15 สิงหาคม 2550 20:45 น.
เก็จถะหวา
คำ "อภัย"ยิ่งใหญ่หาใดเท่า
โลกของเราจะร่มเย็นเป็นสุขี
ต่างแบ่งปันสรรสร้างด้วยไมตรี
กรุณาปราณีมีเมตตา
ไม่มีเรื่องเคืองขุ่นและเศร้าหมอง
ชนปรองดองทุกชีวิตจิตหรรษา
เลิกแบ่งชั้นแบ่งชนบนโลกา
ทุกทิวาราตรีมีสุขใจ
คนยอมเสียเปรียบกันหันมายิ้ม
ทุกคนอิ่มทั่วถึงกันวันฟ้าใส
พ่อค้ามุ่งบริการกว่ากำไร
มีน้ำใจช่วยเหลือให้เจือจาน
คำ "อภัย" ดีหนักหนาหาใดเทียบ
สงบเงียบเรียบง่ายคลายร้าวฉาน
หวังสักวันโลกนี้สร้างตำนาน
คงถึงกาลปลูกอภัยในใจชน
15 สิงหาคม 2550 07:16 น.
เก็จถะหวา
ชีวิตรักรักชีวิตคิดแล้วกลุ้ม
รักร้อนรุ่มดังสุมไฟร้อนในอก
ยามรักหวานปานน้ำผึ้งต่างยอยก
เหมือนดังคำโกหกมาลวงกัน
เป็นหนึ่งใจในใจหนึ่งคิดถึงมาก
ต่างก็ฝากสรรวาจาว่าคำมั่น
รักของเราเป็นรักแท้แน่นิรันดร์
เพ้อพร่ำฝันถึงอยู่มิรู้คลาย
โอ้อาลัยอาวรณ์ถอนใจหนัก
ห่วงกลัวรักไม่สมดังใจหมาย
กลัวเขามีคนอื่นอีกมากมาย
กลัวเขาหน่ายหนีหน้าไม่มาแล
ยังไหวหวั่นหวั่นใจในความรัก
ที่ว่าภัคดิ์คงมั่นหวั่นไม่แน่
หากวันใดที่รักจักผันแปร
คงเพิ่มแผลในใจให้ตรอมตรม
12 สิงหาคม 2550 09:07 น.
เก็จถะหวา
.
หญิงชรา ร่างผอมซูบ นั่งเหงาหงอย
ชะเง้อคอย คอยหา หาใครหนา
ไร้เสียงออก นิ่งเงียบ ซึมน้ำตา
ปล่อยเวลา ผ่านไป ไม่ใยดี
นานแล้วหนอ ลูกชายหญิง มุ่งเมืองใหญ่
เพื่อหมายไป ทำงาน ฝันสดศรี
หวังจะสร้าง ฐานะ เงินทองมี
หวังปลดหนี้ จำนอง คืนที่นา
แล้วต่อมา ส่งหลานๆ .. ย่า-ยายเลี้ยง
ได้แต่เพียง ส่งเงิน พอใช้หา
หากไร้เงา ลูกลูก เยือนกลับมา
หญิงชรา ได้แต่เฝ้า รอลูกคืน
ผ่านจากเดือน เป็นปี ลูกเงียบหาย
ไร้ข่าวกราย ร้ายดี .. ไห้ขมขื่น
ข่าวโรงงาน ล้มครืน ตระหนกตื่น
ไร้แช่มชื่น ไร้ข่าวลูก ยิ่งซึมเซา
นั่งเหม่อมอง หลานหลาน นิ่งหลับอยู่
เจ้าจะรู้ ไหมหนอ ย่า-ยายเหงา
ทั้งว้าเหว่ ทั้งขัดสน สะอื้นเบา
ยามไร้เงา พ่อแม่เจ้า .. สะท้านใจ
เสียงจัดงาน วันแม่ ดังคึกครื้น
หญิงชรา นั่งสะอื้น ในหวั่นไหว
โอ้ลูกเอ๋ย เจ้าอยู่ไหน ดินแดนไกล
จะรู้ไหม แม่รักห่วง .. รอลูกคืน
........ + เสียงรำพึง + .........
sarasiri@hotmail.com
12 สิงหาคม 2550 07:19 น.
11 สิงหาคม 2550 22:25 น.
เก็จถะหวา
เคยใกล้ชิดทุกวันมั่นใจหมาย
เป็นย่ายายลูกหลานนานนานหนอ
อนิจจาลาไกลไม่รั้งรอ
อยากจะพ้อโชคชะตาว่าทำไม
แม่คนดีที่หนึ่งซึ้งใจลูก
จะผิดถูกแม่ไม่ด่าว่าผลักไส
แม่ยินดีรับได้ทุกสิ่งไป
ขอเพียงให้ลูกนี้มีสุขพอ
แม่จากไปไกลตาชีพลาลับ
ขอแม่หลับอย่าอาลัยใจจดจ่อ
ต่อแต่นี้พักผ่อนอย่ารีรอ
เพื่อเกิดก่อกายใหม่ในที่ดี
คืนเศร้าเหงาบ้านเราไร้เงาแม่
ที่คอยแต่ปลอบใจในทุกที่
ขอวิญญานสงบภพใหม่มี
ให้เรานี้พานพบจนจบกาล
11 สิงหาคม 2550 06:36 น.
เก็จถะหวา
แม้สวมเสื้ออาภรณ์ที่เลิศหรู
แม้ชื่อเสียงเชิดชูทั่วทิศา
แม้จะเก่งกล้าหาญชาญวิชา
เกียรติก้องหล้าเพียงไรใช่ค่าคน
แม้จะหล่อสวยเริดเชิดและหยิ่ง
จะเพริศพริ้งแพรวพราวก็ไม่สน
แม้จะรวยล้นฟ้าหรือยากจน
ใช่เหตุผลตัดสินค่าว่ามากมี
แม้มากมีข้าทาสบริวาร
บริการซ้ายขวาทำหน้าที่
มีอำนาจสั่งได้ในทันที
ใช่บ่งชี้คุณค่าว่าสูงพอ
หากคนนั้นดีจริงสิ่งประเสริฐ
คนกำเนิดคือใครรู้ไหมหนอ
กตัญญูรู้คุณแม่อย่ารีรอ
จักยกยอล้ำหน้าค่าทวี
คนรักแม่ย่อมดีมีคุณค่า
รู้แทนคุณมารดาเสริมราศรี
แม่หวังให้ลูกท่านทุกคนดี
แม่จึงพลีกายใจให้ทุกครา
แม่จะยิ้มแย้มพรายหายเหนื่อยสิ้น
เมื่อยลยินเสียงร่ำลูกพร่ำหา
เหนือสิ่งใดแม่คอยลูกให้กลับมา
ขอแต่เพียงเห็นหน้าก็ดีใจ...................
หน้าส่วนตัว
907
