30 สิงหาคม 2550 19:48 น.
เก็จถะหวา
ทั้งที่รู้ชีวิตใช่ยืนยาว
แต่บางคราวยังเผลอไปลุ่มหลง
จิตตกต่ำเพลิดเพลินเดินงุนงง
เข้ารกพงไปได้ไม่รู้ตัว
ขาดสติไตร่ตรองตามความจริง
ดังผีสิงใจนั้นแล้วปั่นหัว
กระทำการขลาดเขลาทั้งเมามัว
ไม่หวาดกลัวระวังคนรังแก
เพราะเสียทีกิเลสตนไม่พ้นทุกข์
หวังชื่นสุขกลับยิ่งช้ำย้ำรอยแผล
ลืมใจเราของเราไม่ดูแล
ปล่อยให้แพ้หวั่นไหวฝันใฝ่ปอง
ความรู้สึกเรามีค่ามาลดถอย
เที่ยวได้น้อยใจตนจนหม่นหมอง
หลั่งน้ำตารินไหลเศร้าใจครอง
นั่งเหม่อมองฟ้าไกลใจเลื่อนลอย
ยังเรียกร้องต้องการขานคนช่วย
ดังจะม้วยมรณาพาท้อถอย
มิตรภาพอาบอุ่นละมุนคอย
แม้คำน้อยไม่พูดจาสิ้นอาลัย
ขอขอบคุณเพื่อนเตือนใจให้สติ
หากจะริเริงหลงอย่าสงสัย
เตรียมใจเผื่อเบื่อรักจักอภัย
ล่วงเลยวัย ว้าวุ่น คิดขุ่นเคือง
29 สิงหาคม 2550 20:35 น.
เก็จถะหวา
คนเรานั้น ย่อมรักตน ก่อนคนอื่น
แต่ต้องยื่น ไมตรี ดีต่อเขา
เรารักตน คนอื่น ก็เหมือนเรา
โปรดจงเข้าใจคน เหมือนตนเอง
เมื่อรักตน คนนั้น ย่อมรักษา
กายวาจา มิให้ ใครข่มเหง
เมตตากัน ดีกว่า อย่านักเลง
เป็นกันเอง ช่วยเหลือ เอื้ออาทร
ตนต้องตื่น ฝืนตน แม้ทนทุกข์
ตนต้องลุก ปลุกจิต อย่าคิดถอน
ให้อภัย มีน้ำใจ พึงสังวร
รู้โอนอ่อน ผ่อนใจ ให้บรรเทา
ตนเตือนตน ลองนึกดู รู้เหตุผล
จะหลีกพ้น ปัญหา มีมาเก่า
หากรู้จัก เอาใจเขา ใส่ใจเรา
อย่านึกเอา แต่ได้ ตามใจตน
อิสระ แห่งตน คนใช้สิทธิ์
จะรอนลิด สิทธ์เขา เท่าเส้นขน
ต้องสำนึก ใครเล่า เขาก็คน
จะอดทน อย่างไร ใจเหมือนกัน
คุณธรรม นำใจ ให้แรงหนุน
เอื้อการุณ พึ่งพา น่าสุขสันต์
แสวงหา สิ่งที่ดี ให้ชีวัน
ชีพคงมั่น งดงาม ตามต้องการ
28 สิงหาคม 2550 20:47 น.
เก็จถะหวา
เมื่อความทุกข์ท้อใจไม่สมหวัง
แรงพลังภายในโดนทับถม
ยิ่งอ่อนล้าโรยแรงให้จ่อมจม
ได้แต่ก้มรินน้ำใสไหลจากตา
คนเคยบอกรักกันหันหน้าหนี
หมดไมตรีเยื่อใยสุดใฝ่หา
อยากตัดรักแต่ใจไม่ยอมลา
ซึ้งเกินกว่าบรรยายให้รู้ความ
โอ้ละหนอหัวใจไยดื้อนัก
เขาไม่รักก็ปล่อยไปอย่าทวงถาม
ต้องหักห้ามตนนะอย่าวู่วาม
อย่าปล่อยตามอารมณ์เราจะเศร้านาน
เถอะคนดีให้เวลาพาคลายเศร้า
ยอมรับเอาความจริงสิ่งที่ผ่าน
คนมากมายที่ทุกข์ท้อทรมาน
แค่ต่างกาลต่างหนคนละนาม
ลืมอดีตปล่อยวางใจให้ว่างเปล่า
ปลดเรื่องราวสับสนคนเคยหยาม
ปัจจุบันมุ่งหน้าพยายาม
มองผ่านข้ามทุกข์ท้ออยู่พอเพียง
ยังยืนหยัดยืนยัน ณ วันนี้
ด้วยรู้ดีโลกนั้นมันไม่เที่ยง
กำลังใจต่อฝันอยู่สู้ข้างเคียง
ช่วยหล่อเลี้ยงพลังใจให้คืนมา
26 สิงหาคม 2550 23:01 น.
เก็จถะหวา
กาลเวลา ผ่านไป แสนเชื่องช้า
ใจอ่อนล้า ยังคง คิดไหวหวั่น
เหนื่อยเหลือเกิน ชีวิต แต่ละวัน
ไม่ยึดมั่น ก็ชีวิต อนิจจัง
ไม่มีสิ่งใด ได้ดั่งใจ ในชีวิต
แต่ลิขิต เลือกเดินได้ ไม่คาดหวัง
พร้อมเรียนรู้ ขั้นตอน ซ้อนประดัง
ตามแผนผัง ตรงหน้า กล้าเผชิญ
เพียรลุกขึ้น ชะล้างทุกข์ ในดวงจิต
เพียรผลิต พลังใจ ไม่ขัดเขิน
ที่ผ่านมา พลาดพลั้ง โดยบังเอิญ
ไม่หลงเพลิน วนเวียน เปลี่ยนหนทาง
ทุกเรื่องราว ผ่านเข้ามา เหมือนน้ำไหล
คิดว่าได้ เรียนรู้ สู้ทุกอย่าง
ที่สำคัญ ทำใจ ให้ปล่อยวาง
นั่นคือรางวัลชีวิต จิตคุ้มครอง
26 สิงหาคม 2550 19:28 น.
เก็จถะหวา
คนรุ่นใหม่ อยู่ตึก สูงระฟ้า
แถมโอ่อ่า เครื่องเรือน ทันสมัย
ดั่งสวรรค์ เสกสรรค์ สำราญใจ
คิดสิ่งใด สมปอง ดังต้องการ
กระท่อมน้อย เงียบเหงา ไร้คนอยู่
เหตุเพราะดู ด้อยค่า น่าสงสาร
คนเมินหนี เรือนเก่า แบบโบราณ
เป็นตำนาน บ้านเก่า เสาผุพัง
หน้าส่วนตัว
1207
