3 มกราคม 2551 12:59 น.
เก็บดาว
สายลมพริ้ว แสงแดดอ่อน ก่อนพลบค่ำ
วัฒนธรรม คนปักษ์ใต้ ไม่เสื่อมสูญ
ทำอาหาร แลกกัน หมั่นเกื้อกูล
เพื่อเพิ่มพูน สายใย แห่งไมตรี
เสียงครก-สาก ตำดัง ทั้งหมู่บ้าน
เพื่อเตรียมการ ปรุงอาหาร ทานสุขี
ทั้งน้ำพริก แกงไตปลา อาหารดี
สะตอมี เพิ่มกลิ่น ถิ่นใต้เรา
สายลมแผ่ว คนนอนดึก ตึกระฟ้า
คนไกลจ๋า อยู่อย่างไร ใจไม่เหงา
กรุงเมืองใหญ่ ต่างของกิน ต่างถิ่นเนา
ถึงยามเศร้า จะหาใคร ใส่ใจกัน
หากจบการ ศึกษา เสร็จหน้าที่
ใต้ยังมี แม่-พ่อ รอปลอบขวัญ
อีกคนหนึ่ง ยังรอ ต่อสัมพันธ์
มาสร้างฝัน สร้างตำนาน ด้ามขวานทอง
28 ธันวาคม 2550 11:38 น.
เก็บดาว
ความคิดถึง หมั่นส่งไป มิได้กลับ
เขารอรับ บ้างไหม ใจอยากถาม
ความคิดถึง น้องดั่งเงา เฝ้าคอยตาม
รอหนุ่มรามฯ ส่งมาบ้าง เก็บข้างใจ
ฟังข่าวคราว นักศึกษา มาเยี่ยมบ้าน
มันก็นาน ครั้งจากกัน วันอ่อนไหว
พี่กลับมา ก็ยังห่าง เส้นทางไกล
ไร้สิทธิ์ไป มองหน้า จ้องตากัน
27 ธันวาคม 2550 18:07 น.
เก็บดาว
ความเป็นเพื่อน ยังผูกพัน ใช่ผันเปลี่ยน
ร่วมห้องเรียน ช่วยดูแล แก้ปัญหา
ยังห่วงใย เศร้า-สุข ทุกเวลา
ไม่ใช่เพราะ เป็นหัวหน้า แต่จริงใจ
เธอเองก็ ผูกพัน กันฉันมาก
ร่วมลำบาก ร่วมสุขสันต์ มิหวั่นไหว
ยามฉันท้อ ฉันเศร้า เฝ้าห่วงใย
ฉันจึงให้ "ความเป็นเพื่อน " เหมือนทุกคน
เพราะแรกพบ ตกลงกัน อยู่ฉันมิตร
ให้หวนคิด อีกครา อย่าสับสน
หากเธอเป็น เพื่อนร่วมสร้าง อย่างทุกคน
ไร้เหตุผล ฉันหยิ่งไป ใจหมองมัว
มีเรื่องเดียว ที่ฉันหยิ่ง สิ่งต้องห้าม
คือนิยาม เรื่องหัวใจ ห้ามใฝ่ชั่ว
มิเคยให้ คนอื่นใกล้ ทั้งใจ-ตัว
มิพันพัว มากรั ก จักวุ่นวาย
ที่เธอเห็น ฉันหยิ่ง อาจสิ่งนี้
รู้เสียที เถอะนะ ก่อนจะสาย
เธอยังเป็น คนสำคัญ ฉันเพื่อนชาย
ไร้สิทธิ์กลาย เป็นอื่น คื่นวาจา
24 ธันวาคม 2550 17:19 น.
เก็บดาว
เขาว่าดาว เมืองกรุง จรุงแสง
เพราะแต้มแต่ง รัศมี ให้สีสัน
แสงนีออน กระทบ บรรจบกัน
จึงงามมั่น เด่นดวง ดึงทรวงชาย
ดาวเมืองกรุง ดาวบ้านนา ค่าคงต่าง
รัศมีจาง ไร้ไฟเติม เพิ่มแสงฉาย
พี่อยู่กรุง ดูดาวกรุง ยุ่งเพียงกาย
ขออย่างหมาย เฝ้าปอง ครองหัวใจ
ดาวบ้านนอก พี่เคยดู ยังคู่ฟ้า
ดาวบ้านนา ยังคู่ถิ่น ดินสวนไร่
แสงเหลืองนวล ยามรุ่งสาง ช่างอำไพ
คอย"คนไกล" มาจ้อง มองคู่กัน
21 ธันวาคม 2550 11:31 น.
เก็บดาว
ณ สวนสัตว์ เสาธงวิ่ง ฝูงลิงมาก
สัตว์แสนหลาก ต่างทะเล้น เป็นปัญหา
วันนี้เกิด เหตุการณ์หนึ่ง ซึ่งแสนฮา
ให้บรรดา เพื่อนเพื่อนขำ ทำวุ่ยวาย
นกกระยาง โฉมงามลำ เดินนำกลุ่ม
รีบเดินดุ่ม ขึ้นห้อง ต้องเรียนสาย
ปากก็โม้ ขาก็เดิน เพลินสบาย
ลิงหญิงชาย โหนตามไป ไม่รอรี
มองไม่เห็น ลุงยีราฟ สุดจ๊าบโก้
มาเดินโชว์ ชูคอยาว อวดสาวสี
จึงจ๊ะเอ๋ นกกระยาง อย่างพอดี
นกกับยีฯ ตาจ้องตา ทำหน้าแดง
นกกระยาง แสนเขิน เดินหลบหน้า
ลุงผ่านมา ช่างแก๊แก่ แลแสลง
ลิงหนึ่งเห็น หัวเราะฮา ขาสิ้นแรง
จึงทำแกล้ง ลงนั่ง อย่างตั้งใจ
ลิงตัวอื่น หามุมขำ ทำตาเหลือก
ช้างหนึ่งเชือก หัวเราะซ่าน อาคารไหว
ทั้งส่ายงวง ส่ายงา สั่นมา-ไป
ขาเริ่มไขว้ สติหลุด ฉุดไม่ทัน
ไม่ทันคิด เดินถอยหลัง หวังหัวเราะ
ประจวบเหมาะ ล้มทับลิง ยิ่งขำขัน
ช้างหงายหลัง ขาชี้ฟ้า หน้าเปลี่ยนพลัน
ลิงนั่งหัน คอเกือบหัก หนักเหลือเกิน
(มีต่อภาคสอง)
*ลิง......พี่พู
*ช้าง.....นู๋บีม
*นกกระยาง ......น้องมิเกว
* ..เพื่อนลิง .....เพื่อนในห้อง 506
*ลุงยีราฟ ขอสงวนนามเพื่อให้เกียรติกัน
******เรื่องนี้เกิดขึ้นจริงก่อนชั่วโมงเรียนวิชาภาษาอังกฤษของวันหนึ่งจึงนำมาเล่าสู่กันฟังขำๆ
หน้าส่วนตัว
1525
