27 ตุลาคม 2555 15:54 น.
เก่งกาจ
วันหนึ่งกรวิก กับหวานไปกินข้าวด้วยกันแถวหอพัก มีผู้ชายกลุ่มหนึ่งสามสี่คน ผู้ชายคนหนึ่งเหมือนรู้ว่ากรวิกเป็นกะเทยเลยลวนลามด้วยกันแอบจับก้นกรวิก หวานเห็นก็โกรธ
“เฮ้ยทำอะไร”หวานกล่าวเสียงห้าวอย่างโกรธเคือง
“ทำอะไร ใคร ใครทำอะไรเหรอจ๊ะ”ชายคนหนึ่งยังกวนประสาทและไม่ยอมรับผิด
“โหย ไอ้สมองเสื่อม หรือไม่ก็ไอ้โรคจิต ถ้ามันเก็บกดมากนัก ก็ไปจับก้นแฟนตัวเองสิ อย่ามาปล่อยอารมณ์แถวนี้”หวานกล่าวอย่างเจ็บแสบ
“เจ็บร้อนแทนกันเหรอ ตลกว่ะ ชายอยากเป็นหญิง หญิงอยากเป็นชาย”ชายคนที่มีเรื่องกับหวานกล่าว
“ใช่ผู้หญิงอยากเป็นผู้ชาย และโดยเฉพาะผู้ชายอยากเป็นผู้หญิงมันตลก แต่ว่าก็ยังตลกน้อยกว่าผู้ชายบางคนที่หัวใจกลายสปีชี่ส์เป็นสัตว์ชั้นต่ำ”หวานด่าไม่หยุดไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมต้องโกรธขนาดนี้
“เมิง เมิง”ชายคนนั้นสะ อึกเถียงไม่ออกหวานเลยสวนต่อทันทีอย่างเจ็บแสบว่า
“ไป ๆ ไปไหนก็ไปไป๊ พูดมากเหม็นน้ำลายน่ะ ถ้าไม่รู้จะทำยังไงก็ถ่มน้ำลายรดหน้าตัวเองนะ จะได้รู้ว่าปากนายเหม็นแค่ไหน อะโด่ พวกเศษสิ่งมีชีวิต”
กล่าวจบไอ้พวกนั้นต่อยหน้าหวานทันที หวานเซไปเจอขวดน้ำเลยตบไปที่หัวมันอย่างจังเพื่อนมันทั้งสามคนไม่มีใครจะเข้ามาช่วย หวานเลยรุมตื๊บจนหมอบ มันคลานหนีพร้อมวิ่งหนีไป หวานยิ้มอย่างสะใจ จากนั้นก็รู้สึกเจ็บเพราะโดนตั๊นหน้าอย่างแรง
กรวิกเห็นอย่างนั้นก็เป็นห่วงพร้อมพยุงกลับหอโดยไม่ได้ทานอะไร ลึกลงไปในใจ กรวิกรู้สึกประทับใจหวานมากที่เธอปกป้องเค้าในความเป็นเค้า
......
กรวิกพาหวานกลับมาที่หอ พร้อมซื้อยาแก้ปวด ยาทาแผลให้ ขณะที่เช็ดแผลนั่น หวานก็โอดครวญด้วยความเจ็บทันที
“โอ๊ย เจ็บนะ”
“เจ็บเป็นด้วยเหรอ กล้าไปมีเรื่องกับพวกนั้นนึกว่าไม่กลัวเจ็บ กลัวตายเสียอีก”กรวิกกล่าวกระแหนะกระแหน ทั้งที่ในใจจริงซึ้งใจหวานที่ปกป้องความเป็นเขาในตอนนี้ ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนนอกจากป้า ดีกับเขาเท่านี้มาก่อน”
“โหยพูดงี้เหรอ พูดงี้ จี๊ดที่ใจแทนแล้วเนี่ย”หวานกล่าว
“จี๊ดที่ใจทำไมอ่ะ”กรวิกเอ่ยถามพร้อมจ้องมองหวานไม่วางตารอคำตอบ
หวานจ้องกรวิกตอบอย่างมีความหมาย ก่อนผละสายตาไปอีกทาง อ้อมแอ้มตอบไปว่า
“ก็...เพื่อนไม่ห่วง”
“ซื้อยามาทาให้ ยังไม่รู้อีกเหรอ แล้วอีกอย่างยาฉันมันก็แสบอย่างงี้แหละ ทนไม่ได้ก็ไม่ต้องทน”กรวิกกล่างอ้อมแอ้มเหมือนกัน
หวานรู้สึกประหม่าวางตัวไม่ถูก เลยแก้เก้อเอ่ยถามกรวิกว่า
“นี่จะว่าไปนะ ผู้หญิงอย่างฉันน่ะ ยังอยากเป็นผู้ชายที่สุดแสนจะมีโอกาสและข้อดีเต็มไปหมด ถามจริงเหอะ ทำไมผู้ชายอย่างนายถึงอยากเกิดเป็นผู้หญิงล่ะ”
“เหตุผลของฉัน ก็คงตรงข้ามกับเหตุผลของเธอล่ะมั้ง”กรวิกกล่าวย้อนจริงเขาอยากบอกว่าคงเพราะตั้งแต่เกิด ก็คงมีแต่ผู้หญิงสองคนที่เสียสละเพื่อเขา ทำงานทุกงานที่สังคมเปิดโอกาสเพื่อให้เขาได้มีข้าวกิน มีบ้านอยู่ มีเพื่อนสาวประเภทสาวอย่างเจี๊ยบที่ปกป้องเขาเวลามีคนมาระรานหรือรังแก เขาเกิดมาก็เจอแต่พวกผู้หญิงและสาวประเภทสองเป็นไปได้มากว่าคนกลุ่มนี้คือไอดอล จริงๆ ความอ่อนโยนของผู้หญิงที่แม้แต่ หวานมองว่ามันคือความอ่อนแอ บางทีมันอาจเป็นความแข็งแกร่งที่แม้แต่ผู้ชายเกือบทุกคนไม่อาจปฏิเสธได้ว่าอยากได้จากผู้หญิงทุกคนที่เขารัก และความอ่อนโยนนี้มันคือความเข้มแข็งของผู้หญิง และเขาก็อยากให้หวานภูมิใจในความเป็นผู้หญิง
…..
วันนี้หวานชวนกรวิกไปสนามแข่งรถ เพื่อไปซ้อมแข่งรถ มันเป็นงานอดิเรกเวลาเธอเบื่อๆ ระหว่างที่กำลังเดินทาง กรวิกซึ่งนั่งซ้อนมอเตอร์ไซด์อยู่นั้น รู้สึกกลัวๆขึ้นมา เหงื่อไหลที่ใบหน้าเล็กน้อย จึงใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดที่ใบหน้า ผ้าเช็ดหน้าจึงปลิวไปตามสายลมและมีชายหนุ่มคนหนึ่งเก็บได้
“ผ้าเช็ดหน้าฉัน” กรวิกกล่าว
หวานหยุดรถ พร้อมจะหันมอเตอร์ไซด์กลับ จะไปเก็บผ้าเช็ดหน้า เห็นชายคนที่เก็บผ้าเช็ดหน้าได้ ชูมันขึ้นมา พร้อมขี่นำหน้าเธอไปเหมือนต้องการท้าให้ตามไปทวงผ้าเช็ดหน้าคืนที่เขา
กลายเป็นว่าหวานขี่มอเตอร์ไซด์แข่งกับชายคนนั้น หวานกำลังจะขี่นำได้ ชายคนนั้นก็แซงซ้าย ขี่นำไป หวานเร่งความเร็วนำได้อีกครั้งกำลังจะแย่งผ้าเช็ดหน้าชายคนนั้นก็แซงทางขวาหลบอีก คราวนี้หวานเร่งสปีดความเร็วเต็มที่จอดขวางหน้าเขาด้วยระห่างพอสมควร ชายคนนั้นเหมือนจงใจให้หวานแซง พร้อมหยุดรถห่างจากมอเตอร์ไซด์ของหวานนิดเดียว
“ขอผ้าเช็ดหน้าด้วย”หวานกล่าว
“ให้เดา ผ้าเช็ดหน้านี้ไม่ใช่ของคุณ”ชายคนนั้นกล่าวยิ้มๆกับหวาน
“ของเพื่อนฉันเอง ฉันมาทวงแทนเค้า จะคืนได้หรือยังล่ะ”หวานกล่าวเรียบแต่สีหน้าเคร่งขรึม
“ของคุณครับ”เขายื่นให้กรวิก ”ผ้าเช็ดหน้านี้มันคงสำคัญกับเพื่อนคุณมากเลยนะ เขาถึงมาทวงกับผมถึงนี่” ชายคนนั้นพูดกับกรวิกแท้จริงจะยั่วหวาน พร้อมยิ้มให้ ชายคนนั้นพูดเหมือนรู้ว่าหวานจะชอบกรวิกอยู่ แล้วเดินจากไป
.......
วันหนึ่งหลักเลิกเรียน หวานชวนกรวิกไปซ้อมมวยที่ค่ายในมหาวิทยาลัย
เวลาซ้อม หวานจะชอบหลอกกรวิกว่าจะต่อยทางซ้าย แต่เธอจะต่อยทางขวา เวลาเธอจะต่อยทางขวาก็จะหลอกกรวิกว่าต่อยทายซ้าย
“ระวังซ้าย !! ระวังขวา!! ”หวานหลอกกรวิก พร้อมสุขใจที่ได้แกล้งกรวิก
“หวาน เธอบอกให้ฉันระวังซ้าย ก็ต่อยทางซ้ายสิ ไม่ใช่ต่อยทางขวา อย่างนี้หน้าฉันก็บวมเพราะหมัดเธอแย่สิ”กรวิกโอดครวญพร้อมมองอย่างงอนๆ
“แหมก็รู้ว่าฉันจะต่อยทางซ้าย เธอก็ป้องทางซ้ายสิจะได้ไม่เจ็บตัว ไปๆ ลุยกันต่อ”หวานทำท่าจะตั้งท่าต่อยหมัดต่อไป
“ไม่เอาอะ ขอพักก่อนได้ไหม เหนื่อย เจ็บด้วย”กรวิกกล่าวพร้อมมองหวานอย่างค้อนๆ แต่หาผ้าเช็ดหน้าไปด้วย
“หาอะไร”หวานเห็นกรวิกทำท่าหาอะไรสักอย่าง
“หาผ้าเช็ดหน้าสิยะ”กรวิกทำท่าหา แต่ก็มีมือใครคนหนึ่งยื่นส่งผ้าเช็ดหน้ามา เขาคือชายหนุ่มวันนั้นซึ่งแข่งรถเพื่อแย่งผ้าเช็ดหน้ากับหวานวันนั้นนั่นเอง ชื่อของเขา คือชัชนั่นเอง
“ใช้ของผมก็ได้”ชัชกล่าวพร้อมยิ้มให้
หวานเห็นปัดมือของชัชออกอย่างสุภาพ แต่ชัชเองก็รู้ว่าหวานไม่พอใจ แต่เขายังยิ้มเหมือนตั้งใจยั่วเธอ
“ขอบคุณ แต่ไม่จำเป็น”หวานกล่าว
“ทำไมละ ผมอยากให้นี่นา”ชัชกล่าวยิ้มๆ เหมือนยั่วหวาน
“อยากให้อย่างนั้นหรือ”หวานทวนพร้อมนึกอะไรออกอย่างหนึ่ง
“ใช่ ...ผมอยากให้”พร้อมมองหวานอย่างมีความหมาย กรวิกได้แต่เก็บความไม่พอใจที่มีชายหนุ่มมาสนใจหวาน
“ได้ถ้านายชนะฉัน ผ้าเช็ดหน้านั้นฉันจะยอมให้เพื่อนฉันรับมัน แต้ถ้าไม่นายอย่ามายุ่งกับพวกเรา”หวานเอ่ยเอาจริง
“ได้ แต่ถ้าผมชนะ คุณต้องเป็นแฟนผม โอเคไหม”ชัชบอกเงื่อนไขของตน พร้อมมั่นใจในฝีมือ
ต่างคนต่างมั่นใจในฝีมือตนเองเต็มที่
หวานแกล้งหลอกชัชเหมือนหลอกกรวิกว่าจะต่อยทางซ้าย และเธอต่อยทางขวา แต่ดูเหมือนว่าชัชจะรู้ทันรับหมัดเธอได้
“ระวังซ้าย”หวานกล่าว
“อยากต่อยทางขวา บอกกันตรงๆก็ได้นี่ครับ”ชัชกล่าวยิ้มๆ
ชัชรับหมัดทุกหมัดของหวาน พร้อมเอามือหวานไพ่หลังไว้ทั้งสองข้าง ขาเขายันขาที่หวานถนัดเพื่อไม่ให้เธอหันมาเตะหัวเข่าได้
หวานแพ้เขาแล้ว แต่ดูท่าเธอจะไม่รับผลสักเท่าไหร่
“ท่าทางแผนหลอกคู่ต่อสู้ของคุณ คงใช้ได้กับใครบางคนแถวนี้นะ”ชัชหมายถึงกรวิกที่ตอนนี้เหมือนโดนกุมหัวใจอย่างอยู่หมัด แล้วเขาก็ยิ้มอย่างรู้ทัน
“เป็นไงบ้างหวาน”กรวิกเดินเข้ามาหาหวานที่มองชัชอย่างไม่พอใจ
"ยังโอเค"หวานหันมาส่ายหน้ายิ้มๆกับกรวิก รู้สึกขอบคุณที่เขาห่วงใย
“ผ้าเช็ดหน้า....ของคุณ”ชัชกล่าวพร้อมยื่นผ้าเช็ดหน้าให้กรวิก
กรวิกรับผ้าเช็ดหน้าด้วยสีหน้านิ่งเฉย
“ขอบคุณ”กรวิกเอ่ยเรียบๆไม่ยอมมองหน้า
“เพิ่งรู้ว่าจะมอบผ้าเช็ดหน้าให้ใครสักคนมันยากเย็นขนาดนี้"
"รู้ว่ายากแล้วพยายามจะให้ทำไม"กรวิกกล่าวเรียบๆ แต่สายตามองชัชอย่างไม่พอใจ แอบหึงหวานโดยไม่รู้ตัว
"เพราะยิ่งพยายาม แล้วท้ายที่สุดเขายอมรับน่ะมันคุ้มค่านะสิ ไปละ อย่าลืมสัญญานะครับ คุณหวาน”ชัชกล่าวยิ้ม แกล้งยั่วทั้งคู่พร้อมเดินจากไป
....
หลังจากวันนั้น ช่วงเย็นหวานมักไม่ได้ไปกินข้าวกับกรวิก เพราะต้องทำตามสัญญาของชัชเป็นแฟนเขา แม้หวานเองจะไม่เต็มใจ แต่ต้องทำตามคำสัตย์ของตน
กรวิกไม่พอใจมากไม่รู้จะไประบายกับใคร จึงไปหากระเจี๊ยบที่หอ
“ไปไงมาไงยะ นังวิ๊กกี้ถึงกระเต็งสังขารมาหาฉันถึงหอได้”กระเจี๊ยบทักทายอย่างอารมณ์ดี ในชีวิตนี้เหมือนไม่มีเรื่องทุกข์ใจอะไรเลยสำหรับกระเจี๊ยบ
“เฮ้อ..”กรวิกถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย โลกที่ไม่มีหวานช่างไร้สีสัน
“ถอนหายใจทำไม เป็นอะไรนังวิ๊กกี้”กระเจี๊ยบเอ่ยถามอย่างห่วงใย
“นี่นังเจี๊ยบ อย่ามาเรียกฉันว่า วิ๊กกี้ได้ไหม ฉันไม่ชอบ”กรวิกเอ่ยอย่างอารมณ์เสีย
“ทำไมละยะฉันก็เรียกหล่อนอย่างนี้ ตั้งแต่ หล่อนตีนเท่าฝาหอย”กระเจี๊ยบเอ่ยถามอย่างสงสัย ปนไม่เข้าใจในอาการผิดปกติของเพื่อน
“ก็ไม่ชอบอย่าเรียกได้ไหมยะ”วิ๊กกี้กล่าวพร้อมสะบัดหน้าไปอีกทาง
“ทำไมละยะ กระเทย ก็มีชื่อเรียก เวอร์ๆ แต่ดูเก๋กันทุกคนแล้วทำไมหล่อนไม่ให้ฉันเรียกว่าวิ๊กกี้”กระเจี๊ยบเอ่ยถามเหตุผล
“กระเทยๆ ๆ ฉันเกลียดคำนี้จริงๆ”วิ๊กกี้เอ่ยพร้อมใช้มือกุมขมับ
“อาการเกลียดความเป็นตัวเองถึงขั้นรุนแรงอย่างนี้ สาเหตุมีแค่อย่างเดียว แกอกหักมาใช่ไหม”กระเจี๊ยบจี้ใจดำวิ๊กกี้ พร้อมจับผิดเพื่อนตน
“นี่นังเจี๊ยบ ..ถ้ากระเทย คือผู้ชายที่อยากเป็นผู้หญิง ฉันยอมรับว่าฉันเป็นกระเทย"
"แล้วไงยะ"กระเจี๊ยบยังคงไม่เข้าใจ แต่ก็ยังตั้งใจฟัง
" แต่ถ้ากระเทย คือคนที่รสนิยมทางเพศชอบผู้ชายด้วยกัน ฉันบอกตามตรง ว่าฉันชอบ เอ่อ.. ชอบผู้หญิง”กรวิกเอ่ยความในใจตนเองที่ล้นอก และไม่รู้จะระบายกับใครให้เพื่อนของตนฟัง
“เดี๋ยวๆนังวิ๊กกี้ มดลูกเทียมในตัวหล่อนมันไม่ทำงานหรือยังไง ทำไมถึงอยากกลับอกกลับใจเป็นผู้ชายขึ้นมาละยะ ชะนีตัวไหนมันปล่อยเอนไซม์สลายความซาบซ่าในตัวหล่อนไปหมด บอกมานะ”กระเจี๊ยบตาตั้ง กล่าวละล่ำละลักอย่างตกใจที่หัวใจเพื่อนหล่อนมารู้ตัวว่าเป็นชาย
แต่ยังไม่ทันที่จะพูดอะไรมาก ทั้งคู่ก็เห็นหวานกับชัชขี่รถผ่านหน้าหอไป วิ๊กกี๊มองอย่างหงุดหงิด
“อ้าวนั่นมันยัยหวานนี่ กลับใจมาชอบผู้ชายตั้งแต่เมื่อไหร่ หวังว่าผู้หญิงที่หล่อนชอบคงไม่ใช่นังหวานนะยะ"
"ทำไมอ่ะ"กรวิกเอ่ยถามด้วยความอยากรู้ แม้ความจริงแล้วมันคือหวานนั่นเองที่ทำให้เขาสับสนในหัวใจ
"อ้าว เพราะในความคิดฉันถ้ายัยหวานคิดจะกลับใจกระเทยอย่างฉันได้ คงต้องรอไปหนึ่งอสงไขยกับอีกตอนบ่ายๆนั่นแหละ”กระเจี๊ยบพูดไปงั้นโดยไม่ทันสังเกตเพื่อนของตนซึ่งมองค้อนอย่างหงุดหงิดพร้อมเดินจากไป และพยายามหาทางให้หวานคืนกลับมา
.....
27 ตุลาคม 2555 15:53 น.
เก่งกาจ
สวัสดีค่ะ ดิฉัน เอ๊ย ผมเอ่อ ผมคงต้องขอเรียกแทนตัวเองว่าฉันเหมือนคุณสาวๆไปก่อน เพราะเรื่องที่จะเล่าก่อนที่ฉันจะพบกับใครคนหนึ่ง นั้น เป็นเรื่องของสาวประเภทสาวคนหนึ่ง หรือผู้ชายคนหนึ่งที่คิดอยากจะเป็นผู้หญิง เหตุผลที่ฉันอยากเป็นผู้หญิงคงเพราะทุกคนที่อยู่รอบตัวฉัน ถ้าไม่ใช่กระเทย ก็เป็นผู้หญิง และเป็นผู้หญิงที่เสียสละมาก คนแรก คือแม่ของฉันท่านตายทันทีหลังที่คลอดฉันที่โรงพยาบาล ส่วนพ่อนั้นไม่ต้องพูดถึงฉันไม่เคยเห็นหน้าเขาสักครั้ง และการที่ไม่เคยเห็นหน้า และไม่ได้รับการเลี้ยงดูจากผู้เป็นพ่อ จึงทำให้ฉันโน้มเอียงที่จะเหมือนผู้หญิงได้ไม่ยาก เพราะทันทีที่แม่ตาย แม่ได้มอบบ้านหลังหนึ่งให้กับป้า ป้าของฉัน ป้าของฉันก็เลี้ยงดูฉันมาอย่างดี ในความรู้สึกฉัน ป้าเหมือนแม่คนหนึ่ง ที่ฉันทั้งรัก และเคารพมาก ป้าต้องตื่น แต่ตีสามลุกขึ้นมาทำขนมจีนแกงมัสมั่น แต่เช้า แถมตั้งแต่หลังหกโมงเก็บร้านไป ต้องมานั่งปักกอสติปรับจ้างส่งให้แม่บ้าน ถึงแม้ฉันจะเรียกว่าป้า แต่ในใจฉันเรียกป้าว่าแม่ และเคารพป้าเหมือนแม่คนหนึ่ง วันนี้ฉันจะไปช่วยป้าขนมจีนที่ปากซอยหน้าบ้านฉัน
ก็มีชายสองคนเดินเข้ามาด้วยท่าทีไม่เป็นมิตร
แกงขนมจีนนี่ใส่อะไรมั่งจ๊ะมันทำท่าเจ้าชู้กรุ้มกริ่มกับฉัน ก็จะไม่ให้มันเจ้าชู้ใส่ฉันได้อย่างไร ก็ฉันในตอนนั้นพูดได้ว่าเหมือนผู้หญิงคนหนึ่ง แต่ฉันรู้ว่าเจ้าลูกค้าปากเสียสองคนรู้ดีว่าฉันคือสาวประเภทสอง
ก็ใส่เหมือนแกงทั่วไป ทำไมหรือคะฉันพยายามจะสุภาพเพื่อไม่ให้มีเรื่อง โดยการแก้ปัญหาโดยอาศัยความอ่อนหวานของผู้หญิงแก้ปัญหา ที่ฉันเลือกแก้ปัญหาอย่างนั้นทุกวันคงเพราะฉันโตมาท่ามกลางการเลี้ยงดูของผู้หญิง
อ้าว ก็นึกว่าใส่กะเทย เอ๊ยกระเทียม พี่คงไม่ซื้อเพราะพี่แพ้ กระ..เทียมน่ะจ๊ะชายคนหนึ่งปากพูดรังเกียจฉันแต่เอามือมารุ่มร่ามตามตัวฉัน ถึงฉันอยากจะเป็นผู้หญิงแค่ไหน แต่ก็เกลียดท่าทีของไอ้บ้าสองคนนี้อย่างมาก มันไม่ให้เกียรติและดูถูก อยากจะตบหน้าสักสองฉาดให้หายแค้น
แดก เอ๊ย กินไม่ได้ก็ไม่ต้องกระเดือกสิค่ะ คุณพี่ เดี๋ยวเผลอกินเข้าไป เจอกระเทย เอ๊ยกระเทียม เดี๋ยวจะแสลงนะจ๊ะนังเจี๊ยบเพื่อนสาวประเภทสองของฉันเดินเข้ามาถือสากอย่างเอาเรื่องแม่นังเจี๊ยบ เป็นเจ้าของผลับที่เปิดโชว์ของนักแสดงสาวประเภทสอง แต่เวลาว่างๆ นังเจี๊ยบจะมาช่วยงานที่ร้านฉันเสมอ
เกี่ยวอะไรกับมึง อีตุ๊ด กรูไม่ได้พูดกับมึงชายคนหนึ่งเดินห่างจากไปตัวฉันพร้อมจะไปหาเรื่องนังเจี๊ยบทันที
เรื่องของหมา คนอย่างหนูก็ไม่ค่อยอยากเกี่ยวหรอกค่ะ ถ้ามันไม่มาเห่าร้านเพื่อนหนู แพ้กระเทียมขนาดนี้ ชาติที่แล้วเป็นแวมไพร์หรือไงจ๊ะ โถน่าสงสารชาติที่แล้วคงทำบุญมาน้อยเลยได้เกิดเป็นสัมภเวสี ชาตินี้เลยต้องเกิดมาเป็นหมาเที่ยวเห่าขอส่วนบุญนังเจี๊ยบด่าเป็นชุด ได้ผลไอ้สองตัวนั่นโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
มึงสิเป็นหมา แถมปากหมาต่างหาก มาเลย วันนี้กรูขอกระทืบตุ๊ดสักทีเถอะวะชายคนหนึ่งพูดพร้อมจะเข้ามาต่อยนังเจี๊ยบ
ก็ลองดูสิ จะได้รู้ว่าตีนเมิง กับสากกะเบือกรูใครจะแข็งกว่ากันนังจุงพูดพร้อม โยนสากกะเบือใส่หัวมันเข้าเต็ม ดังโป้กหัวมันแตกเลือดไหลเป็นทางไม่หยุด เฮ้ออยากสมเพช เอ๊ยสงสาร แต่ว่าตอนนี้สะใจมากกว่าได้ผลไอ้พวกนั้นหนีออกไปโดยทำหน้าฝากรอยแค้นเอาไว้
ฉันขอแนะนำตัวเลยละกัน ผมชื่อกรวิก ชื่อเล่นชื่อว่าวิก แต่ว่าใครๆโดยเฉพาะสาวประเภทสองเรียกผมว่าวิกกี้
นี่ นังวิ๊กกี้ บอกป้าแกเหอะ ให้ไปขายขนมนี้ในผลับแม่ฉันก็ได้ จะได้ไม่ต้องมาทนขายให้พวกหมาในร่างคน มาเห่า มาหอนขอส่วนบุญอย่างนี้ นังเจี๊ยบเสนอทางแก้ไข แต่ฉันไม่อาจตัดสินใจได้ต้องถามป้า และดูเหมือนป้าไม่อยากไปเพราะว่าเวลาที่ผลับของแม่นังเจี๊ยบเปิดมันตอนกลางคืน ซึ่งตอนกลางคืนป้าต้องกลับไปปักกอสติปต่อเพื่อหารายได้มาเลี้ยงดูฉัน เฮ้อนึกแล้วฉันอยากช่วยป้าให้มากกว่านี้
ไปได้ไงล่ะ ขนมจีนต้องขายตอนเช้านะจ๊ะส่วนผลับแม่แกเปิดตอนกลางคืนฉันบอกตามความจริง
ฝากขายก็ได้นี่ยะ เอ๋หรือว่า ที่หล่อนไม่ไป เพราะติดใจ อยากให้หมาพวกนั้นมาเลียก้นกระเจี๊ยบแซว ฉันตบหัวมันไปหนึ่งทีอย่างหมั่นไส้ ปากมันนี่น่าจับเอาขี้ยัดปากจริงๆ
.........
สวัสดีค่ะ ฉันชื่อหวาน แต่ว่าไม่ได้หวานสมชื่อหรอกนะคะ ฉันกำพร้าแม่ ฉันเป็นลูกคนที่สอง แม่ตายทันทีเพราะตกเลือด หลังจากที่คลอดฉัน ฉันมีพี่น้องฝาแฝด พี่ของฉันเป็นพี่ชาย เพราะฉะนั้นฉันจึงเกิดมาท่ามกลางครอบครัวที่มีแต่ผู้ชาย ในบ้านจึงไม่มีใครสอนความเป็นกุลสัตรีให้ฉัน ฉันโตมาในสภาพครอบครัวที่พี่ชาย ฉันเรียนโรงเรียนนายร้อยและจบตามรอยพ่อของฉันทุกอย่าง พี่ชายฉันคือความภูมิใจของพ่อไม่ว่าเขาจะทำอะไร พ่อจะให้การสนับสนุน และยกย่องเขาทุกครั้งที่อยู่ต่อหน้าคนอื่นหรือ อยู่กับลูกสาวอย่างฉัน ความภูมิใจในความเป็นลูกผู้ชายที่พ่อฉันสั่งสมในตนเอง และพยายามจะสั่งสมให้พี่ชายฉัน จึงทำให้ฉันอยากทำอะไรที่เหมือนผู้ชาย และอยากพิสูจน์ตัวเอง แต่ลึกๆแล้ว ฉันก็ไม่ปฏิเสธหรอกนะคะ ว่าฉันรู้สึกอะไรๆ เหมือนผู้หญิงคนหนึ่ง แต่การกระทำของฉันเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่น คือสาวห้าว แกร่ง ไม่ยอมคน เหมือนผู้ชายคนหนึ่ง
วันนี้ ฉันกำลังจะไปที่มหาวิทยาลัยของรัฐแห่งหนึ่ง ฉันเลือกจะเรียนคณะนิติศาสตร์ เพราะตอนจบจะได้ไปสอบโรงเรียนตำรวจ เป็นอาชีพที่ฉันอยากทำ แต่พ่อฉันอยากให้ฉันเรียกอักษรศาสตร์จบมาจะได้เป็นครู ความเป็นครูของพ่อคงคิดว่ามีแต่ผู้หญิงซึ่งเป็นเพศที่อ่อนโยนที่ทำได้ แต่ในความคิดฉันกลับคิดว่า ความอ่อนโยนนั้นช่างนำพาซึ่งความอ่อนแอสิ้นดี ฉันจึงแอบเรียนคณะนี้โดยไม่ได้บอกความจริงพ่อ ประกอบกับพ่อเองก็ไม่สนใจในตัวฉันเท่าไหร่ ความลับที่ฉันเรียนคณะนิติศาสตร์พ่อจึงไม่รู้
.......
มาฟังเรื่องของวิกกันบ้างนะครับ ผมขอใช้คำลงท้ายว่าครับ เพราะผมกำลังเจอหญิงสาวที่เป็นจุดเปลี่ยนในชีวิต
วันนี้เป็นวันที่ผมกำลังไปงานปฐมนิเทศของมหาวิทยาลัย คณะที่ผมเลือกเรียน เป็นคณะที่ป้าผมบังคับ ผมขอใช้คำว่าบังคับ เพราะป้าไม่อยากให้ผมเรียนคณะนิเทศศาสตร์อย่างที่ผมตั้งใจ เพราะป้าอยากให้ผมทำงานอะไรที่ดูมั่นคงกว่านี้ ป้าคือคนเดียวที่สำคัญในชีวิตผม ผมจึงตามใจท่านได้ไม่ยาก
นี่ นังวิกกี้ เตรียมรูปไปทำบัตรนักศึกษาหรือยังนังเจี๊ยบถามผมด้วยความเป็นห่วง ปนอยากรู้อยากเห็น
เตรียมแล้วย่ะ นี่ไงผมเอาให้มันดู
ต๊าย เก๊กชง ซะทั้งถึก ทั้งแมนเลยน่ะย่ะ อย่างนี้ต้องขยายนังวิ๊กกี้แย่งใบลงทะเบียนนักศึกษาจะไปถ่ายรูปผมลงเฟสบุ๊คมันเพื่อให้เพื่อนๆสาวประเภทสาวแซวผม เพราะไม่มีใครเคยเห็นผมแบบแมนๆมาก่อน ส่วนมากที่เห็นจะหวานๆ เหมือนพวกผู้หญิงมากๆ แต่ส่วนสูงผมก็ปิดบังไม่ได้ว่าเป็นผู้ชาย เพราะผมสูงร้อยแปดสิบเซนติเมตร
ในระหว่างที่กำลังแย่งนั้น ผมไม่เห็นผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเดินตามพวกผมกับนังเจี๊ยบมาติด เธอเดินมาเหมือนรีบร้อนเพราะกลัวไม่ทันเวลา ผมหันไปชนเต็มแรงแล้วล้มลงไปคร่อมเธอ ปากผมโดนแก้มเธอพอดี
ต๊าย ตาเถร ฟ้าผ่าดังจุ๊บนังเจี๊ยบอุทานออกมาอย่างน่าตบ ขอบอกว่าน่าตบถ้าความรู้สึกตอนนั้นผมเป็นผู้หญิง แต่ใจตอนนั้นที่ปากจุ๊บแก้มเธอ มันหวั่นไหวแปลก ก็แหมเกิดมาไม่เคยปากจุ๊บแก้มสาวที่ไหนอย่างนี้ครับ
ผมรีบลุก พร้อมตบไปที่ไหล่นังเจี๊ยบตัวก่อเรื่องทันที
เพราะแกคนเดียว นังเจี๊ยบ ได้เรื่องเลยไหมแก
ฮึ๊ย ได้เรื่องอะไรล่ะยะ กะเทยหัวใจเลี่ยมซีเมนต์อย่างเราไม่มีทางเปลี่ยนใจง่าย ๆ แค่จุ๊บเดียวกับชะนีที่ไม่เหมือนชะนีหรอกย่ะนังเจี๊ยบกล่าวอย่างไม่ยี่หระ
เงียบไปก่อนเลยนังเจี๊ยบ ฉันจะถามเขาก่อนว่าโอเคไหม เธอ..เอ่อโอเคนะกรวิกถามหญิงสาวอย่างห่วงใย
เธอห่วงอย่างนี้ คงไม่กล้าไม่โอเคหรอก แต่เสียงเธอไม่หวานเหมือนหน้าเลยนะ โทษนะไม่ใช่ผู้หญิงใช่ไหมเธอหันมาถามอย่างยิ้มๆ แต่ก็ดูเป็นมิตร
ใช่ย่ะ หล่อนเดาได้ถูกแล้ว เพื่อนฉันขอเพียงมันหุบปาก แม้แต่พระยูไลก็ไม่อาจหยั่งรู้ได้ว่ามันเป็นอะไรนังเจี๊ยบปากดียังกล่าวจ้อยๆพร้อมขำขันอยู่คนเดียว อยากเอาขี้อุดปากมันจริงๆ
หูย งั้นฉันก็รู้ความลับในใจเพื่อนเธอล่ะสิเธอกล่าวพร้อมใช้มือจี้อกผม ผมสะดุ้งอย่างตกใจ เธอยิ้มขันพร้อมพูดว่าไม่ต้องกลัวนะ ความลับของนายฉันจะรักษาให้ ไปก่อนนะ สายมากแล้วเธอกล่าวพร้อมยิ้มแล้ววิ่งจากไป ก่อนจากไปจริง เธอหันมาถามชื่อผม
นี่คนสวย ชื่ออะไรเหรอ
นังเจี๊ยบเห็นผมนิ่งอย่างนั้นจึงแย่งตอบแทน
แหมถ้าคนที่สวยจริงๆ น่ะ คือฉัน กระเจี๊ยบ แต่ถ้าคนที่หล่อนคิดว่าสวยน่ะ ชื่อนังวิ๊กกี้
ยินดีที่ได้รู้จักนะ กระเจี๊ยบ โดยเฉพาะ วิ๊กกี้ ฉันหวานนะ ไปละคราวนี้เธอไปจริงๆครับผมแอบมองตามเธอจนลับตาโดยไม่รู้ตัวจนนังเจี๊ยบชวนให้เข้าคณะ
.......
หลังจากที่ปฐมนิเทศเสร็จ กรวิกก็แยกย้ายกับกระเจี๊ยบเพื่อไปหาหอที่อยู่ใกล้ๆมหาวิทยาลัย กระเจี๊ยบเลือกที่จะอยู่หอในมหาวิทยาลัยโดยให้เหตุผลที่มาจากใจจริงไม่ปิดบังเพื่อนสนิทอย่างกรวิกว่า ที่ต้องการอยู่หอในเพราะต้องการสูบผู้ชายนั่นเอง
กรวิกเดินไปหาหอที่ติดกับรั้วมหาวิทยาลัย เพราะไม่ต้องการอยู่รวมกับผู้ชายในหอในวิทยาลัย โดยไม่ได้สนใจใคร จนรู้สึกเหมือนมีใครมาสะกิดข้างหลังนั่นเอง
วิ๊กกี้ใช่ไหม เฮ้ยเราหวาน จำได้ใช่ป่ะหวานทักทาย กรวิก
กรวิกอยากบอกเธอว่าจำลึกยิ่งกว่าความทรงจำของตนเองอีก หัวใจเต้นแรงทันทีเมื่อนึกถึงเหตุการณ์อุบัติเหตุจุมพิตโดยไม่ตั้งใจ
จำได้สิกรวิกตอบแค่นั้นไม่กล้ามองตา ไม่เข้าใจว่าเธอมีอาการอย่างนี้กับผู้หญิงธรรมดา จนถึงห้าวอย่างนี้ได้อย่างไร
ยังไม่กลับบ้านหรือ รอคนสำคัญอยู่อะดี๊หวานเอ่ยถามพร้อมแซว
เปล่า หาหอเช่าน่ะ"กรวิกตอบ ไม่กล้าสบตาตรงๆ
"อ่อ"หวานพยักหน้ารับ
" ทำไมหวานถึงคิดว่าเรารอคนสำคัญล่ะกรวิกปฏิเสธพร้อมเอ่ยถามเธอทันที
ก็เวลาใครๆ เขารอคนสำคัญน่ะนะ หน้าเหมือนวิ๊กกี๊ตอนนี้เลยอ่ะดิหวานแซว กรวิกหลบตา ทำเป็นมองไปทางอื่น ในใจหวั่นไหว หวานเห็นอย่างนั้นก็แซวต่อ
พูดเล่น อายจริงหรือเนี่ย จะหาหอใช่ป่ะ เราก็มาหาหออยู่พอดี เอางี๊ ไปเดินดูด้วยกันหวานไม่รอกรวิกตอบ จูงมือไปเดินหาหอ เดินมาตั้งนาน ก็ไปหยุดที่หอหนึ่งใกล้มหาวิทยาลัยและถูกที่สุด
หากทว่าหอนั้นเหลือแค่ห้องเดียว
เหลือห้องเดียวเหรอค่ะลุงกรวิกถามเจ้าของหอ
ครับคุณ แต่ว่าถ้ารอผ่านไปหนึ่งเทอมนักศึกษาป.โทจะจบพอดี ห้องจะว่างหนึ่งห้อง ก็ไอ้ห้องตรงข้ามที่คุณจะเช่าแหละครับ
"ตั้งเทอมเลยเหรอค่ะลุง กว่าห้องจะว่าง"กรวิกเอ่ยถาม ไม่รู้จะแก้ปัญหายังไง
"ครับ คุณสองคนก็ดูสนิทกันดี ไม่อยู่ด้วยกันก่อนล่ะครับ"ลุงเจ้าของหอเสนอเพราะอยากให้เช่าห้อง ในความคิดกรวิกคิดว่าลุงคนนี้ช่างมีจรรยาบรรณจริงๆ
อือ ใช่งั้นเราลองมาอยู่ด้วยกันไหมหวานเอ่ยชวน
ฮะ เอาจริงหรือยะ ฉันกลัวฟ้าผ่ารอบสองนะยะวิ๊กกี้กล่าว หวานขำอย่างตลกไม่ได้นึกโกรธเป็นครั้งแรกที่เค้าพูดจากับเธอย่างนี้ดูสนิทกันมากขึ้น
ผ่าได้ไงล่ะ แค่อยู่ในหอด้วยกัน ไม่ได้เข้าหอ ทำตกใจไปได้หวานกล่าวยิ้ม
น่านแหละ ที่ฉันสมควรจะตกใจ ที่ฉันไม่อยากเช่าหอในอยู่เพราะไม่อยากรวมกับผู้ชาย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผู้หญิงที่เหมือนผู้ชายวิ๊กกี๊กล่าวจากความรู้สึก
โหยไปกลัวผู้ชายเถอะ กลัวฉันทำไม ฉันน่ะไม่กินกะเทยหรอกหวานกล่าวยิ้มพร้อมส่งตาแป๋วใสซื่อให้อย่างเป็นมิตร กรวิกนิ่งไปเหมือนยอมโดยสดุดีว่าจะอยู่หอกับเพื่อนใหม่คนนี้
.....
17 ธันวาคม 2554 00:56 น.
เก่งกาจ
ทางด้านดาวเธอนั่งเศร้าหมองมองดาวนำโชคของแฟนหนุ่มอยู่อย่างนั้นน้ำตาไหลพรากด้วยความเศร้าและความคิดถึงอย่างมากมาย
ฟ้าคะไหนคุณบอกว่า ดาวนำโชคจะนำความสุขมาหาฉันไง โกหกชัดๆดาวกล่าวพร้อมสะอื้นไห้อย่างไม่อาจอดกลั้นไว้ได้
รอหน่อยนะคะ อีกไม่นานดาวจะไปหาคุณดาวกล่าว พร้อมมองดาวนำโชคนั้นอย่างมุ่งมั่นที่จะทำอะไรบางอย่าง
วันต่อมาดาวไปหาเต๋อที่ร้านก๋วยเตี๋ยว เต๋อเห็นท่าทางดาวไม่ค่อยดีจึงชวนนั่งก่อน จะโทรบอกฟ้าก็กลัวดาวจะหนีไปจากตรงนี้ เพราะรู้ดีว่าดาวยังไม่รู้ว่าชลชาติแท้จริงก็คือฟ้าคนรักของเธอนั่นเอง
ทานไรก่อนไหมดาวเต๋อถามอย่างเป็นห่วง
ไม่ดาวส่ายหน้ายิ้มอ่อนๆใบหน้าเศร้าหมอง
มีอะไรให้เต๋อช่วยไหมเต๋อเสนอความช่วยเหลือ จะบอกความจริงก็กลัวยุ่งยากกว่าเดิมเลยเงียบดีกว่า
ช่วงนี้ดาวฟุ้งซ่านมากเลยเต๋อ ก็เลยอยากหาไรทำ ดาวอยากลองหัดยิงปืนน่ะ เต๋อมีปืนไหมดาวเอ่ยถาม พยายามทำน้ำเสียงให้เป็นปกติเพื่อไม่ให้เต๋อสงสัยว่าทำอะไร
ก็มีอ่ะเต๋อตอบตามความจริงพร้อมกับแปลกใจว่าทำไมดาวต้องการหัดยิงปืน
ดาวขอยืมได้ไหมดาวเอ่ยขอทันทีด้วยท่าทียินดีออกนอกหน้า
เออ อย่าดีกว่าลูกปืนน่ะเวลามันโป้งป้างมันอันตรายเต๋อปฏิเสธนึกรู้ทันว่าดาวคิดจะทำอะไร
แต่ตอนนั้นพวกลูกค้าที่เมาสุรามีเรื่องทะเลาะวิวาทกันอีกแล้ว เต๋อจึงเข้าไปห้าม
ดาวสังเกตว่าเต๋อเก็บปืนไว้ที่ใต้ชั้นที่ใส่หม้อก๋วยเตี๋ยว ดาวแอบหยิบไปพร้อมเดินออกไปจากร้านทันทีโดยที่เต๋อไม่ทันสังเกต เมื่อเหตุการณ์ในร้านเต๋อสงบลง เต๋อพบว่าดาวหายไป
เต๋อเหมือนคิดอะไรออก ไปดูที่ชั้นปรากฏว่าปืนหาย จึงรีบโทรหาฟ้าทันที
เฮ้ยไอ้ฟ้า ปืนฉันหายเต๋อกล่าวอย่างใจคอไม่ดี
ปืนหาย ทำไมต้องตื่นเต้นขนาดนั้นวะฟ้าแหย่เพื่อนอย่างไม่คิดอะไร
กรูจะไม่ตื่นเต้นเลย ถ้าคนที่ทำปืนกรูหายไม่ใช่แฟนเมิงเต๋อกล่าวอย่างอารมณ์เสีย กังวลกลัวจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น
ดาวเอาปืนไปเหรอ ไปทำอะไร คงไม่ คงไม่เป็นอย่างที่เราสองคนคิดนะฟ้ากล่าวเสียงหลงใจหายอย่างบอกไม่ถูก เป็นห่วงแฟนเหลือเกินแต่ไม่รู้จะตามหาแฟนสาวที่ไหน
ไม่รู้ว่ะ กรูไม่อยากคิด แต่ท่าทางดาววันนี้ดูแย่มากเลย เหมือนคน เหมือนคนเอ่อ.. เอ่อ..เต๋อไม่กล่าวต่อให้ฟ้าคิดเอง
เหมือนอะไรวะไอ้เต๋อฟ้าเอ่ยถามไปอย่างนั้น แต่นึกสังหรณ์ใจอย่างบอกไม่ถูก
เหมือนคนจะมาลาไปตายอย่างนั้นแหละ กรูว่าเมิงรีบไปตามหาดาวดีกว่าเต๋อบอกทันที ห่วงดาวไม่แพ้ฟ้า ถ้าดาวเป็นไรไป เค้าเหมือนฆ่าแฟนเพื่อนทางอ้อม
กรูก็อยากจะไปตามหา แต่กรูไม่รู้จริงๆว่าดาวไปที่ไหนฟ้ากระวนกระวายใจ พยายามคิดว่าดาวไปไหน แต่ยิ่งคิดก็คิดไม่ออก เพราะตอนนี้เค้าห่วงดาวเหลือเกินว่าจะคิดสั้น
ไปไหนวะ ไปไหนวะ คิดสิคิด เอ่อกรูนึกออกแล้วสุสานเมิงไง เมิงลองไปที่นั่นเดี๋ยวกรูตามไปเต๋อกล่าวอย่างนึกขึ้นได้ ฟ้ารีบตัดสายพร้อมตามหาดาวทันทีที่สุสาน
ทางด้านดาวเมื่อมาถึงสุสานของฟ้า เธอมองรูปของฟ้า พร้อมยิ้มให้อย่างเศร้าหมอง แต่ไม่นานเธอจะไม่ทุกข์ทรมานใจอีกแล้ว เพราะว่าเธอกำลังจะตามไปหาเขา
เธอจ่อปืนไปที่ขมับจะยิงปืนแต่ก็มีมือใครคนหนึ่งขวางไว้
ดาวอย่าทำอะไรบ้าๆอย่างนี้นะฟ้าแย่งปืนมาจากมือดาว
ไอ้ชาติเอาปืนคืนฉันมานะ เอาคืนมา อย่ามายุ่งเรื่องของฉัน ฉันบอกให้เอามาไงดาวด่าทอชลชาติไปมือก็ปัดไปมาเพื่อแย่งปืนจากมือเขา
อย่าทำอย่างนี้เลยดาว มันไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นมาหรอก เลิกบ้าซะทีฟ้าพยายามเบี่ยงตัวหลบ และไม่ยอมให้ปืนดาว
ฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน ส่งปืนมานะ ถ้าแกไม่ส่งปืนมาฉันจะฆ่าแกตายก่อนแน่ๆดาวกล่าวอย่างโมโหพร้อมพยายามแย่งปืนมา
ดาวคุณตั้งสติให้ดีๆ มองผมให้ดีสิ คุณจำผมไม่ได้เหรอฟ้าพยายามอธิบายความจริง แต่ดู่เหมือนยากเย็น
จำได้สิ แกมันไอ้ฆาตกร ไอ้ฆาตกร เอาปืนมานะ คนสารเลว บอกให้เอาปืนมาดาวกล่าวพร้อมกุมปืนไว้ได้ เธอแย่งไปมาจนเผลอเหนี่ยวไกออกไป
ลูกกระสุนปืนทะลุอกชลชาติตรงไขสันหลังพอดี ชลชาติทรุดลงด้วยความเจ็บปวด
คุณจำผมไม่ได้จริงๆหรือ ผมฟ้าไงฟ้าบอกความจริงในวินาทีสุดท้าย รู้สึกลมหายใจรวยริน หมดแรงไปทุกทีๆ
แกพูดบ้าอะไรของแกน่ะไอ้ชาติดาวตกตะลึง พร้อมเอ่ยมาอย่างสับสน ว่าความจริงคืออะไร
ไอ้ฟ้า ไอ้ฟ้า ทำใจดีๆนะเว้ย ไอ้ฟ้า ฉันจะพาแกไปหาหมอเต๋อเข้ามาพอดีแต่ว่าในความคิดเต๋อคิดว่ามันสายเกินไป เขาช่วยเพื่อนไม่ทันน้ำตาไหลออกมาไม่รู้ตัว
ฟ้าอย่างนั้นเหรอ เต๋อนี้มันอะไรกันดาวถามเสียงหลง ใจนึกกลัวความจริงที่จะได้รู้
ดาว นี่ไอ้ฟ้าไง ไอ้ฟ้าเต๋อกล่าวทั้งน้ำตา
เป็นไปได้ยังไง นี่มันร่างชลชาติไม่ใช่เหรอไง เป็นไปไม่ได้ เป็นไม่ได้ดาวกล่าวทั้งน้ำตาไม่อยากเชื่อว่านี่คือความจริง
วิญญาณฟ้าอยู่ในร่างชลชาติ นี่อาจจะเหลือเชื่อแต่ว่ามันคือความจริงเต๋อพยายามอธิบาย ดาวร้องไห้ออกมาอย่างสับสน เธอเข้าไปใกล้ร่างคนรัก พร้อมจับตัวคนรักนี่เธอทำอะไรลงไป ไม่จริงฟ้าดินไม่ทำร้ายเธอเช่นนี้แน่
เธอน่าจะสะกิดใจตั้งแต่ชลชาติให้ดาวนำโชคเธอ พร้อมพูดจาอะไรแปลกๆ อีกทั้งเรื่องโคมไฟที่ฟ้าเคยบอกว่าเหมือนสัญญาณหัวใจอีก ใจหนึ่งไม่เข้าใจว่าทำไมคนรักถึงไม่พูดความจริงกับเธอ
ฟ้านี่ฟ้าจริงๆหรือ ทำไม ทำไมฟ้าไม่บอกดาวสักคำ ทำไม! ทำไม!ดาวร้องเสียงหลงกอดคนรักเอาไว้ พร้อมสะอื้นไห้
ผมพูดไม่ได้ดาว ถ้าผมพูดไปผมจะต้องแลกด้วยชีวิต ผมอยากมีชีวิตอยู่ เพื่อจะได้อยู่ใกล้ๆคุณอย่างนี้ แม้ว่าคุณจะต้องเกลียดผมมากก็ตาม แต่ผมก็ทนได้ขอเพียงได้อยู่ใกล้ๆคุณฟ้ากล่าวอย่างยากเย็น พร้อมจับมือแฟนสาวไว้แน่นไม่อยากให้เวลานี้มาถึงเลย
ไม่ฟ้า อย่าทิ้งดาวไป ดาวขอโทษดาวไม่ได้ตั้งใจ ดาวมันโง่เองที่ปล่อยให้ความแค้นบดบังใจ ดาวเองที่ทำให้ฟ้าต้องจากไป ดาวผิดเองดาวผิดเองดาวสะอื้นไห้กอดฟ้าแน่นไม่ยอมให้ปล่อยไปไหนอีกแล้ว
ดาว ที่รัก เมื่อใดที่ใจคุณวางความโกรธแค้นลง หัวใจคุณจะรับรู้ได้ว่าผมไม่ทิ้งคุณไปไหน ผมยังอยู่ในใจคุณเสมอฟ้ากล่าวพร้อมยิ้มจางๆ เขาต้องการให้แฟนสาวสลัดความแค้นจากใจ เพื่อที่จะไม่ทำร้ายคนที่เกลียด และที่สำคัญไม่ทำร้ายตนเอง
ไม่ดาวไม่อยากให้เรื่องของเราเป็นแค่ความทรงจำ คุณต้องอยู่กับดาว ต้องอยู่กับดาวดาวร้องไห้ไม่ยอมรับความจริง
ให้ความทรงจำดีๆของเราสองคน หล่อเลี้ยงชีวิตและหัวใจคุณเถอะนะดาว อยู่ให้ได้นะ อยู่ต่อไปให้ได้ เพื่อผม ได้ไหมที่รักฟ้ากล่าวสั่งเสีย รู้ว่าลมหายใจรวยริน
วินาทีต่อมาฟ้าในร่างชลขาติก็สลบไป ดาวและเต๋อรีบพาฟ้าไปส่งโรงพยาบาล ดาวนั่งรออยู่หน้าห้องฉุกเฉินในใจภาวนาขออย่าให้ชลชาติเป็นอะไร เพราะถ้าเขาเป็นอะไรก็เหมือนเธอทำลายชีวิตฟ้าผู้ชายที่เธอรักด้วย ไม่นานหมอก็ออกมาบอกอาการของฟ้า
คนไข้เป็นยังไงบ้างคะหมอดาวถามอย่างเป็นห่วง
ปลอดภัยค่ะ แต่ว่ากระสุนโดนไขสันหลัง อาจเป็นอัมพาตไปตลอดชีวิตหมอบอกอาการ พร้อมทำหน้าเสียใจที่ทำเต็มความสามารถแต่ช่วยคนไข้ไว้ไม่ได้
เมื่อเวลาผ่านไปสามวันชลชาติฟื้นขึ้นมา ดาวมาเฝ้าเขาตลอดเวลามีหวังว่าชลชาติจะเป็นฟ้าคนรักของเธอ แต่สายตาที่เธอเห็นยามชลชาติทอดมองเธอเป็นสายตาของความว่างเปล่า เธอจึงรู้ว่าเขาไม่ใช่ฟ้าคนรักของเธอ แต่ว่าเธอก็ตัดสินใจแล้วที่จะดูแลชลชาติเพื่อเป็นการไถ่โทษที่เธอทำร้ายเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทั้งที่ชลชาติให้ร่างนี้แก่ฟ้าชั่วเวลาหนึ่งเพื่อมาอยู่กับเธอ
นอนนานๆอย่างนี้นายคงเมื่อย ไปเดินเล่นกันไหมดาวเอ่ยชวนพร้อมยิ้มให้อย่างเป็นมิตร
ดาวพาชลชาติมาที่ด่านฟ้าโรงพยาบาลที่มีสวนอยู่ตอนนี้เป็นยามที่ดวงตะวันกำลังลับขอบฟ้า
สวยจังนะดาวพูดพร้อมยิ้มให้ชลชาติ
ขอบใจนะชาติ เพราะชาติ ดาวถึงได้รู้ว่าท้องฟ้าของดาวสวยงามเพียงใด
จบ
17 ธันวาคม 2554 00:55 น.
เก่งกาจ
แต่เมื่อฟ้าฟื้นขึ้นมาเขาก็พบว่าตนเองอยู่ในร่างของชลชาติ เขาตกตะลึงคาดไม่ถึง ผิดหวังอย่างรุนแรง
ไม่จริง ไม่จริงใช่ไหม ทำไมเรามาอยู่ในร่างหมอนี่
ยินดีด้วยกับร่างใหม่ของเจ้าเสียงปริศนาดังขึ้น
ผืนฟ้าจะกลายเป็นผืนน้ำที่ท่านพูด หมายความว่าผมต้องอยู่ในร่างชลชาติอย่างนั้นหรือฟ้าถามเสียงปริศนานั้น
ใช่เจ้าเข้าใจถูกต้องแล้ว ไม่เพียงเจ้าจะอยู่ในร่างชลชาติ เจ้ายังไม่สามารถบอกใครได้เลยว่าแท้จริงเจ้าคือใครเสียงปริศนาตอบ
ดาวไม่มีทางให้อภัยชลชาติแน่ ผมอยู่ในร่างชลชาติอย่างนี้ผมจะอยู่กับดาวได้อย่างไรฟ้ากล่าวอย่างผิดหวัง
อย่าเสียใจ เจ้าสามารถบอกคนรักว่าเจ้าเป็นใครเสียงปริศนาตอบเสียงใส
จริงหรือครับฟ้ามีความหวัง
จริง แต่เจ้าต้องแลกอย่างหนึ่งเสียงปริศนาสร้างเงื่อนไขกับฟ้า
แลกกับอะไรครับฟ้าเอ่ยถามอย่างสงสัย เขาเริ่มมีความหวัง
ก็แลกกับชีวิตใหม่ของเจ้าไงเสียงปริศนาตอบ ฟ้าได้ยินอย่างนั้นได้แต่หมดหวัง ไม่นานก็ได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาในห้อง เป็นพ่อแม่ของชลชาตินั่นเอง
ชาติ อยู่นี่เอง นึกว่าหายไปไหน พ่อกับแม่เป็นห่วงแทบแย่แม่ชลชาติกล่าวอย่างยินดีเมื่อเห็นบุตรชาย
คุณสองคน พ่อแม่ชลชาติใช่ไหมฟ้าเอ่ยถามอย่างนึกขึ้นได้
เออสิวะ ฉันพ่อแก และนี่ก็แม่แกพ่อชลชาติตอบอย่างแปลกใจที่บุตรชายมีท่าทีเปลี่ยนไป ดูเหินห่าง
เดี๋ยวนะ ก่อนผมสลบไป ลูกชายคุณ เอ๊ยผม ผมฆ่าผู้ชายคนหนึ่งไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมไม่เห็นตำรวจมาสอบปากคำฟ้าเอ่ยอย่างสงสัย
ไม่ต้องกังวลหรอกเจ้าชาติ เงินพ่อกับแม่มีมากมาย ซื้อความถูกต้องให้แกแค่นี้ทำไมจะทำไม่ได้พ่อของชลชาติบอกความจริง ในโลกนี้สำหรับพ่อชลชาติไม่มีอะไรที่เงินซื้อไม่ได้ แม้แต่ความยุติธรรม
ดีจริงนะ พวกคุณนี่สอนให้ลูกเป็นฆาตกรจริงๆฟ้ากล่าวอย่างสมเพชทั้งสองคน แต่ไม่อยากเอาความไรมาก
ไอ้ชาติแกเป็นอะไรของแก วันนี้แกพูดจา ทำท่าทางแปลกๆ หรือว่าสมองกระทบกระเทือนไปให้หมอเช็คหน่อยไหมพ่อของชลชาติถามอย่างห่วงใยปนสงสัยในท่าทางของลูกชายที่เปลี่ยนไป
ผมไม่เป็นไร ถ้าเห็นแก่ผมจริงๆ ผมขออยู่คนเดียวได้ไหมฟ้าในร่างของชลชาติตัดบทพร้อมนอนบนเตียงไม่ยอมพูดยอมจากับใคร แม้แต่พ่อแม่ของตน
พ่อแม่ชลชาติเห็นอย่างนั้นจึงไม่อยากเซ้าซี้
หลายอาทิตย์ต่อมาเมื่อฟ้าในร่างของชลชาติออกจากโรงพยาบาล ก็ตรงไปหาดาวที่บ้านแต่แม่บ้านของดาวบอกว่าดาวไปสุสานของแฟนหนุ่มที่เพิ่งเสียไปยังไม่กลับ ฟ้าในร่างของชลชาติจึงตามไปที่วัดนั้นทันที
เมื่อไปถึงฟ้าก็เห็น ดาวนั่งร้องไห้อยู่หน้าสุสานของเขา ฟ้าเดินเข้าไปใกล้มองแฟนสาวอย่างห่วงใยความรู้สึกอยากเข้าไปกอดให้คลายคิดถึงแต่ก็ทำไม่ได้ สิ่งที่ทำได้ คือยื่นดาวกระดาษนำโชคดวงหนึ่งให้เธอ
ดาวเห็นอย่างนั้นก็ยินดียิ่งนักหันหน้าไปหาเจ้าของมือที่ยื่นมา แต่เมื่อเห็นเป็นใบหน้าของชลชาติ ใบหน้าที่ยินดีนั้นกลับกลายเป็นใบหน้าบึ้งตึง ชิงชังและรังเกียจชลชาติยิ่งนัก
แกบังอาจมากนะชลชาติที่แกมายื่นดาวนำโชคให้ฉัน อย่ามาทำอย่างนี้อีก รู้ไว้ว่าแกไม่มีสิทธิ์ ไม่มีสิทธิ์เข้าใจไหมดาวเสียงดังใส่ชลชาติอย่างเกลียดชัง
ดาว คุณจำผมไม่ได้หรือฟ้าพยายามอธิบาย แต่ดาวไม่ฟัง
จำได้สิ ต่อให้ฉันตายไปอีกกี่สิบชาติฉันก็จำแกได้ไม่มีวันลืม เพราะแก แกทำให้คนรักของฉันต้องตาย แกพรากเขาไปจากฉัน แกทำลายความสุขของฉัน ออกไปนะ ออกไปให้พ้น ก่อนที่ฉันจะฆ่าแก ไป ไป๊ดาวผลักชลชาติทั้งทุบตี เขาอย่างรุนแรง ฟ้าจับมือดาวพยายามอธิบายให้เข้าใจ แต่ดาวไม่ฟัง
โธ่ดาว ฟังผมก่อนสิชลชาติจับมือหญิงสาวได้จึงสวมกอดอย่างเศร้าใจ ที่ไม่อาจบอกความจริงได้ ทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากเห็นคนรักเจ็บปวดอย่างนี้
ฉันไม่จำเป็นต้องฟังคำพูดที่ไร้สาระจากคนอย่างแก ออกไปให้พ้นจากตัวฉันนะดาวผลักชลชาติออกไป
ทำอย่างไรคุณถึงจะให้อภัยชลชาติฟ้าเอ่ยออกมาอย่างหมดหวัง
ทำยังไงนะเหรอ แกก็ไปตายสิ แกทำได้ไหม ไปตายซะ ไปตายซะดาวตะโกนใส่หน้าเขาอย่างแค้นเคือง และเกลียดชัง ดาวผลักไสชลชาติออกไป ฟ้าในร่างของชลชาติหมดหวังจึงเดินคอตกจากไปทันที พร้อมปลอบใจตนเองว่าต้องให้เวลาดาว
วันต่อมาฟ้าก็ไปที่หมู่บ้านของดาวพร้อมจุดโคมปล่อยเป็นทางยาว เหมือนวันที่เขาฉลองวันเกิดให้ดาวด้วยการจุดโคมไฟ ดาวเห็นโคมไฟเธอยินดียิ่งนัก คิดในใจฟ้าคงกลับมาหาเธอ
ฟ้า คุณใช่ไหม ฟ้า! คุณกลับมาหาฉันใช่ไหมดาวร้องเรียกแฟนหนุ่มอย่างมีความหวัง เธอยิ้มทั้งน้ำตา เพราะคิดว่าแฟนหนุ่มคงกลับมาหา แต่เมื่อหันกลับมาเจอชลชาติ ใบหน้าที่มีความสุขกลับเปลี่ยนเป็นโกรธแค้นทันที
ดาวฟ้าเรียกดาวเสียงอ่อนโยน หวังว่าแฟนสาวจะจำตนได้
ไอ้ชาติ ทำไมแกมาอยู่ที่นี่ล่ะดาวผิดหวังอย่างรุนแรง นี่ฟ้าจากเธอไปจริงๆหรือ
สัญญาณหัวใจของเราไงดาว จำได้ไหมฟ้าพยายามทำให้แฟนสาวจำตนให้ได้แต่สิ่งที่ได้ตอบกลับมา
สัญญาณหัวใจบ้าบออะไรของแก แกทำบ้าอะไรฮ่ะไอ้ชาติ แกทำบ้าอะไรดาวเข้าไปทุบตีชลชาติอย่างโกรธเคือง เธอเกลียดชลชาติเกลียดเข้ากระดูกดำ อยากจะฆ่าชลชาติให้ตายฟ้าได้แต่เจ็บปวดที่แฟนสาวไม่ยอมเข้าใจรับฟังอะไร และยิ่งเจ็บเมื่อแฟนสาวเกลียดชังตนเองอย่างที่สุด
จำไม่ได้หรือดาว ผมบอกคุณว่าหากวันหนึ่งผมไปอยู่ไกลมากๆ แค่คุณส่งสัญญาณหัวใจผมจะกลับมาหาคุณ คุณจำได้ไหมฟ้าพยายามอธิบาย
สัญญาณหัวใจอย่างนั้นเหรอ อย่างแกฉันส่งสัญญาณอย่างเดียวให้เท่านั้น สัญญาณความตายไง เอาไหมสัญญาณความตายน่ะ ให้แกไปตายซะ ไปตายซะ ไปให้พ้นนะ ฉันไม่อยากเห็นหน้าแก ไปให้พ้น ไป๊!!ดาวกล่าวพร้อมทุบตีฟ้าอย่างเต็มแรง และทรุดตัวนั่งร้องโหยหวนหาคนรัก ฟ้าได้แต่มองภาพตรงหน้าอย่างเจ็บปวดแต่ทำไรไม่ได้ เขาไม่สามารถบอกความจริงแฟนสาวได้ เพราะถ้าเขาบอก เขากลัวจะไม่มีโอกาสดูแลคนรักไปตลอดกาล เขายอมให้คนรักเกลียดชังดีกว่าเขาต้องสูญเสียโอกาสที่จะอยู่กับคนรักไป แม้ว่าคนรักของเขาจะต้องเกลียดเขามากมายเพียงใดก็ตาม
ฟ้าหมดหวังจึงเดินไปเรื่อยๆ จนถึงร้านของเต๋อเมื่อไหร่ก็ไม่ทราบได้ เมื่อเขาถึงร้านเต๋อเขาเห็นลูกค้าที่เมาสุรากำลังชกต่อยกันมีเรื่องวิวาทกันอีกแล้ว ฟ้าพยายามจะเข้าไปห้าม แต่พวกนั้นก็ไม่ฟัง เต๋อเห็นอย่างนั้นได้แต่แปลกใจว่าทำไมฟ้าในร่างชลชาติถึงทำอย่างนั้น เต๋อจำชลชาติได้ไม่มีวันลืมว่าเป็นคนฆ่าเพื่อนรักของเขา แต่ว่าความสงสัยมีมากกว่าความเคียดแค้นว่าทำไมชลชาติถึงมาช่วยเขาเหมือนฟ้าเพื่อนสนิทของเขาที่ชอบมาช่วยเขาทุกครั้งที่เขามีเรื่อง ตอนนั้นฟ้าในร่างชลชาติถูกต่อย พร้อมขวดเหล้าตกที่ศีรษะอย่างแรง หัวชลชาติแตกเลือดไหลเป็นทาง
บอกให้หยุดเสียทีซิวะ!!ฟ้ากล่าวพร้อมต่อยไปที่ลูกค้าที่เมาสุราคนหนึ่งจนสลบเหมือดพวกที่เหลือรีบเผ่นแนบหนีไปเหลือแต่ฟ้า และ เต๋อ
เฮ้ย แกทำงี้ทำไมเต๋อกล่าวอย่างสงสัย พร้อมพยายามหาความจริง
ช่วยแกไง แต่วันนี้แกมาแปลกนะเต๋อ ทุกทีคนมาพังร้านแก แกต้องหงุดหงิดพาลเฟี้ยงข้าวของ แต่วันนี้แกทำหน้าเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้นฟ้ากล่าวพร้อมมองเต๋อด้วยสายตาของคนที่รู้จักกันมานาน
แกนั่นแหละที่แปลก แปลกจากวันแรกที่ฉันเจอแก วันนั้นแกมาพังร้านฉันเหมือนเจ้าพวกนั้น และวันนั้นแกก็ฆ่าเพื่อนรักของฉัน แต่ทำไมวันนี้แกกลับมาช่วยฉัน และทำทุกอย่างเหมือนที่เพื่อนของฉันเคยทำเต๋อเอะใจเมื่อได้ยินคำตอบฟ้า ไม่อยากจะเชื่อแต่ก็กล่าวออกไปเพื่อหาความแน่ใจ
ก็ถ้าไม่ช่วยแก ฉันก็อดกินก๋วยเตี๋ยวนะสิ ฉันน่ะชอบกินก๋วยเตี๋ยวนะ อ่ะนี่ฉันเหมาแกหมดเลยวันนี้ฟ้ากล่าวพร้อมยื่นเงินแปดพันเก้าร้อยบาทให้เหมือนทุกครั้ง เต๋อแน่ใจทันทีว่านี่คือฟ้าเพื่อนสนิทของเขา แต่เขาไม่อยากเชื่อว่าฟ้าจะอยู่ในร่างของชลชาติเป็นไปได้หรือนี่
เป็นไปได้หรือวะเนี่ย แกคือเค้าหรือวะเนี่ยเต๋อถามย้ำเพื่อความแน่ใจ แต่ยินดียิ่งนักที่เพื่อนกลับมาหาอีกครั้ง
ทุกสิ่งเป็นไปได้หมดแหละ ขึ้นอยู่ว่าแกจะเชื่อมันหรือเปล่าฟ้าในร่างชลชาติตอบยิ้ม
เต๋อเข้าไปกอดเพื่อนอย่างยินดี
เมิงจริงๆด้วย กรูดีใจจริงนะเนี่ย เฮ้ย นี่เมิงจริงๆเหรอวะเต๋อถามย้ำอย่างยินดี
เออกรูจริงๆ เมิงไม่ต้องกอดกรูแน่นอย่างนั้นก็ได้ กรูหายใจไม่ออกฟ้ากล่าวกวนๆ พร้อมยิ้มออกมา
เออ แล้วแฟนเมิงรู้ไหมเนี่ย ว่านี่คือเมิงเต๋อเอ่ยถามอย่างเป็นห่วงทันทีเมื่อนึกขึ้นได้
กรูพยายามบอกแล้ว แต่ว่าเขาไม่ยอมฟัง ไม่ยอมเชื่ออะไรทั้งนั้นฟ้าเอ่ยอย่างท้อแท้
เฮ้ยไม่เป็นไร เดี๋ยวกรูช่วยพูด ทำใจให้สบายโว้ย อย่าคิดมาก มาฉลองกันดีกว่า วันนี้กรูปิดร้านเพื่อเมิงเลยเต๋อปลอบใจพร้อมฉลองยินดีเมื่อเพื่อนกลับมา
กรูอยากจะซึ้งนะเต๋อ แต่ว่าไม่มีกรูเมิงก็ต้องปิดร้านอยู่ดี เพราะไอ้พวกนั้นพังร้านหมดแล้วฟ้ากล่าวกวนๆ พยายามลืมความทุกข์ที่ดาวจำเขาไม่ได้
ไอ้นี่ปากดีไม่เปลี่ยนเลยนะ เดี๋ยวกรูเตะฉลองเลย ไป ไป กินเหล้าฉลองกันเต๋อกล่าวพลางชวนเพื่อนกินเหล้าให้หายคิดถึง
17 ธันวาคม 2554 00:54 น.
เก่งกาจ
ไม่นานทั้งคู่ก็มาถึงร้านเต๋อ ที่พึ่งเปลี่ยนที่ขายใหม่ เพราะหนีพวกลูกค้าเมาสุราที่ชอบหาเรื่องวิวาท มาลุ้นกันว่าวันนี้จะมีเรื่องวิวาทที่ร้านเต๋ออีกหรือไม่
ดาว นี่เต๋อ ฟ้าแนะนำให้ดาวรู้จักเพื่อนของเขา
สวัสดีค่ะ ฟ้าพูดถึงร้านเต๋อว่าเป็นร้านก๋วยเตี๋ยวที่สุดพิเศษ วันนี้เลยอยากมาอุดหนุนดาวกล่าวยิ้มๆอย่างเป็นมิตร
ฝีมือไม่เท่าไหร่หรอกดาว แต่ไอ้ที่พิเศษมันพิเศษตรงที่ว่าเจ้าของร้านทรหดยิ่งกว่าแมวที่มีเก้าชีวิต เพราะต้องเอาตัวรอดจากพวกลูกค้าที่เมาแล้วมาหาเรื่องกันในร้านมันน่ะฟ้าแซวเพื่อนตนเองอย่างตลก ดาวหัวเราะทันทีที่ได้ยินอย่างนั้น แต่เต๋อหมันไส้เพื่อนจึงพูดเหน็บแนมกลับไปบ้าง
อ้าวคุณเพื่อนฟ้าคร้าบ หันมาแขวะผมเสียได้ เดี๋ยวผมก็เลือดจากปากคุณไปทำน้ำตกดีไหมเนี่ย เชิญคร้าบ เข้าไปนั่งก่อนเดี๋ยวผมจะทำก๋วยเตี๋ยวน้ำตกสูตรพิเศษให้ได้ทานกันเต๋อกล่าวพลางหาที่นั่นให้ทั้งสองคนจากนั้นก็ไปทำก๋วยเตี๋ยว อีกสักพักก็นำก๋วยเตี๋ยวที่ปรุงพิเศษมาให้ทั้งสองคน
นี่คร้าบ ก๋วยเตี๋ยวสูตรพิเศษ รีบทานเสียนะคร้าบ ถ้ารอนานเดี๋ยวจะไม่ได้กิน เพราะอีกไม่นานที่นี่จะเปลี่ยนร้านก๋วยเตี๋ยว เป็นสนามมวยในไม่ช้าเต๋อกล่าวติดตลกพร้อมรีบไปล้างถ้วยล้างชามเพราะอีกไม่นานเขาต้องเก็บกวาดจากพวกขี้เมามายำร้านเขาจนแหลกไปข้างหนึ่ง
ด้านชลชาติก็ไปสืบมาว่าฟ้ามีเพื่อนสนิทที่ชื่อเต๋อขายก๋วยเตี๋ยวน้ำตกอยู่ และชอบมีพวกขี้เมาไปหาเรื่องกันที่ร้านเต๋อ จนร้านเต๋อพัง ชลชาติจึงเกิดความคิดว่าจะแก้แค้นฟ้าอย่างไรดี
ชลชาติไปถึงบริเวณร้านก๋วยเตี๋ยวแต่ซ่อนตัวไม่ให้ฟ้าและดาวเห็น เขามองภาพตรงหน้า ภาพที่ฟ้าและดาวต่างคนต่างป้อนก๋วยเตี๋ยวแสดงความรักต่อกันและกันอย่างอิจฉาเป็นที่สุด ทำไม ทำไมต้องเป็นเช่นนี้ เขาไม่เคยนึกเกลียดใครเท่านี้มาก่อน ไม่เคยเกลียดใครเท่าฟ้ามาก่อนเลย
ชลชาติเดินเข้าไปในร้านอย่างหาเรื่อง พร้อมกับลูกสมุนอีกสี่ห้าคน แล้วพูดว่า
หลีกไป ฉันจะนั่งชลชาติผลักฟ้าไปจากที่นั่งล้มลง
อะไรกันน่ะ ชลชาติดาวกล่าวอย่างไม่พอใจ พร้อมมองชลชาติอย่างรังเกียจ
อ้าวคุณครับ เก้าอีกร้านผมไม่ได้มีตัวเดียวนะคร้าบ ไม่ต้องใช้กำลังมาเบ่งแย่งที่คนอื่นก็ได้มั้งเต๋อกล่าวกวนๆอย่างไมพอใจที่ชลชาติหาเรื่องเพื่อนเขา
จะแย่งจะทำไม เพราะเจ้าของที่นั่งตรงนี้มันควรจะเป็นฉันชลชาติกล่าวอย่างวางอำนาจ
พูดอะไรของนายน่ะ ชลชาติดาวกล่าวพร้อมมองอย่างไม่พอใจ
ก็พูดว่าที่ตรงนี้มันควรจะเป็นของฉัน และเธอก็ควรจะเป็นของฉันชลชาติกล่าวเสียงแข็งอย่างไม่ยอมใคร
เอ..แต่ผมว่าวันนี้ผมพึ่งเสียเงินเช่าที่ตรงนี้ขายของ และเท่าที่จำได้ผู้หญิงคนนี้ก็เป็นแฟนเพื่อนผมนะคร้าบ คุณลูกค้า อย่ามึนสิคร้าบเต๋อกวนประสาทอย่างไม่สบอารมณ์
มึงหยุดไปเลยนะ ถ้าอยากจะมีชีวิตอยู่ขายก๋วยเตี๋ยวต่อไปชลชาติเสียงดังอย่างไม่สบอารมณ์ พร้อมชี้หน้าเต๋อ
กูว่าเมิงต่างหากนะที่ควรหยุด เพราะถ้าเมิงไม่หยุด เมิงอาจจะไม่มีชีวิตอยู่กินก๋วยเตี๋ยวของกรูหรือของใครๆเต๋อกล่าวกวนอย่างไม่ยอมเหมือนกัน
มานี่ไปกับฉันชลชาติยึดมือดาวเอาไว้พร้อมจะลากให้ไปด้วยกันให้ได้
แกนั่นแหละที่ควรจะไป!!ฟ้ากล่าวพร้อมผลักอกชลชาติ ชลชาติหงายหลังพร้อมล้มลงอย่างแรง ความเจ็บทำให้ชลชาติโมโห
มึง!! มึงกล้าผลักกรูเหรออย่าอยู่เลยชลชาติจะเล็งปืน ฟ้าเตะปัดทันที พร้อมเตะไปที่หน้าของชลชาติเต็มแรง แต่ไม่นานลูกน้องของชลชาติสองคนก็มายึดแขนทั้งสองข้างของฟ้าไว้ ชลชาติลุกขึ้นมาพร้อมต่อยไปที่หน้าของฟ้าเต็มแรง สี่ห้าครั้งเลือดไหลกลบปากฟ้า จากนั้นก็ใช้เท้าเตะยันไปที่ท้องของฟ้าเต็มแรง ฟ้าทรุดเพราะความเจ็บ ดาวจะเข้าไปช่วยแต่ลูกน้องอีกสองคนยึดแขนเอาไว้ทั้งสองข้าง
ฟ้า!!!ดาวร้องเสียงหลงอย่างเป็นห่วงที่สุด
จะบ้าหรือไงชลชาติอย่าทำอะไรเขานะ อย่า!!ดาวตะโกนด่าชลชาติอย่างเหลืออด เธอในตอนนี้เกลียดชังชลชาติยิ่งนัก
ทางด้านเต๋อก็เจอลูกน้องชลชาติอีกคนจะเข้าไปต่อย แต่ว่าเต๋อก็ใช้ฝีมือป้องกันตัวจากการฝึกทหารเกณฑ์สู้กับพวกชลชาติ เขาหันมาเตะราวคลิกไปที่ลูกน้องชลชาติเต็มแรง ลูกน้องชลชาติมึนจากนั้นเขาใช้ศอกกระแทกไปที่หน้าเต็มแรงลูกน้องชลชาติจนมันสลบไป เห็นลูกน้องชลชาติอีกคนวิ่งไปเอาปืนที่ฟ้าปัดไป จะมายิ่งฟ้า เต๋อจึงใช้ตะเกียบที่มีปลายแหลมซัดไปเสียบที่มือของลูกน้องของชลชาติเต็มแรง ไม้ปักที่มือของมัน มันร้องครวญครางอย่างเจ็บปวดปล่อยปืนทันที ฟ้าเห็นเป็นทีพยายามเหวี่ยงตัวเต็มแรงให้พ้นจากการจับกุมของลูกน้องชลชาติ แต่ไม่สำเร็จ จึงใช้ส้นเท้ากระแทกไปที่ลูกน้องของมันเต็มแรงพร้อมใช้เท้ายันไปที่เข่าของมันอย่างแรง ลูกน้องทั้งสองคนทรุดลงอย่างเจ็บปวดเพราะกระดูกที่เข้าข้างหนึ่งเกือบหัก จากนั้นฟ้า ก็เข้าไปเตะกลางอกสมุนอีกคนที่จับดาวเอาไว้และใช้สันมือกระแทกไปที่ท้ายทอยจนมันมึนและสลบไป
เป็นอันว่าตอนนี้ลูกน้องของชลชาติไม่สามารถทำอะไรได้เหลือแต่ชลชาติที่ยังนอนอ่อนแรงอยู่ใกล้ปืนที่ตกอยู่
ฟ้าเป็นห่วงดาวถามอย่างห่วงใยว่า
ไม่เป็นไรใช่ไหมดาว
ไม่ ไม่จ๊ะดาวกล่าวพร้อมสวมกอดฟ้า
ชลชาติหยิบปืนและมาเล็งที่ฟ้า เต๋อเห็นจึงร้องห้าม
ไอ้ฟ้าระวังเต๋อกล่าว จะขว้างตะเกียบไปที่มือชลชาติแต่ลูกน้องชลชาติคนหนึ่งเตะไปที่แขนเต๋อ
ตายเสียเถอะเมิงชลชาติยิงไปที่ฟ้า ถูกตรงกลางอกฟ้าพอดี จังหวะก่อนที่ฟ้าจะถูกยิงฟ้าผลักดาวให้หลบกระสุน
ทันทีที่ฟ้าโดนยิงดาวช็อคเป็นที่สุด แต่อารมณ์ตอนนี้เต็มไปด้วยความเคียดแค้นชิงชัง จึงหยิบไม้ขนาดใหญ่ที่เต๋อใช้ยันล้อรถก๋วยเตี๋ยวให้อยู่ได้ เดินตรงไปที่ชลชาติที่กำลังยืนสาสมใจที่ได้ทำลายชีวิตฟ้าไป แต่ไม่นานก็รู้สึกมีอะไรแข็งๆมาตีที่หัวเต็มแรง เขาสิ้นสติสัมปชัญญะไปเวลานั้น
ฟ้า ฟ้า ฟ้าอย่าเป็นอะไรไปนะดาวรีบไปประคองฟ้าที่หลับตาสนิทแน่นิ่งไปไม่มีปฏิกิริยาใดๆตอบรับเลย
ฟ้า ฟ้าอย่าทิ้งดาว ฟ้าฟ้า อย่าทิ้งดาว ตื่นขึ้นมา ตื่นขึ้นมานะ ตื่นซิ!! ดาวร้องเสียงดังอย่างเจ็บปวดที่สุด ที่สุดในชีวิตของเธอ
ทางด้านฟ้าหลังจากที่เขาตายแล้วเขาก็พบว่าเขามายืนอยู่ผืนแผ่นดินหนึ่งที่เต็มไปด้วยหญ้าและฟ้าใสสุดลูกหูลูกตาที่นี่คือที่ไหนกัน เขาจำได้ไม่นานมานี้เขาอยู่กับดาวและกำลังปกป้องเธอจากชลชาติแต่ทำไม เขาจึงมาอยู่ที่นี่
ที่นี่ที่ไหนฟ้าเอ่ยอย่างประหลาดใจ
เจ้ายืนบนผืนดินที่โอบล้อมด้วยผืนฟ้า ที่นี่ก็คือฟ้าดินน่ะสิเสียงใครคนหนึ่งดังจากฟ้าไกลไม่เห็นตัวตนของคนที่พูด
ท่านเป็นใครฟ้าเอ่ยอย่างสงสัย
ก็บอกแล้วไง ว่าฟ้าดินเสียงปริศนานั่นตอบกลับมา
ทำไม ทำไมผมมาอยู่ที่นี่ฟ้าเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจ
เวลาของเจ้าบนโลกมนุษย์หมดแล้ว เจ้าจึงมาอยู่ที่นี่เสียงปริศนานั่นตอบกลับมา
ไม่ผมไม่อยู่ที่นี่ ผมจะอยู่กับดาว คนรักของผมฟ้าปฏิเสธเสียงแข็งไม่ยอมรับเวลาพรากจากนี้
แต่ว่าเวลานี้ฟ้าไม่อยู่คู่ดาวอีกต่อไปแล้วเสียงปริศนานั่นตอบกลับมา
ท่านหมายความว่าอย่างไรฟ้าเอ่ยอย่างไม่เข้าใจ
เมื่อไร้ฟ้า ดาวก็ร่วงลงสู่ผืนน้ำเสียงปริศนานั่นตอบกลับมาอีกครั้ง
ผมก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าท่านหมายความว่าอย่างไรฟ้าเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจเช่นเคย
ตอนนี้ ดวงดาวของเจ้าตกไปสู่ผืนน้ำ ถ้าเจ้าอยากไปหาคนรักอีกครั้งมันก็มีวิธีเสียงปริศนานั้นตอบเสียงกังวานแจ่มใส
วิธียังไงครับฟ้าเอ่ยถามอย่างยินดี
เจ้าก็ต้องเป็นผืนน้ำนะสิ เจ้าอยากเปลี่ยนจากผืนฟ้าไปเป็นผืนน้ำไหมล่ะเสียงปริศนานั่นตอบกลับมา
อยาก อยากครับ ขอเพียงได้อยู่กับดาวไม่ว่าผมจะไปเป็นอะไรผมยอมทั้งนั้นฟ้าตอบกลับไปอย่างยินดี
เจ้าไม่เสียใจเสียงปริศนาถามกลับมา
ไม่ ให้ผมกลับไป ให้ผมกลับไปฟ้ากล่าวอย่างยินดียิ่งนัก ไม่นานเขารู้สึกตกไปเหวลึกและสิ้นสติสัมปชัญญะไป
Lovers
0 คน เลิฟเก่งกาจ
หน้าส่วนตัว
4145
