้วยังให้อภัยกัสได้เลย คุณคิดถูกค่ะ แต่คนที่แก้วเลือก คือคนที่หัวใจแก้วเรียกร้องตลอดเวลา เขาคือกัส คุณคงสงสังสัยว่าทำไมแก้วถึงเลือกกัส แก้วก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่อาจเป็นเพราะแก้วอยากเป็นหญิงเดียวในดวงใจเขาต่อไป วินาทีนั้นแก้วจับมือกัสแน่นเหมือนกลัวเขาจะหนีหายไปจากชีวิตแก้วอีกครั้ง
ไปกับเขาเถอะแก้วกัสพูดกับแก้ว ในใจแก้วรู้สึกเหมือนเขาพยายามจะขับไล่แก้วออกไปจากชีวิตทำไมคุณพูดอย่างนี้ คุณไม่เคยรักฉันเลยใช่ไหมแก้วถามเขา รู้สึกว่าเสียงตัวเองสั่น มองใบหน้าของเขาที่พร่ามัว ซึ่งเกิดจากน้ำตาที่ไหลรินรักสิ ผมรักคุณมาก มากจน ผมยอมให้ทุกสิ่งทุกอย่างแก่คุณได้แม้แต่ชีวิตของผมเองคุณผู้อ่านคงรู้สึกเช่นเดียวกับแก้วว่าเขารักแก้วภาษาอะไรจึงยอมปล่อยมือแก้วแล้วให้ไปกับคนอื่นแทนฉันไม่เข้าใจคุณเลยแก้วพูดพร้อมมองเขาด้วยสายตาตัดพ้ออย่างที่สุด แล้วคุณจะเข้าใจเองกัสพูดกับแก้ว แก้วรู้แล้วละค่ะคุณผู้อ่านว่าในใจเขาคงไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไรเลย แก้วตัดสินใจได้แล้วค่ะแก้วจะไปกับดนัย คนที่กัสอยากให้แก้วไป
ไม่นานแก้วรู้สึกเหมือนแสงสว่างเข้ามาที่ดวงตา พร้อมเสียงเรียกของดนัยแก้วถึงรู้ว่าตนเองอยู่ที่โรงพยาบาล แก้วมองไปรอบ ๆไม่เห็นกัส แต่คนที่แก้วเห็นกลับเป็นดนัยไปได้
แก้วถามหากัสกับดนัย แก้วสังเกตเห็นค่ะว่าดนัยนิ่งก่อนตอบว่ากัสไม่อยู่แล้ว... แก้วไม่อยากจะเชื่อ แต่สีหน้าและแววตาของดนัยบ่งบอกได้ว่าเขาไม่ได้โกหกแก้ว แต่ทำไมละค่ะแก้วจึงเห็นกัสเมื่อไม่นานมานี้ ฉันไม่อยากจะเชื่อ!! ก็เมื่อกี้ ฉันเห็นว่ากัสยังอยู่กับฉันแก้วพูดกับดนัย ดนัยนิ่งก่อนตอบอีกว่าคุณคงฝันไป ฟังผมให้ดีนะแก้ว คุณกับกัสพึ่งประสบอุบัติเหตุรถชน กัสเขาต้องการช่วยคุณเลย เอาตนเองเข้าไปขวาง แต่ตาของคุณก็...บอดคุณผู้อ่านจะให้แก้วเชื่อได้อย่างไร ในเมื่อตอนนี้แก้วยังเห็นหน้าดนัยอยู่เลยแต่ไม่นานแก้วก็รู้คำตอบกัสเขาให้ดวงตากับคุณส่วนเขา. แก้วเริ่มเข้าใจความจริงแล้วค่ะ เป็นความจริงที่แสนเจ็บปวดและแก้วไม่อยากจะยอมรับมัน
แก้วเข้าใจแล้วกัส กัสคงอยากให้แก้วรอดปลอดภัยเพื่อไปเริ่มต้นใหม่กับดนัย แต่กัสลืมไปว่า แม้วันนี้ร่างกายเราไม่อาจอยู่เคียงข้างกันได้ แต่ หัวใจแก้วก็ขอเป็นหญิงเดียวในดวงใจกัสเสมอไป
จบ
23 ธันวาคม 2548 15:23 น.
เก่งกาจ
สวัสดีครับท่านผู้อ่าน ยังจำผมได้ไหมครับ?? หายหน้าหายตาไปนานคงสงสัยละสิว่าผมไปไหน ก็ไปรวบรวมเรื่องราวทั้งหมด เพื่อบอกกับทุกคนนะสิครับ
คงยังจำกันได้ว่าหลังจากที่แก้วเลิกรากับผมและไปมีแฟนใหม่ ชื่อดนัย แล้วผมก็พบความจริงว่าดนัยไม่ได้ซื่อสัตย์กับแก้ว คุณผู้อ่านคงคิดว่าที่ผมหายหน้าหายตาไป คงไปหาวิธีบอกแก้วใช่ไหม ??ผมขอตอบว่าผิดครับ เพราะความจริงยังไงมันก็ปิดไม่มิด
แก้วรู้ความจริงว่าแฟนตนไม่ซื่อสัตย์เข้าจนได้ ยังไงหรือครับ? ก็วันนั้นเธอจะไปยืมหนังสือจากเพื่อนที่หอพักของแมงปอ กิ๊กของนายดนัย และก็พบว่าทั้งสองเดินลงมาจากหอพักด้วยท่าทีสนิทชิดเชื้อกันยิ่งกว่าฐานะเพื่อนธรรมดา เธอเสียใจมาก ผมเข้าใจความรู้สึกแก้วดีว่าคงเจ็บปวดไม่น้อยไปกว่าผมเคยหลอกลวงเธอ หรืออาจมากกว่านั้น
คุณผู้อ่านคงสงสัยว่าต่อจากนั้นแก้วเป็นอย่างไร?? คุณต้องตกใจแน่ถ้าผมบอกว่าเธอรีบร้อนออกมาจากหอพักนั้นทันที โดยไม่ฟังคำแก้ตัวจากแฟนหนุ่ม
ทันใดนั้น!!!ก็มีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น อะไรนะหรือครับ ก็ในระหว่างที่เธอกำลังวิ่งข้ามถนน ก็มีรถคันหนึ่งวิ่งผ่านมาอย่างรวดเร็วใกล้จะถึงร่างของเธอ
แต่!!!ผมก็เข้าไปขวางและผลักเธอให้พ้นจากวิถีของรถ โดยเศษกระจกที่มาจากการชนร่างของผมกระเด็นใส่ดวงตาเธอเข้าอย่างจัง
เป็นเหตุให้เธอต้องตาบอด
แล้วผมเป็นอย่างไร???คุณผู้อ่านคงอยากทราบ ผมว่าให้แก้วเป็นคนบอกจะดีกว่า
ผมบอกคุณเพียงแค่ว่ามันใกล้ถึงจุดสิ้นสุดของเรื่องเสียที
(โปรดติดตามตอนต่อไป)
Lovers
0 คน เลิฟเก่งกาจ
หน้าส่วนตัว
1045
